Zamach w Bet Sze’an
32°29′49″N 35°30′12″E/32,496944 35,503333
| Państwo | |
|---|---|
| Miejsce | |
| Data |
28 listopada 2002 |
| Godzina |
15:20 |
| Liczba zabitych |
8 osób |
| Liczba rannych |
34 osoby |
| Typ ataku |
strzelanina |
| Sprawca | |
Położenie na mapie Izraela  | |
| 32°29′49″N 35°30′12″E/32,496944 35,503333
| |
Zamach w Bet Sze’an – zamach terrorystyczny przeprowadzony w dniu 28 listopada 2002 roku przez dwóch członków Brygady Męczenników Al-Aksa w mieście Bet Sze’an na północy Izraela.
Palestyńscy terroryści ostrzelali i rzucili granaty w stronę lokalu wyborczego podczas wewnętrznego głosowania członków partii politycznej Likud. W ataku zginęło 6 cywili, a 34 osoby zostały ranne. Służby bezpieczeństwa zastrzeliły obu napastników.
Okoliczności zamachu[edytuj | edytuj kod]
W lipcu 2000 roku premier Ehud Barak (lider lewicowej Izraelskiej Partii Pracy) rozpoczął negocjacje z przewodniczącym Autonomii Palestyńskiej Jasirem Arafatem. Rozmowy prowadzono w Camp David, z udziałem amerykańskiego prezydenta Billa Clintona. Barak złożył Arafatowi propozycję zakończenia konfliktu izraelsko-palestyńskiego, idąc na największe ustępstwa w dziejach (m.in. uznając podział Jerozolimy na części żydowską i arabską w której miałaby powstać stolica przyszłego państwa palestyńskiego). Arafat jednak odrzucił te propozycje. W konsekwencji, 28 września 2000 roku wybuchło palestyńskie powstanie Intifada Al-Aksa. Fiasko wysiłków pokojowych i eskalacja przemocy w Autonomii Palestyńskiej połączonych z serią zamachów terrorystycznych w Izraelu, doprowadziły do rozpadu koalicji rządowej. W tej sytuacji Ehud Barak ogłosił 10 grudnia 2000 roku przyspieszone wybory. W dniu 7 marca 2001 roku odbyły się bezpośrednie wybory premiera, które wygrał lider prawicowego Likudu, Ariel Szaron. Przyjął on politykę zdecydowanej odpowiedzi na palestyński terror, przeprowadzając między innymi operację „Ochronna Tarcza” w trakcie której na początku 2002 roku Siły Obronne Izraela zajęły większość miast Autonomii Palestyńskiej. W międzyczasie w Izraelu trwały przygotowania do planowanych na styczeń 2003 roku wyborów parlamentarnych. W związku z tym wszystkie izraelskie partie polityczne przeprowadzały liczne konwencje i wybory w celu wyłonienia liderów. W przypadku największych partii liderzy byli kandydatami na przyszłego premiera. Sytuację tę postanowili wykorzystać palestyńscy terroryści, biorąc odwet za radykalną politykę prawicowego Likudu i ich premiera Ariela Szarona.
Przebieg zamachu[edytuj | edytuj kod]
W dniu 28 listopada 2002 roku dwóch palestyńskich terrorystów z Brygad Męczenników Al-Aksy przyjechało skradzionym samochodem (biała Mazda) do miasta Bet Sze’an na północy Izraela. Byli to dwaj kuzyni: Omar i Juosef Rub (obaj po 20. lat) ze wsi Jalbun[1]. O godz. 15:20 zaparkowali oni przed lokalem wyborczym siedziby partii Likud w Bet Sze’an. Weszli do wnętrza lokalu, otwierając z bliskiej odległości ogień z broni maszynowej do kolejki ludzi czekających przed urnami wyborczymi[2]. Jednemu z napastników zaciął się karabin, więc obaj zamachowcy wybiegli na zewnątrz, rzucając jeszcze do środka lokalu kilka granatów ręcznych. Ich wybuchy powiększyły liczbę ofiar. W pobliżu miejsca zamachu znajdował się funkcjonariusz policji granicznej, który zaalarmowany odgłosem strzałów przybiegł na miejsce zdarzenia. Widząc wybiegających zamachowców, otworzył do nich ogień. W wymianie ognia zginęli obaj terroryści. Na jednym z zamachowców znaleziono ukryty pod kurtką pas z materiałami wybuchowymi. Ich wybuch spowodowałby dużo większą liczbę ofiar, tym bardziej, że w pobliżu znajdowało się między innymi przedszkole[3].
W ataku zginęło czterech Izraelczyków, a dwóch kolejnych zmarło od ran w szpitalu. Ranne zostały 34 osoby, w tym trzech synów byłego ministra spraw zagranicznych Dawida Lewiego. Miasto Bet Sze’an uznawane było za bastion jego partii Geszer[4].
Lista zabitych:
|
|
Konsekwencja zamachu[edytuj | edytuj kod]
Zamach wstrząsnął opinią publiczną Izraela, zwłaszcza, że doszło do niego w lokalu wyborczym. Świadkowie zamachu opisywali, że zamachowcy śmiali się i strzelali do upadających ludzi. Wszystko to razem wywoływało wstrząsające wrażenie. Palestyński minister Ghassan Chatib powiedział, że odpowiedzialność za zamach spoczywa na Izraelu, który okupuje Zachodni Brzeg i Strefę Gazy. Przedstawiciel biura Ariela Szarona, Dawid Baker powiedział: „Izrael prowadzi z dnia na dzień walkę z tymi, którzy odrzucają naszą egzystencję i chcą raz na zawsze zniszczyć Izrael”[6]. W wyborach wygrał Ariel Szaron, który zdecydowanie pokonał swojego rywala Binjamina Netanjahu[7].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Israeli Occupation troops Blow Up Homes of Resistance men. [w:] Islamweb [on-line]. [dostęp 2013-11-28]. (ang.).
- ↑ Ian Fisher: 6 Israelis Die in Raid on Polling Station. [w:] The New York Times [on-line]. 2002-11-29. [dostęp 2013-11-28]. (ang.).
- ↑ Gunmen strike during Likud polls. [w:] BBC News [on-line]. 2002-11-28. [dostęp 2013-11-28]. (ang.).
- ↑ Three of MK David Levy's sons among the wounded in Beit She'an. [w:] BBC News [on-line]. 2002-11-29. [dostęp 2013-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-28)]. (ang.).
- ↑ Victims of Palestinian Violence and Terrorism since September 2000. [w:] Israel Ministry of Foreign Affairs [on-line]. [dostęp 2013-11-28]. (ang.).
- ↑ Six Killed in Shootings in Northern Israel. [w:] Fox News [on-line]. 2002-11-28. [dostęp 2013-11-28]. (ang.).
- ↑ Akram T. Hawas: Sharon Beats Netanyahu in Likud Primary. [w:] Fox News [on-line]. 2002-11-28. [dostęp 2013-11-28]. (ang.).