Wacław Barański

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Barański
kapitan rezerwy piechoty kapitan rezerwy piechoty
Data i miejsce urodzenia

24 czerwca 1896
Raciąż

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

19141940

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

48 pułk piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa

Późniejsza praca

nauczyciel

Odznaczenia
Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Krzyż Wojenny 1914-1918 (Francja)

Wacław Barański (ur. 24 czerwca 1896 w Raciążu, pow. sierpecki[1], zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan rezerwy piechoty Wojska Polskiego, nauczyciel, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Walentego h. Pobóg i Julianny z Olszewskich. Miał trzy siostry: Jadwigę, Salomeę i Reginę oraz trzech braci: Stanisława Teodora, Szymona i Rajmunda[2]. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Wymyślinie z 1915[3]. Od 1 lipca 1915 do 30 kwietnia 1916 pracował jako nauczyciel ludowy w szkole w Staroźrebach, pow. płocki. W czasie I wojny światowej, od 1916, walczył jako oficer w armii rosyjskiej. W 1916 ukończył Odeską Szkołę Wojskową w stopniu junkra. W 1917, jako młodszy oficer wstąpił do 249. polskiego zapasowego pułku w Nowogrodzie Wołyńskim. Od 1918 w Wojsku Polskim. W marcu 1919 został przydzielony do 6 pułku strzelców polskich w 48 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Stanisławowie. Walczył w wojnie 1920 r. w szeregach 48 pułku piechoty 2 Dywizji Piechoty. W 1920 został ciężko ranny. W grudniu 1920 mianowany porucznikiem. W 1925 ukończył pięciomiesięczny kurs doszkolenia młodszych oficerów piechoty w Chełmnie. Kapitan ze starszeństwem 1 stycznia 1928. Przeniesiony w stan spoczynku. Przydział mobilizacyjny 48 pp.

W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany przez NKWD wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej LW z 1. 4.1940.

Minister Obrony Narodowej decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 r. awansował go pośmiertnie na stopień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 r. w Warszawie, trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był mężem Janiny z domu Wojtas, z którą mieli córkę Annę (ur. 1933) po mężu Kozielska[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Wacław Barański został upamiętniony „Dębem Pamięci” 13 kwietnia 2012 r. na terenie Zespołu Szkół w Skępem[6].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-11-19].
  2. a b kpt. Wacław Barański – Katyńczycy Ziemi Dobrzyńskiej [online] [dostęp 2020-11-19] (pol.).
  3. Wspomnienia i galeria serdeczna. Wymyślin w pamięci nauczycieli i ich wychowanków z pełnym wykazem, 2009.
  4. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  5. M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 98 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
  6. Administrator, Dęby pamięci upamiętniające kolejnych absolwentów seminarium nauczycielskiego w Wymyślinie zamordowanych w Katyniu i Charkowie [online], zsskepe.pl [dostęp 2017-07-01] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]