Vogtland Arena

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Vogtland Arena
Punkt konstrukcyjny K125
Ilustracja
Państwo

 Niemcy

Miejscowość

Klingenthal

Data otwarcia

27 sierpnia 2006

Rozmiar skoczni (HS)

140 m

Igelit

jest

Rekord

146,5 m

(2011-02-02)

(2023-12-10)

Niemcy Michael Uhrmann

Niemcy Andreas Wellinger Szwajcaria Gregor Deschwanden

Najdłuższy skok

149,5 m

(2018-02-24)

Norwegia Marius Lindvik

Kluby

VSC Klingenthal

Położenie na mapie Saksonii
Mapa konturowa Saksonii, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Vogtland Arena”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Vogtland Arena”
Ziemia50°23′03″N 12°26′59″E/50,384167 12,449722

Vogtland Arena – ośrodek sportów zimowych, zlokalizowany w niemieckiej miejscowości Klingenthal (Saksonia), na północnym zboczu góry Schwarzberg (802 m n.p.m.) w Vogtlandzie, od którego kompleks wziął swą nazwę. W jego skład wchodzi duża skocznia narciarska o punkcie konstrukcyjnym K125 i rozmiarze HS 140 nazywana Schwarzbergschanze (pol. "Skocznia na Czarnej Górze"). Obiekt wyposażony jest w igelit, sztuczne oświetlenie i trybuny na 30 000 miejsc. Zamiast tradycyjnego wyciągu krzesełkowego posiada kolejkę szynową.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy idea budowy skoczni narciarskiej na północnym zboczu Schwarzbergu pojawiła się w latach 30. XX wieku, gdy Klingenthal aplikowało o przyznanie mu prawa organizacji Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1936 roku. W 1932 Howard Willie Meisel zaprojektował obiekt pod nazwą "Böllerschanze" o punkcie konstrukcyjnym K150, który byłby zdecydowanie największą skocznią narciarską globu, bowiem rekord świata wynosił wówczas 82 metry. Plany pozostały jedynie na papierze, ponieważ organizatorem ZIO 1936 wybrano Garmisch-Partenkirchen.

Do pomysłu utworzenia obiektów narciarskich w tym miejscu powrócono na początku XXI wieku, wcześniej bowiem skocznie narciarskie w okolicach Klingenthal funkcjonowały w Dolinie Steinbach, na wzgórzu Aschberg (Curt A. Seydel-Schanze i Aschbergschanze) oraz w Mühlleithen (Vogtlandschanzen). Budowę ośrodka rozpoczęto w październiku 2003, a zakończono w grudniu 2005 roku. Oficjalne otwarcie miało miejsce 27 sierpnia 2006 podczas zawodów Letniego Grand Prix w kombinacji norweskiej 2006, jednak już w lutym 2006 zorganizowano tutaj mistrzostwa Czech w skokach narciarskich.

Od 2006 na tym obiekcie odbywają się konkursy Letniego Grand Prix (po raz pierwszy 30 września 2006), a od 2007 również Pucharu Świata (7 lutego 2007 na Vogtland Arenie przeprowadzono zmagania Pucharu Świata w zastępstwie odwołanych konkursów w Harrachovie). W latach 2009–2013 rozgrywano konkursy PŚ w ramach FIS Team Tour, a w latach 2013–2015 inaugurowano tu sezon zimowy w skokach narciarskich.

Parametry skoczni[edytuj | edytuj kod]

  • Punkt konstrukcyjny: 125 m
  • Wielkość skoczni (HS): 140 m
  • Długość rozbiegu: 97,5 m
  • Nachylenie rozbiegu: 35°
  • Długość progu: 6,8 m
  • Nachylenie progu: 11°
  • Wysokość progu: 3,25 m
  • Nachylenie zeskoku: 34,5°
  • Wysokość wieży: 30,27 m
Skocznia latem
Skocznia latem

Rekordziści skoczni[edytuj | edytuj kod]

Rekordy zimowe
Lp. Dzień Rok Zawodnik Odległość Zawody Uwagi
1. 21 grudnia 2005 Niemcy Björn Kircheisen 128,0 m rekord nieoficjalny, pierwszy skok
2. 26 lutego 2006 Czechy Jan Matura 143,0 m Mistrzostwa Czech rekord nieoficjalny
3. 3 marca 2006 Rosja Siergiej Maslennikow 144,0 m PŚ B w kombinacji norweskiej
4. 5 marca 2006 Japonia Taihei Katō 147,0 m PŚ B w kombinacji norweskiej z upadkiem
5. 6 lutego 2007 Austria Arthur Pauli 138,0 m Puchar Świata kwalifikacje
6. 6 lutego 2007 Polska Adam Małysz 139,5 m Puchar Świata kwalifikacje
7. 7 lutego 2007 Czechy Antonín Hájek 140,0 m Puchar Świata anulowana seria
8. 7 lutego 2007 Austria Gregor Schlierenzauer 142,5 m Puchar Świata
9. 15 lutego 2009 Austria David Zauner 148,0 m PŚ w kombinacji norweskiej z upadkiem
10. 15 lutego 2009 Finlandia Anssi Koivuranta 148,5 m PŚ w kombinacji norweskiej z upadkiem
11. 1 lutego 2011 Austria Gregor Schlierenzauer 143,5 m Puchar Świata
12. 1 lutego 2011 Szwajcaria Simon Ammann 145,0 m Puchar Świata trening
13. 2 lutego 2011 Niemcy Michael Uhrmann 146,5 m Puchar Świata
14. 21 listopada 2014 Norwegia Phillip Sjøen 148,0 m Puchar Świata trening, z upadkiem
15. 24 lutego 2018 Norwegia Marius Lindvik 149,5 m Puchar Kontynentalny trening
16. 10 grudnia 2023 Niemcy Andreas Wellinger 146,5 m Puchar Świata wyrównanie rekordu[1]
17. 10 grudnia 2023 Szwajcaria Gregor Deschwanden 146,5 m Puchar Świata wyrównanie rekordu[1]
Rekordy letnie
Lp. Dzień Rok Zawodnik Odległość Zawody Uwagi
1. 30 września 2006 Finlandia Tami Kiuru 139,0 m Letnie Grand Prix
2. 5 października 2007 Austria Andreas Kofler 142,0 m Letnie Grand Prix trening
3. 5 października 2007 Austria Gregor Schlierenzauer 146,0 m Letnie Grand Prix trening
4. 6 października 2007 Rosja Pawieł Karielin 140,5 m Letnie Grand Prix
5. 6 października 2007 Austria Gregor Schlierenzauer 143,5 m Letnie Grand Prix
6. 2 października 2009 Finlandia Harri Olli 146,0 m Letnie Grand Prix trening
7. 3 października 2010 Polska Kamil Stoch 143,5 m Letnie Grand Prix
8. 23 września 2011 Norwegia Vegard Haukø Sklett 147,0 m Puchar Kontynentalny
9. 2 października 2016 Polska Maciej Kot 143,5 m Letnie Grand Prix
10. 2 października 2018 Norwegia Daniel-André Tande 146.5 m Letnie Grand Prix trening
11. 2 października 2018 Niemcy Stephan Leyhe 145,5 m Letnie Grand Prix trening
12. 2 października 2018 Norwegia Andreas Stjernen 145,0 m Letnie Grand Prix trening
13. 2 października 2018 Austria Daniel Huber 143,5 m Letnie Grand Prix trening
14. 2 października 2018 Niemcy Stephan Leyhe 145,5 m Letnie Grand Prix kwalifikacje
15. 5 października 2019 Norwegia Marius Lindvik 148,0 m Letnie Grand Prix

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b 10office pl-Paweł Stawowczyk, Andrzej Mysiak, PŚ Klingenthal: Emocjonujący konkurs. Geiger znów najlepszy, Żyła i Kubacki w trzeciej dziesiątce [online], Skokinarciarskie.pl - wszystko o skokach narciarskich [dostęp 2023-12-10] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]