Suwak palestyński
| Meriones sacramenti[1] | |||
| O. Thomas, 1922[2] | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
suwak palestyński | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
Suwak palestyński[5] (Meriones sacramenti) – gatunek ssaka z podrodziny myszoskoczków (Gerbillinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący na Bliskim Wschodzie[4][6].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Suwak palestyński występuje w północno-wschodni Egipcie (przybrzeżny region Synaju), w południowym Izraelu (pustynia Negew) i w Palestynie[7]. Ma ograniczony zasięg występowania, żyje na pustyni Negew i wybrzeżu Morza Śródziemnego[4].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1922 roku brytyjski zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Meriones sacramenti[2]. Holotyp pochodził z obszaru 10 mi (16 km) na południe od Beer Szewy, w Izraelu[6].
Morfologicznie M. sacramenti jest bardzo zbliżony do północnoafrykańskich M. shawii i M. libycus, ale nie są dostępne żadne dane molekularne na ten temat[7]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[7].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Meriones: gr. μηρος mēros „biodro, udo”[8].
- sacramenti: łac. sacramentum „przysięga”; w aluzji do miejscowości Beer Szewa, oznaczającej po hebrajsku „studnia przysięgi”[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 130–170 mm, długość ogona 120–180 mm, długość ucha 17–22 mm, długość tylnej stopy 30–41 mm; masa ciała 125–275 g[9]. Jest to niewielki gryzoń. Ciało gryzonia jest barwy cynamonowobrązowej, ogon jest czarny. Boki ciała i głowy są jaśniejsze niż grzbiet, spód jest biały, bladożółty, kremowy lub bladoszary. Futro jest dość długie, miękkie i gęste, włosy na ogonie są krótkie u jego nasady, wydłużają się ku końcowi, tworząc tam czarną szczotkę. Stopy są blade, wyposażone w długie pazury[10].
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Suwak palestyński zamieszkuje rzadko porośnięte wydmy nadmorskie, występuje także na pustyni piaszczystej i gliniastej, terenach zakrzewionych, suchych stepach, polach uprawnych i terenach trawiastych, na nizinach i w dolinach górskich[4].
Gryzonie te prowadzą naziemny tryb życia, kopią nory w miękkim podłożu. Żyją w grupach rodzinnych. Odżywiają się zielonymi częściami roślin, korzeniami, bulwami, nasionami, owocami i owadami; jedzą więcej liści, niż inne suwaki[4].
Populacja[edytuj | edytuj kod]
Populacja suwaka palestyńskiego ma małą gęstość, jego liczebność maleje. We wschodniej części zasięgu występowania zagraża mu postępująca urbanizacja. W latach 1990–2005 stracił 10–15% sprzyjających siedlisk, ze względu na przekształcenie ich w tereny rolnicze. Niektóre części jego zasięgu są objęte ochroną. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznaje suwaka palestyńskiego za gatunek narażony na wyginięcie[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Meriones sacramenti, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c O. Thomas. A new jird (Meriones) from southern Palestine. „The Annals and Magazine of Natural History”. Ninth series. 10, s. 552, 1922. (ang.).
- ↑ B. Aharoni. Die Muriden von Palästina und Syrien. „Zeitschrift für Säugetierkunde”. 7 (5), s. 202, 1932. (niem.).
- ↑ a b c d e f T. Dando, Meriones sacramenti, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2021, wersja 2021-3 [dostęp 2022-01-06] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 262. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Meriones (Pallasiomys) sacramenti. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-06].
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 456. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 410, 1904. (ang.).
- ↑ Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 645. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ Buxton’s jird (Meriones sacramenti). Wildscreen Arkive. [dostęp 2018-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-01)]. (ang.).