Łęgwarowo
54°19′04″N 21°42′27″E/54,317778 21,707500| osada | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
87 |
| Kod pocztowy |
11-600[2] |
| Tablice rejestracyjne |
NWE |
| SIMC |
0771097 |
Położenie na mapie gminy Węgorzewo  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu węgorzewskiego  | |
| 54°19′04″N 21°42′27″E/54,317778 21,707500[1]
| |
Łęgwarowo (niem. Lingwarowen, Berglingen) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie węgorzewskim, w gminie Węgorzewo, sołectwo Rudziszki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Ośrodek zabudowy wsi leży w odległości około 1 km od granicy państwowej z Rosją.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś założono w końcu XVI wieku. Jej pierwszymi mieszkańcami byli najprawdopodobniej Litwini.
W XIX i pierwszej połowie XX wieku majątek ziemski o powierzchni około 500 ha należał do rodziny Doeringów. Podczas akcji germanizacyjnej nazw miejscowych i fizjograficznych utrwalona historycznie nazwa niemiecka Lingwarowen została w 1938 r. zastąpiona przez administrację nazistowską sztuczną formą Berglingen. Po roku 1945 powstał tu PGR.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Dwór pochodzi z drugiej połowy XIX wieku. Dwór wzniesiony został na rzucie prostokąta, jako budowla parterowa, z poddaszem użytkowym, przykryta dachem naczółkowym. Dwór posiada od strony elewacji frontowej i ogrodowej ryzality zdobione pilastrami. Po II wojnie światowej dwór wykorzystywany był na mieszkania i biura miejscowego PGR. W reprezentacyjnym holu zachował się kominek z brązowego marmuru. Kominek wykonany był na początku XX wieku.
- Park o powierzchni 11 ha.
- Budynek dawnej łaźni, zbudowany na planie krzyża greckiego z drewnianą ośmioboczną wieżą pośrodku.
- Budynki gospodarcze z czerwonej cegły obora i stajnia.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 72797
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 705 [zarchiwizowane 2022-10-26].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Wakar i Bohdan Wilamowski, „Węgorzewo. Z dziejów miasta i powiatu”, Pojezierze, Olsztyn, 1968 (str. 133 opis wsi).
- Małgorzata Jackiewicz-Garniec, Mirosław Garniec, Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich, (Wydanie III poszerzone i uzupełnione) Studio ARTA, Olsztyn, 2001, ISBN 83-912840-2-6 (str. 238-239 dwór).
| Siedziba gminy | |
|---|---|
| Sołectwa | |
| Miejscowości niesołeckie |
