Wiktor Bujanow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiktor Bujanow
Виктор Буянов
12+5 zwycięstw
generał major lotnictwa generał major lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

18 listopada 1912
Wichlajka, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

14 lipca 1976
Odessa, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

1934–1971

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa,
wojna koreańska

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za zasługi bojowe” Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” Medal „Za zdobycie Berlina” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za wyzwolenie Pragi” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Krzyż Wojenny Czechosłowacki 1939 Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk

Wiktor Nikołajewicz Bujanow (ros. Виктор Николаевич Буянов, ur. 21 stycznia 2024?/4 maja 1912 w miejscowości Wichlajka w obwodzie saratowskim, zm. 14 lipca 1976 w Odessie) – radziecki generał major lotnictwa, Bohater Związku Radzieckiego (1943).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie robotniczej. W 1934 ukończył technikum lotnicze i aeroklub w Woroneżu, od 1934 służył w Armii Czerwonej, w 1937 ukończył wojskową szkołę lotników w Engelsie. W wojnie z Niemcami walczył na Froncie Południowym i Południowo-Zachodnim, później w składzie 1 i 2 Armii Powietrznej na Froncie Zachodnim, Kalinińskim, 1 Nadbałtyckim, 3 Białoruskim i 1 Ukraińskim. Brał udział w walkach obronnych w Mołdawii i na Ukrainie, w kontrnatarciu wojsk radzieckich pod Rostowem, bitwie pod Kurskiem, wyzwoleniu Białorusi, Litwy, i Ukrainy, zajmowaniu Polski i rozbiciu wojsk wroga na terytorium Niemiec. Początkowo był komisarzem eskadry, później zastępcą dowódcy 146 pułku lotnictwa myśliwskiego ds. politycznych 7 Gwardyjskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego 2 Korpusu Lotnictwa Myśliwskiego 15 Armii Powietrznej Frontu Briańskiego, a pod koniec wojny (1945) szefem wydziału politycznego dywizji lotniczej. Wykonał 309 lotów bojowych, w których strącił osobiście 12 i w grupie 5 samolotów wroga. W 1947 ukończył kursy szefów wydziałów politycznych przy Akademii Wojskowo-Politycznej, a w 1956 Wyższą Akademię Wojskową im. Woroszyłowa. Na początku lat 50. uczestniczył w wojnie w Korei jako zastępca dowódcy 28 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego, jednak wówczas nie odniósł zwycięstw. W 1971 został zwolniony do rezerwy w stopniu generała majora lotnictwa.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

I medale ZSRR.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]