Przejdź do zawartości

Zbigniew Lew-Starowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Lew-Starowicz
Ilustracja
Zbigniew Lew-Starowicz (2013)
Data i miejsce urodzenia

25 października 1943
Sieradz

Data śmierci

13 września 2024

Profesor nauk medycznych
Specjalność: psychiatria, seksuologia
Alma Mater

Wojskowa Akademia Medyczna

Doktorat

1981

Habilitacja

1986

Profesura

17 lutego 2015

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Akademia Wychowania Fizycznego w Warszawie

Prezes Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego
Okres spraw.

od 1991

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Zbigniew Kazimierz Lew-Starowicz (ur. 25 października 1943 w Sieradzu, zm. 13 września 2024[1]) – polski lekarz psychiatra, psychoterapeuta i seksuolog, nauczyciel akademicki, profesor nauk medycznych, założyciel i prezes Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1960 został absolwentem liceum ogólnokształcącego w rodzinnym Sieradzu[2]. Do 30. roku życia był ministrantem. W 1966 ukończył medycynę na Wydziale Lekarskim Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi[3], którą wybrał ze względu na tradycje wojskowe rodziny, ale zmuszono go do odejścia z wojska z powodu plotek o jego rzekomym pokrewieństwie ze Stefanem Wyszyńskim[4]. Został także absolwentem filozofii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim[5]. W 1981 doktoryzował się z tematu związanego z seksuologią, a w 1986 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk medycznych ze specjalnością w zakresie psychiatrii[6]. W 2015 otrzymał tytuł profesora nauk medycznych[7].

Zaraz po studiach pracował w poradni, w której przyjmowała pacjentów Michalina Wisłocka[4]. Zawodowo związany m.in. z Akademią Wychowania Fizycznego w Warszawie oraz z Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego. Obejmował w nich stanowiska profesorskie, powierzono mu też obowiązki kierownika Zakładu Seksuologii Medycznej i Psychoterapii CMKP[3]. W latach 1999–2005 pełnił przez dwie kadencje funkcję dziekana Wydziału Rehabilitacji AWF[6]. Był także kierownikiem Katedry Psychospołecznych Podstaw Rehabilitacji na tej uczelni, a także wykładowcą na Wydziale Psychologii Wyższej Szkoły Finansów i Zarządzania w Warszawie[3]. Zajmował stanowisko dyrektora Instytutu Seksuologii Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego w Warszawie.

Był założycielem i prezesem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego[8] oraz Polskiego Towarzystwa Medycyny Seksualnej[9]. W latach 1995–1996 był ekspertem Ministerstwa Edukacji Narodowej w zakresie edukacji seksualnej, a w latach 1996–1998 liderem programu edukacji seksualnej Organizacji Narodów Zjednoczonych. W 1994 powołany na krajowego specjalisty z zakresu seksuologii[6]. Był członkiem korespondentem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego[3]. Pełnił funkcję przewodniczącego rady naukowej czasopisma „Seksuologia Polska[10].

Był autorem lub współautorem kilkuset prac naukowych i popularnonaukowych poświęconych problematyce współczesnej seksuologii i psychiatrii. Część z nich wydawał pod pseudonimem „Leo Oldwitch”. Współpracował ze stacją telewizyjną TVN Med, w której prowadził programy na temat seksuologii. Zajmował się także działalnością jako biegły sądowy oraz praktyką w ramach Centrum Seksuologii Medycznej, Psychiatrii i Psychoterapii, którego został dyrektorem[6].

Epizodycznie pojawiał się w obsadzie aktorskiej seriali telewizyjnych takich jak Kasia i Tomek (2003), Niania (2007), 39 i pół (2009)[11]. Wystąpił jako urzędnik stanu cywilnego w teledysku do utworu Black and White Kombi.

W autobiografii Pan od seksu z 2013 ujawnił, że przed 1989 w praktyce lekarskiej stosował na osobach homoseksualnych elektrowstrząsy w ramach tzw. terapii konwersyjnej[12][13][14][15]. W wywiadzie, udzielonym w 2015 na potrzeby filmu dokumentalnego Artykuł osiemnasty, przeprosił swoich homoseksualnych pacjentów i świat nauki za to, że stosował szkodliwe i nieskuteczne metody, które zostały później obalone przez badania medyczne[12][13][15].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Syn Zbigniewa i Adaminy. Miał starsze rodzeństwo: siostrę Almę Tomirę i brata Maura Sulimira[4].

Do jego dziadka Jana Starowicza należała jedna z charakterystycznych kamienic w Łodzi (przy ul. Piotrkowskiej 292), tzw. kamienica pod góralem.

Jego drugą żoną była lekarka Danuta Lew-Starowicz (zm. 2020)[16]. Zbigniew Lew-Starowicz miał czworo dzieci, w tym troje z pierwszego małżeństwa. Pierwszy człon nazwiska pochodził od nazwy jego herbu rodowego[17].

Zmarł 13 września 2024 roku. Został pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie, po ceremonii w kościele pokamedulskim bł. Edwarda Detkensa[18][19].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim (1997)[20] i Krzyżem Oficerskim (2012)[21] Orderu Odrodzenia Polski.

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michał Dobrołowicz, Paweł Kmiecik, Zbigniew Lew-Starowicz nie żyje. Wybitny seksuolog miał 80 lat [online], RMF24, 13 września 2024 [dostęp 2024-09-13].
  2. Agnieszka Jasińska, Prof. Lew-Starowicz, dla kolegów z Sieradza po prostu „Misiu”, „Dziennik Łódzki”, 25 października 2013, s. 17.
  3. a b c d Prof. dr hab. Zbigniew Kazimierz Lew-Starowicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-04-16].
  4. a b c Małgorzata Święchowicz, Zbigniew Lew-Starowicz nie żyje. Gdy wybrał seksuologię, sąsiedzi współczuli [online], Newsweek, 13 września 2024 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
  5. Jacek Żakowski, Prof. Lew-Starowicz o tym, jak się zmienia stosunek Polek do seksu [online], polityka.pl, 2018 [dostęp 2022-09-15].
  6. a b c d Prof. dr hab. med. Zbigniew Lew-Starowicz, lew-starowicz.pl [zarchiwizowane 2015-04-12].
  7. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 lutego 2015 r. nr 115.2.2015 w sprawie nadania tytułu profesora (M.P. z 2015 r. poz. 297).
  8. O towarzystwie, pts-seksuologia.pl [zarchiwizowane 2024-09-14].
  9. Zbigniew Lew-Starowicz, znak.com.pl [zarchiwizowane 2022-09-22].
  10. Seksuologia Polska (Polish Sexology): About the Journal: Editorial Team, viamedica.pl [zarchiwizowane 2022-09-22] (ang.).
  11. Zbigniew Lew-Starowicz w bazie filmpolski.pl [dostęp 2015-04-12].
  12. a b Lew-Starowicz przeprasza gejów za próby „leczenia” ich elektrowstrząsami. „Orientacja jest w sercu i mózgu, nie w genitaliach”, tokfm.pl, 28 lipca 2015 [zarchiwizowane 2023-04-16].
  13. a b Tomasz Baliszewski, Prof. Lew-Starowicz przeprasza gejów za „leczenie elektrowstrząsami”, natemat.pl, 28 lipca 2015 [zarchiwizowane 2023-01-27].
  14. Prof. Zbigniew Lew-Starowicz o terapii prądem [online], rp.pl, 19 lipca 2013 [dostęp 2023-04-16].
  15. a b Łukasz Woźnicki, Prof. Lew-Starowicz przeprasza gejów za leczenie elektrowstrząsami [online], wyborcza.pl, 28 lipca 2015 [dostęp 2023-04-16].
  16. Seksuolog Zbigniew Lew-Starowicz w żałobie. Nie żyje jego żona, tvp.info, 18 listopada 2020 [zarchiwizowane 2020-11-18].
  17. Prof. Lew-Starowicz: nigdy nie byłem „kameleonem” [online], polskieradio.pl, 8 marca 2019 [dostęp 2022-09-16].
  18. Kiedy i gdzie pogrzeb Lwa-Starowicza? Jest znana data i miejsce [online], se.pl, 20 września 2024 [dostęp 2024-09-20].
  19. Pogrzeb Zbigniewa Lwa-Starowicza. Obok urny postawiono...maskotkę [FOTO] [online], wiadomosci.dziennik.pl, 20 września 2024 [zarchiwizowane z adresu 2024-09-21].
  20. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 września 1997 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 1997 r. nr 84, poz. 845).
  21. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 września 2012 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2013 r. poz. 131).