Stanisław Edward Grodzki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Lowdown (dyskusja | edycje) o 09:51, 1 maj 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Stanisław Edward Grodzki
Edward, dr Edward, Sadowski, Leszczyński
ilustracja
generał brygady generał brygady
Data urodzenia

19 października 1895

Data i miejsce śmierci

2 grudnia 1946
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1914-1946

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego,
Wojsko Polskie
LWP

Jednostki

Oddział II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego
8 Pułk Piechoty Legionów
71 pułk piechoty
Armia „Modlin”
16 Kaszubska Dywizja Piechoty
5 Saska Dywizja Piechoty

Stanowiska

szef sztabu armii
dowódca dywizji piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
Kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Order Krzyża Grunwaldu III klasy Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Wojenny 1914-1918 (Francja) Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja) Komandor Orderu Korony Rumunii Komandor Orderu Świętego Sawy (Serbia) Komandor Orderu Orła Białego (Serbia) Oficer Orderu Orła Białego (Serbia) Kawaler Orderu Orła Białego (Serbia) Krzyż Wojenny Czechosłowacki Wielki Oficer Orderu Sławy (Tunezja) Komandor Orderu Zbawiciela (Grecja) Medal Żołnierza (USA) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)
Grób Stanisława Grodzkiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, 23 lipca 2008

Stanisław Edward Grodzki ps. „Edward”, „doktor Edward”, „Sadowski”, „Leszczyński”[1] (ur. 19 października 1895[2][3][4], zm. 2 grudnia 1946 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Ukończył szkołę realną w Pińsku, następnie Szkołę Nauk Politycznych w Warszawie[5].

W latach 1914–1917 oficer armii rosyjskiej, potem wstąpił do Armii Polskiej we Francji. Od 1918 w Wojsku Polskim w stopniu kapitana. 5 stycznia 1921 Minister Spraw Wojskowych zezwolił mu korzystać tytularnie ze stopnia majora[6]. W czasie wojny polsko–bolszewickiej dowodził batalionem i pułkiem. Za udział w wojnie odznaczony orderem Virtuti Militari V klasy i Krzyżem Walecznych[5];.

Po wojnie pełnił służbę w Departamencie Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, a od 1923 w Oddziale II Sztabu Głównego. W maju 1925 mianowany został attaché wojskowym przy Poselstwie Polskim w Belgradzie[7]. W 1928 uzyskał stopień podpułkownika. Z dniem 1 kwietnia 1929 przeniesiony został do 8 pułku piechoty Legionów w Lublinie na stanowisko zastępcy dowódcy[8]. W sierpniu 1929 zwolniony ze stanowiska i powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego[9]. Obowiązki zastępcy dowódcy pułku przejął po nim ppłk piech. Stanisław Siuda. Z dniem 1 listopada 1930, po ukończeniu szkoły i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został mianowany zastępcą dowódcy 71 pułku piechoty w Zambrowie. W 1934 objął dowództwo 57 pułku piechoty wielkopolskiej w Poznaniu. W 1938 został awansowany do stopnia pułkownika, ukończył kurs dla szefów sztabów przy Wyższej Szkole Wojennej. W czasie kampanii wrześniowej szef sztabu Armii „Modlin”[5].

W latach 1941–1942 komendant Organizacji Wojskowej „Unia”, 1943–1945 komendant Obszaru Zachód AK, następnie w LWP m.in. dowódca 16 Dywizji Piechoty i 5 Saskiej Dywizji Piechoty (7 VIII – 16 XI 1946).

Zmarł wskutek pooperacyjnego porażenia jelit i niedomogi krążenia. Rodziny nie założył.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. oprac. Jan Szostak i Tadeusz Wawrzyński. Materiały z procesu gen. Okulickiego w Moskwie w 1945 r.. „Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 16”, s. 14, 1993. Centralne Archiwum Wojskowe. 
  2. Rocznik oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928, s. 168.
  3. Na nagrobku widnieje data urodzenia 19 października 1895.
  4. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 5 listopada 1928 r., Nr 14, s. 393, na podstawie metryki urodzenia sprostowano rok urodzenia z 19 października 1892 na 19 października 1895.
  5. a b c Tadeusz Jurga, Władysław Karbowski: Armia „Modlin” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, s. 22. ISBN 83-11-07274-4.
  6. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 3 z 22.01.1921 r.
  7. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 54 z 17.05.1925 r.
  8. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 5 z 12.03.1929 r.
  9. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 15 z 23.08.1929 r.
  10. a b c d e f g h i j k l m n o p q r Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 231-232.
  11. Dekret Wodza Naczelnego L. 2862 z 13 kwietnia 1921 r. Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 16, poz. 560
  12. M.P. z 1947 r. nr 23, poz. 100.
  13. M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 595.

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Rok IX, Nr.9 Warszawa 26 kwietnia 1928 r.
  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. I: A-H, Toruń 2010, s. 489-491
  • Andrzej Krzysztof Kunert: Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1945 T.1. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1987, s. 76–77. ISBN 83-211-0758-3.
  • Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914-1939. Stanisław Edward Grodzki. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 18 lutego 2015].