Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 18:23, 21 lip 2019

Stanisław Lasocki profesor

Jerzy Rogowski
Data i miejsce urodzenia	23 sierpnia 1951 ; Łódź
Zawód	aktor,kaskader
	Strona internetowa

Profesor dr hab. Stanisław Lasocki. Urodzony w Jaśle w roku 1950. Ukończył w roku 1968 Liceum Ogólnokształcące im. Kr. Stanisława Leszczyńskiego w Jaśle. W roku 1973 ukończył studia magisterskie na wydziale Fizyki na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W roku 1979 ukończył studia doktoranckie na wydziale Geofizyki na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W roku 1991 uzyskał tytuł doktora habilitowanego na wydziale Geofizyki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W roku 1998 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego , w roku 2006 tytuł profesora zwyczajnego. W roku 2010 został profesorem mianowanym Polskiej Akademii Nauk. W latach 1992 -2009 był Kierownikiem Pracowni Sejsmologii Górniczej i Inżynierskiej na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Od roku 2010 pracuje w Instytucie Geofizyki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Jako ekspert od trzęsień ziemi występuje w Telewizji TVN.

Żródła:

https://www.ncn.gov.pl/o-ncn/rada-ncn/struktura-rady/stanislaw-lasocki

https://www.igf.edu.pl/prof-dr-hab-stanislaw-lasocki.php
--Rafał Jakub Antoni Witowski (dyskusja) 17:20, 16 wrz 2018 (CEST) Do dyskusji. Znam osobiście prof. Lasockiego. Jego ojciec też Stanisław był nauczycielem matematyki w Liceum w Jaśle. W roku 2018 jako gość honorowy wygłosił w Jasielskim Domu Kultury wykład popularnonaukowy na temat trzęsień ziemi podczas uroczystości 150-lecia Liceum w Jaśle.[odpowiedz]

Ojciec i matka Janina Lasocka byli podczas II wojny światowej w armii Andersa.

Dal segno

W notacji muzycznej od znaku (/ ˌdæl seɪnjoʊ / or / sɛɡnoʊ /; włoska wymowa: [od seɲɲo]), często w skrócie D.S., jest używany jako znacznik nawigacyjny. Z włoskiego dla "od znaku", D.S. pojawia się w zapisie nutowym i instruuje w języku angielskim. [1]

Dwa popularne warianty:

D. S. do Coda instruuje muzyka, aby wrócił do znaku (𝄋) , a kiedy Al coda lub To coda zostanie osiągnięty, przejść do symbolu Coda.

D. S. do Fine instruuje muzyka, aby wrócił do znaku (𝄋) i zakończył po dojściu do zapisu Fine.

Włoski termin dosłownie znaczy " ze znaku ". W większości zapisów muzyki zobaczysz albo D.S. na końcu (co oznacza "wróć do znaku", a następnie "stop") lub D.S. do Cody (co oznacza "wróć do znaku" i ponownie odtwarzaj muzykę, dopóki nie zostaniesz zablokowany do końca, a następnie przeskocz na ogon "). ... Możesz też zobaczyć po prostu ... D.S. w ostatnim takcie wyniku, co oznacza powtarzanie od ... znaku ... ... a następnie zatrzymanie się na końcu. W muzyce instrukcje te zawsze pojawiają się na końcu taktu, z którego musisz skakać (do na znaku (𝄋) lub do początku utworu). [2]

Al segno wskazuje, że grający powinien udać się do znaku segno. Da capo al segno (D.C. al Segno), "Od początku do znaku (𝄋)."

W operach z XVIII wieku arie dal segno były powszechną alternatywą dla arii da capo, która rozpoczęła się od otwierającego ritornello, które następnie zostało pominięte w powtórzeniu (znak umieszczony za ritornello).

Kodowanie

Znak Segno jest zakodowany w bloku symboli muzycznych Unicode jako U + 1D10B SYMBOL MUZYCZNY SEGNO: [4]

Zobacz też

https://en.wikipedia.org/wiki/Da_capo

https://en.wikipedia.org/wiki/Dal_segno

https://usermanuals.finalemusic.com/Finale2012Mac/Content/Finale/D_S_D_S_al_Coda.htm

https://sh.wikipedia.org/wiki/Da_capo_al_segno

Trwa dyskusja nad usunięciem tego biogramu, kliknij i weź w niej udział.

Jerzy Rogowski

(ur. 23 sierpnia 1951 w Łodzi) – polski aktor. W latach 1973-94 pracował w polskiej kinematografii jako kaskader^[1]. Występował też jako aktor w tym wykonywał dubbing, a także współpracował kilka razy z reżyserem i dokonywał też konsultacji kaskaderskich.

Filmografia

Ewolucje kaskaderskie
Rok	Tytuł	Rola
1987	Sonata marymoncka	Faciak
1985	Przyłbice i kaptury	Wasylko , pokojowiec księcia Siemaszki, agent Krzyżaków (gościnnie)
1983	Wierna rzeka	Kozak

1983: Wierna rzeka – Kozak
1983: Na krawędzi nocy – Leśny
1982: Gry i zabawy – Robotnik
1982: Promień – M w parku
1981: Karabiny – Leśny
1981: Znachor – Kompan Zenka
1981: Klejnot wolnego sumienia – Kompan
1981: Czwartki ubogich – Motocyklista
1980-1982: Sherlock Holmes i Doktor Watson – Mężczyzna uderzony przez Holmesa / Harry Marx
1980: Misja – republikanin
1980: Gorączka – Robotnik
1980: Zamach stanu – Poseł
1980: Królowa Bona – dworzanin
1979-1981: Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy – Mieszczanin/Kolonista
1979: Aria dla atlety – Tragarz
1979: Sekret Enigmy – X
1979: Ojciec królowej – Jeździec
1978: Życie na gorąco – strażnik na „Arce Noego” (gościnnie)
1978: Umarli rzucają cień – Partyzant
1976: Honor dziecka – Strażak
1976: Mgła – Sten
1975: Jarosław Dąbrowski – Komunard
1975: Noce i dnie – Konny
1975: Kazimierz Wielki – Jeździec

Współpraca

1993: Ostatnia rola
1988: Szukając gwiazd

Obsada aktorska

1987: Na srebrnym globie – Wojak
1981: Jan Serce - Facet

Przypisy

↑ FilmPolski.pl [online], FilmPolski [dostęp 2019-05-28] (pol.).

Testy tabel

Tabela wstawiona w trybie edycji kodu źródłowego

Tekst nagłówka	Tekst nagłówka	Tekst nagłówka
Treść komórki	Treść komórki	Treść komórki
Treść komórki	Treść komórki	Treść komórki
Treść komórki	Treść komórki	Treść komórki
1987	Sonata marymoncka	Faciak

Tabela zwijana


kol1	kol.2	kol3	kol4
a11	a12	a13	a14

Testy tabeli.

Wykaz publikowanych utworów

Powieści Józef Ignacy Kraszewski

Cykl powieściowy "Trylogia saska" (w porządku chronologicznym)


l.p.	Tytuł powieści	rok wydania
1	Hrabina Cosel	(1873)
2	Brühl	(1874)
3	Z siedmioletniej wojny	(1875)

Cykl powieści „Dzieje Polski” (w porządku chronologicznym)


l.p.	Tytuł powieści	rok wydania
1	Stara baśń	1876
2	Lubonie	1876
3	Bracia Zmartwychwstańcy	1876
4	Masław	1877
5	Boleszczyce	1877
6	Królewscy synowie	1877
7	Historia prawdziwa o Petrku Właście palatynie, którego zwano Duninem	1878
8	Stach z Konar	1878
9	Waligóra	1880
10	Syn Jazdona	1880
11	Pogrobek	1880
12	Kraków za Łokietka	1880

Pozostałe utwory (w porządku alfabetycznym)

Pozostałe
l.p.	Tytuł	Rok wydania	Uwagi
Treść komórki	Treść komórki	Treść komórki	Treść komórki
Treść komórki	Treść komórki	Treść komórki	Treść komórki
Treść komórki	Treść komórki	Treść komórki	Treść komórki

Podane daty odnoszą się do pierwszych wydań książkowych; gwiazdką (*) oznaczono datę powstania/napisania utworu podaną przez edytora bądź ustaloną w opracowaniu naukowym.

Abrakadabra (1859) – opowiadanie
Ada: sceny i charaktery z życia powszedniego (1878)
Anafielas: pieśni z podań Litwy (1846)
Barani Kożuszek: opowiadanie historyczne z końca XVIII wieku (1898)
Bezimienna: powieść z końca XVIII wieku
Bez serca: obrazy naszych czasów (1884)

Testowe tabele

Testowa tabela

Kolumna główna	Sortowanie alfabetyczne	Sortowanie wg liczb	Sortowanie z innymi znakami
Rok 2006	Muzyka	245	18
Rok 2005	Literatura	127	-
Rok 2004	Technika	52	32
Rok 2006	Łucznictwo	21,12	987
Rok 2003	Ogrodnictwo	21	?

Testowa tabela z tytułem

Tytuł tabeli. Pojawia się bez ramki nad tabelą i jest wyśrodkowany
Pierwsza kolumna	Druga kolumna
Komórka 1, wiersz 1	Komórka 2, wiersz 1
Komórka 1, wiersz 2	Komórka 2, wiersz 2
Komórka 1, wiersz 3	Komórka 2, wiersz 3
Komórka 1, wiersz 4	Komórka 2, wiersz 4

Tabela z kolorowym nagłówkiem

kolor szaroniebieski	kolor khaki	ciemny kolor khaki (tekstu)	niebieski podany szesnastkowo

Tabela z kolorami

jeden kolor	we wszystkich	czterech komórkach	tego wiersza
tu kolor wg wiersza	tu też domyślny wybrany	a tu zmiana domyślnego koloru tła	a tu znowu jest domyślny

Tryt

Tryt (radiowodór) – nietrwały izotop wodoru, którego jądro (tryton) składa się z jednego protonu i dwóch neutronów. Oznaczany jest symbolem ³H lub T.

Rozpad

Okres połowicznego rozpadu trytu wynosi 12,33 lat. Tryt rozpada się w wyniku rozpadu β⁻, podczas którego powstaje atom helu ³He oraz antynetrino elektronowe. Według reakcji:

{}_{1}^{3}{\hbox{H}}\;\to \;_{2}^{3}{\hbox{He}}\;+\;{e^{-}}+{\bar {\nu }}_{e}

Energia przemiany to 18,6 keV, przy czym emitowany elektron ma średnią energię kinetyczną 5,7^[1] keV. Brakująca energia ulatuje z antyneutrino elektronowym.

Jedno z nowszych badań widma promieniowania beta Trytu wykonano w eksperymencie KATRIN.

Tryt w minimalnych ilościach występuje w atmosferze, jednak głównym źródłem jego pozyskiwania są reakcje jądrowe. Używany jest jako wskaźnik izotopowy np. do określania wieku przedmiotów czy badań mechanizmów reakcji chemicznych i procesów biologicznych.

Źródła produkcji Trytu

Lit

Tryt jest produkowany w reaktorach jądrowych przez Aktywację neutronową litu -6. To jest możliwe z neutronami niewielkiej energii i jest to reakcja egzotermiczna , która wydziela 4,8 MeV energii.^[2]

Dla porównania, przy fuzji deuteru z trytu zwalnia się 17.6 MeV energii. Do zastosowań w proponowanych reaktorach energii, takich jak ITER, Kamyczki, składający się z ceramiki, w tym Li₂TiO₃ i Li₄SiO₄, zawierające lit są opracowywane dla hodowli trytu w ramach Hel był chłodzony przez żwirowa łóżko (HCPB), znany również jako hodowca koc według reakcji:^[3]

{}_{3}^{6}{\hbox{Li}}\;+\;{n}\to \;_{2}^{4}{\hbox{He}}(2,05MeV)\;+\;_{1}^{3}{\hbox{T}}(2,75MeV)

Szybkie neutrony mogą także wytwarzać tryt z litu-7 w endotermicznej reakcji^[4], zużywane jest 2.466 MeV. Ta reakcja została odkryta, kiedy w roku 1954 w teście bomby wodorowej o kryptonimie Castle Bravo nieoczekiwanie osiągnięto wysoką wydajność trytu i dużo większą moc wybuchu.

{}_{3}^{7}{\hbox{Li}}\;+\;{n}\to \;_{2}^{4}{\hbox{He}}\;+\;_{1}^{3}{\hbox{T}}\;+\;{n}-2,47MeV

Bor

Naświetlanie boru-10 prędkimi neutronami również można wykorzystać do produkcji trytu zgodnie z równaniem^[5]:

${\ce {^{10}_{5}B + n -> 2 ^{4}_{2}He + ^{3}_{1}T}}$

Deuter

Zobacz też: Ciężka woda § produkcja trytu Tryt produkowana jest również w moderowanych reaktorach na ciężkiej wodzie, gdy jądro deuteru przechwytuje neutron. Reakcja ta ma dość mały przekrój czynny, Przy użyciu ciężkiej wody jako dobry moderator neutronów stosunkowo mało trytu jest produkowane. Mimo to czyszczenie trytu z moderator może być pożądane co kilka lat, aby zmniejszyć ryzyko jego ucieczki do środowiska. Ontario Power Generation "trytu usuwania obiektu" przetwarza do 2500 ton (2500 ton; 2800 ton amerykańskich) ciężkiej wody rocznie i oddziela się około 2,5 kg (5.5 lb) trytu, dzięki czemu dostępne dla innych zastosowań. [6] Absorpcji deuteru w przekroju poprzecznym dla thermal neutronów jest o 0,52 milibarnów, mając na uwadze że tlenu - 16 (16 8O ) wynosi około 0,19 milibarnów a w tlen-17 (17 8O ) jest około 240 milibarnów.

Rozszczepienie jądra

Tryt jest niezbyt często produktem rozszczepienia uranu-235, pluton-239, uran-233, przy produkcji w ilości średnio jeden atom na każde 10 000 rozszczepień. [7] [8] wydania lub trytu należy zwrócić uwagę w eksploatacji reaktorów jądrowych, zwłaszcza w powtórnego przetwarzania paliwa jądrowego i przechowywanie wypalonego paliwa jądrowego. Produkcja trytu nie jest celem, ale raczej jest efektem ubocznym. Jest odprowadzany do atmosfery w małych ilościach przez niektóre elektrownie jądrowe. Po awarii Elektrowni W Fukushimie na wskutek zniszczeń po trzęsieniu ziemi z elektrowni wyciekły duże ilości wody trytowej do morza.

Hel-3

Rozpad helu-3 na tryt i wodór ma bardzo duży przekrój dla reakcji z termicznymi neutronami, wydalenia proton, stąd szybko przekształcany jest do trytu w reaktorach jądrowych.

Wzór reakcji jądrowej : ^[12]

${\ce {^{3}_{2}He + n -> ^{1}_{1}H +^{3}_{1}T}}$

Promienie kosmiczne

Tryt występuje naturalnie ze względu na promieniowanie kosmiczne w interakcji z gazami atmosferycznymi.
Powstaje w reakcji neutronów prędkich (które muszą mieć energię większą niż 4.0 MeV[13] z atmosferycznym azotem wg wzoru:

${\ce {^{14}_{7}N + n -> ^{12}_{6}C +^{3}_{1}T}}$

Na całym świecie produkcja trytu z naturalnych źródeł jest 148 petabecquerels rocznie. Globalnej równowagi spis trytu stworzone przez naturalne źródła pozostaje stałym o 2,590 petabecquerels. Jest to spowodowane stawki stałe produkcji i strat proporcjonalna do zapasów. ^[14]

Zastosowanie

W bombie wodorowej.

W kontrolowanej syntezie termojądrowej.

W źródłach betavoltaicznych napięcia elektrycznego.

Jako znacznik izotopowy w chemii i w badaniu krążenia wody.

Tryt był tez używany w latach 70-tych XX wieku w świecących wskaźnikach zegarków i kompasów.

Zobacz też

Kategoria:Izotopy radioaktywne Kategoria:Wodór

Katrin

KATRIN (ang. Karlsruhe Tritium Neutrino Experiment) – eksperyment do pomiaru masy antyneutrin elektronowych ${\bar {\nu }}_{e}$ badający widmo elektronów emitowanych z rozpadu beta trytu:

{}_{1}^{3}{\hbox{H}}\;\to \;_{2}^{3}{\hbox{He}}\;+\;{e^{-}}+{\bar {\nu }}_{e}

Rdzeń urządzenia to ważący 200 ton spektrometr, który został zbudowany przez MAN DWE GmbH w Deggendorf i został wysłany do Karlsruhe przez 8600 km trasy obejmującej Morze Czarne, Morze Śródziemne, Ocean Atlantycki i Ren. Budowa polegała na składaniu gotowych głównych elementów transportowanych bezpośrednio na miejsce budowy. Główny program testowy spektrometru rozpoczął się w 2011, a zakończył w 2015.

Eksperyment ma miejsce na dawnej Forschungszentrum Karlsruhe, teraz Campus Nord z Instytutu Technologii w Karlsruhe.

Eksperyment

Rozpad beta trytu jest jednym z najmniej energetycznych rozpadów beta. Wyemitowane: elektron i neutrino dzielą między sobą wielkością tylko 18,6 keV] energii. KATRIN jest zaprojektowany do wytwarzania bardzo dokładnego widma liczb elektronów emitowanych z energiami bardzo zbliżonymi do tej całkowitej energii (tylko kilka eV oddalonych), które odpowiadają neutrinom o bardzo niskiej energii. Jeśli neutrino jest cząstką bezmasową, nie ma niższego wiązania do energii, którą neutrino może przenosić, więc widmo energii elektronów powinno rozciągać się aż do granicy 18,6 keV. Z drugiej strony, jeśli neutrino ma masę, to musi zawsze przenosić co najmniej ilość energii równoważną jego masie E = mc²,a widmo elektronów powinno spaść poniżej całkowitego limitu energii i mieć inny kształt. W większości zdarzeń rozpadu beta elektron i neutrino odprowadzają mniej więcej równe ilości energii. Wydarzenia interesujące KATRIN, w których elektron pobiera prawie całą energię a neutrino prawie nic , są bardzo rzadkie, występujące mniej więcej raz na trylion rozpadów. Aby odfiltrować wspólne zdarzenia, aby detektor nie był przytłoczony, elektrony muszą przejść przez potencjał elektryczny, który zatrzymuje wszystkie elektrony poniżej pewnego progu, który jest ustawiony na kilka eV poniżej całkowitej granicy energii. Zliczane są tylko elektrony, które mają wystarczającą ilość energii do przejścia przez różnicę potencjałów.

Linki zewnętrzne

Główna strona programu KATRIN (ang.)
Opis głównego spektometru (ang.)

Kategoria:Spektrometria mas Kategoria:Obserwatoria neutrin

Przypisy

↑ Karty charakterystyki nuklidów [online], Emory University .
↑ Artykuł z Wikipedii angielskiej o licie [online] .
↑ Ŝ. WłodzimierzŜ.W. Kotowski Ŝ. WłodzimierzŜ.W., Słońce na... Ziemi, „„Energia Gigawat””, lipiec 2007 .
↑ Wybuchy jądrowe [online], www.ncbj.edu.pl [dostęp 2019-06-09] .
↑ GregG. Jones GregG., Tritium Issues in Commercial Pressurized Water Reactors, „Fusion Science and Technology”, 54 (2), 2008, s. 329–332, DOI: 10.13182/FST08-A1824, ISSN 1536-1055 [dostęp 2019-06-08] .

Brian Sternberg

Brian Sternberg (21 czerwca 1943 r. - 23 maja 2013 r.) [2] był rekordzistą świata w męskim skoku o tyczce, który został sparaliżowany od szyi w dół po wypadku z trampoliną w 1963 r.

Sternberg ustanowił jeden ze swoich rekordów świata 25 maja 1963 r. W Modesto w Kalifornii, skacząc 16 metrów 7 cali (5,05 m), wykorzystując nową technologię dla sportu, słup z włókna szklanego. [3] [4] Jego ostatni rekord 5,08 m (16 stóp 8 cali) został ustanowiony 7 czerwca 1963 r. [5]

Po ukończeniu Shoreline High School w Seattle w 1961 roku, Sternberg zapisał się na University of Washington i zdobył tytuł NCAA z 1963 roku, a także dwukrotnie pobił rekord świata w tym wydarzeniu. [5]

Pięć tygodni po skoku Modesto, Sternberg trenował w Pawilonie Hec Edmundsona, przygotowując się do podróży do Rosji. Podczas wykonywania podwójnego salta z półobrotem wylądował niezgrabnie na szyi na środku trampoliny, gdzie obserwator nie mógł pomóc. Sternberg wykonał ruch gimnastyczny, zwany faldanem, setki razy. Uraz spowodował, że był czterokończynowy, a jego lekarze byli zaniepokojeni jego przetrwaniem po wypadku.

W 1996 roku Sternberg przeszedł operację, przeprowadzoną przez dr Harry'ego Goldsmitha w Niemczech, w celu poprawy jakości jego życia. Operacja rdzenia kręgowego pozwoliła Sternbergowi oddychać głębiej i łatwiej, mówić wyraźniej iz większą głośnością. Sternberg był również w stanie utrzymać się w pozycji pionowej przez dłuższy czas, co poprawiło jego samopoczucie.

Niezwykle długie życie Sternberga jako czteropłciowego przypisywano częściowo jego treningowi sportowemu i pozytywnemu nastawieniu.

„Brian miał bardzo złe prognozy”, powiedziała jego matka Helen w 2003 roku. „Powiedzieli, że z jego stanem prawdopodobnie będzie miał pięć lat życia. Ale jest wojownikiem.” [3]

W 2012 roku jego serce i płuca zaczęły zawodzić. Zmarł 23 maja 2013 r. W wieku 69 lat. [2]
https://en.wikipedia.org/wiki/Brian_Sternberg https://en.wikipedia.org/wiki/Trampolining_terms

http://sportspressnw.com/2152412/2013/huskies-vault-legend-brian-sternberg-1943-13

https://www.youtube.com/watch?v=3Gban3rRwDw

https://web.archive.org/web/20110629134819/http://www.iaaf.org/mm/document/competitions/competition/05/15/63/20090706014834_httppostedfile_p345-688_11303.pdf

https://pl.qwerty.wiki/wiki/Hec_Edmundson_Pavilion

[1] FilmPolski.pl [online], FilmPolski [dostęp 2019-05-28] (pol.).

[2] Karty charakterystyki nuklidów [online], Emory University .

[3] Artykuł z Wikipedii angielskiej o licie [online] .

[4] Ŝ. WłodzimierzŜ.W. Kotowski Ŝ. WłodzimierzŜ.W., Słońce na... Ziemi, „„Energia Gigawat””, lipiec 2007 .

[5] Wybuchy jądrowe [online], www.ncbj.edu.pl [dostęp 2019-06-09] .

[6] GregG. Jones GregG., Tritium Issues in Commercial Pressurized Water Reactors, „Fusion Science and Technology”, 54 (2), 2008, s. 329–332, DOI: 10.13182/FST08-A1824, ISSN 1536-1055 [dostęp 2019-06-08] .

[1]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]