U-38 (1938)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
U-38
ilustracja
Historia
Stocznia

AG Weser, Brema

Położenie stępki

15 kwietnia 1937

Wodowanie

9 sierpnia 1938

 Kriegsmarine
Wejście do służby

24 października 1938

Los okrętu

samozatopienie 5 maja 1945

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

nawodna 1032 tony, podwodna 1152 tony

Długość

76,6 m (kadłuba mocnego 58,7 m)

Szerokość

6,5 m (kadłuba mocnego 4,4 m)

Zanurzenie

230 m maks. (4,7 m na powierzchni)

Napęd
2 silniki wysokoprężne MAN M9V40/46, 9-cylindrowe, 4400 KM (3300 kW)
2 silniki elektryczne SSW GU345/34, 1000 KM (735 kW)
Prędkość

18,2 w (34 km/h) na powierzchni
7,7 w (14 km/h) w zanurzeniu

Zasięg

19425 km (10500 Mm) przy 19 km/h (10 w.) na powierzchni
144 km (78 Mm) przy 7 km/h (4 w.) w zanurzeniu

Uzbrojenie
4 dziobowe + 2 rufowe wyrzutnie torpedowe 533 mm, 22 torpedy,
1 działo 105 mm,
1 działko 37 mm plot,
1 działko 20 mm plot
Załoga

48 – 56 osób

U-38niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu IX A z okresu II wojny światowej. Wszedł do służby w 1938 roku. Pierwszy dowódca – Kptlt. Heinrich Liebe.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zamówienie na budowę drugiego okrętu podwodnego typu IX A zostało złożone w stoczni AG Weser w Bremie 29 lipca 1936. Stępkę pod budowę U-38 położono 15 kwietnia 1937. Wodowanie nastąpiło 9 sierpnia 1938, wejście do służby 24 października 1938.

Okręt włączony w skład 6. Flotylli U-Bootów „Hundius” stacjonującej w Kilonii. 1 stycznia 1940 okręt wszedł w skład 2. Flotylli stacjonującej w Wilhelmshaven. W grudniu 1941 przeniesiony do 24. (później 21., 4. i 5.) Flotylli szkolnej.

Odbył 11 patroli bojowych, podczas których zatopił 35 jednostek nieprzyjaciela o łącznej pojemności 188.967 BRT, uszkodził jedną (3670 BRT).

Zatopiony przez załogę 5 maja 1945 (operacja Regenbogen). Okręt został wydobyty z dna w 1948 roku i złomowany.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • www.uboat.net: U-38. [dostęp 2008-10-25]. (ang.).