Wapniki
50°57′08″N 16°02′25″E/50,952222 16,040278| Państwo |
PL-SD |
|---|---|
| Pasmo |
Sudety |
| Wysokość |
509, 501 m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów  | |
| 50°57′08″N 16°02′25″E/50,952222 16,040278
| |
Wapniki (niem. Kalkberge) – kilkuwierzchołkowe (509, 501 m n.p.m.) wzniesienie w północno-wschodniej części Grzbietu Wschodniego Gór Kaczawskich. U jego południowo-wschodnich podnóży leżą Gorzanowice, u północno-zachodnich Grudno, a u północnych Jastrowiec.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Na południu, poprzez Rochowicką Skałę i Rakarnię łączy się z masywem Niedźwiedzich Skałek. Ku północy odchodzi od niego grzbiecik z Wysoką (niem. Dürre Berg, 461 m n.p.m.) i Bukową (niem. Eich-Berg, 429 m n.p.m.), kończący się nad Jastrowcem.
Budowa geologiczna[edytuj | edytuj kod]
Zbudowany jest ze staropaleozoicznych (być może kambryjskich) skał metamorficznych pochodzenia osadowego, należących do metamorfiku kaczawskiego – łupków serycytowo-albitowych z wkładkami marmurów (wapieni krystalicznych – kalcytowych i dolomitowych). Te ostatnie były wydobywane w kamieniołomach na zachodnich, południowych i wschodnich, a także północnych zboczach. Przy drodze na północnym i wschodnim zboczu Wapników znajdują się ruiny wapienników. Zbocza wzniesień i obniżenia między nimi pokryte są glinami deluwialnymi[1].
Roślinność[edytuj | edytuj kod]
Masyw porastają lasy mieszane, miejscami monokultury świerkowe z domieszką buka oraz dębu. Na podłożu wapiennym występuje bogata flora, m.in.: storczyków (buławnik wielkokwiatowy, buławnik mieczolistny, obuwik, kruszczyk szerokolistny, kruszczyk Muellera, gółka długoostrogowa, listera jajowata, gnieźnik leśny), pokrzyk wilcza jagoda, pierwiosnka lekarska, pierwiosnka wyniosła, przylaszczka, wawrzynek wilczełyko, konwalia majowa, konwalijka dwulistna, kopytnik pospolity, lilia złotogłów, gruszyczka, marzanka wonna, kłokoczka południowa, czworolist, zimowit.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ H. Teisseyre: Szczegółowa mapa geologiczna Sudetów, skala 1:25 000, ark. Bolków, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1976
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 6 Góry Kaczawskie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 2000, ISBN 83-85773-27-4
- Góry i Pogórze Kaczawskie. Skala 1:40.000, Wydawnictwo Turystyczne Plan, Jelenia Góra 2004, wyd. II, ISBN 83-88049-02-X