Szeląg (moneta)

Szelągi krzyżackie z czasów Konrada von Jungingena

Szelągi polskie z czasów Zygmunta III Wazy (1592)

Szeląg to:

• dawna karolińska i germańska jednostka pieniężna – początkowo złota, następnie srebrna – (równa 12 denarom), zwana także solidem; W tym znaczeniu określenie solid/szeląg stosowane było do XIV wieku; srebrne szelągi wartości 12 denarów bito min. w Anglii i krajach Europy Północnej.
• moneta srebrna (niem. Schilling) bita od roku 1372 w Nadrenii, od 1380 w państwie krzyżackim). Stanowił równowartość jednej trzeciej grosza; szeląg w tym rozumieniu bity był też m.in. w mennicach pruskich i pomorskich.
• dawna moneta polska równa jednej trzeciej części grosza, bita za panowania Stefana Batorego, Zygmunta III Wazy, Władysława IV i Jana Kazimierza (boratynka);
• również waluta w Austrii, jako ang. shilling w Kenii, Tanzanii, Somali, Ugandzie (do lutego 1971 roku jako ¹/₂₀ funta szterlinga w Wielkiej Brytanii).

Zobacz też

• gatunki pieniądza na ziemiach polskich
• szelężne
• półgrosz

Bibliografia

• JózefJ. Szymański JózefJ., Nauki pomocnicze historii, wyd. 6, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, ISBN 978-83-01-16171-2 .