Worochta

Worochta
Ворохта
	; Widok ogólny Worochty
Herb	Flaga
Państwo	Ukraina
Obwód	iwanofrankiwski
Wysokość	748 m n.p.m.
Populacja (2016); • liczba ludności	; 4270
Nr kierunkowy	+380 3434
Kod pocztowy	78595
	Położenie na mapie Ukrainy Worochta
	Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego Worochta
	48°17′05″N 24°34′04″E/48,284722 24,567778
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Worochta (ukr. Воро́хта) – miejscowość uzdrowiskowa, osiedle typu miejskiego na zachodniej Ukrainie, należy do miasta na prawach rejonu Jaremcze, w obwodzie iwanofrankowskim, na 93 km kolei z Iwano-Frankiwska.

Leży na Pokuciu na pograniczu Gorganów i Czarnohory, na wysokości 748 m n.p.m. Otoczona jest przez Karpacki Park Narodowy. Worochta znana jest przede wszystkim ze względu na Hucułów, bywa uważana za ich stolicę. Jest znanym centrum sportów zimowych i jednym z ważniejszych ośrodków turystycznych kraju.

Atrakcję stanowią 2 huculskie cerkwie, w tym jedna z XVII wieku oraz kamienny wiadukt kolejowy na Prucie z XIX wieku.

W 1922 r. wybudowano tu skocznię narciarską (trzy lata wcześniej od Wielkiej Krokwi w Zakopanem)^[2] i rozegrano na niej trzecie mistrzostwa Polski w skokach narciarskich. Miasto było ważnym ośrodkiem sportów zimowych, nazywane drugim Zakopanem^[3]. W 1928 r. Worochta została uznana za uzdrowisko posiadające charakter użyteczności publicznej^[4].

W okresie międzywojennym miejscowość znajdowała się w granicach Polski (podobnie jak przed zaborami) i była siedzibą gminy wiejskiej Worochta w powiecie nadwórniańskim województwa stanisławowskiego. Do maja 1928 była siedzibą inspektoratu i komisariatu Straży Celnej. Do lipca 1939 stanowiła garnizon macierzysty Batalionu KOP „Worochta”. Od września 1939–1941 znalazła się pod okupacją sowiecką, a później, w latach 1941–1944 pod okupacją niemiecką.

W Worochcie znajdowała się willa Kazimierza Bartla – polskiego polityka, profesora i rektora Politechniki Lwowskiej, premiera pięciu rządów Rzeczypospolitej, zamordowanego przez niemieckich okupantów za odmowę współpracy. Tutaj także przebywał na wielomiesięcznym leczeniu, chory na gruźlicę Jerzy Liebert – polski poeta okresu międzywojennego^[5].

Podczas niemieckiej okupacji Niemcy dokonali zagłady 653 żydowskich mieszkańców Worochty. W październiku 1941 rozstrzelano kilkaset osób. ^{[styl do poprawy]}^[6].

29 września 1944 została zajęta przez wojska radzieckie^[7]. W nocy z 31 grudnia 1944 na 1 stycznia 1945 oddział UPA zabił w Worochcie 72 Polaków^[8]^[9].

Osobny artykuł: Zbrodnia w Worochcie (powiat nadwórniański).

W latach 1945–1991 Worochta znajdowała się w Ukraińskiej SRR.

Po II wojnie światowej ważny ośrodek turystyczny oraz szkolenia radzieckich skoczków narciarskich.

W 1989 liczyła 4465 mieszkańców^[10].

Przypisy

↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2016 року. Державна служба статистики України. Київ, 2016. стор. 39.
↑ Uzdrowiska i kurorty na Kresach Wschodnich – nowahistoria.interia.pl [online], nowahistoria.interia.pl [dostęp 2017-11-27] (pol.).
↑ WitoldW. Chrzanowski WitoldW., Worochta – „drugie Zakopane” oraz Jaremcza – „Perła Karpat”, „turystyka.wp.pl”, 13 maja 2017 [dostęp 2017-05-17] (pol.).
↑ (Art. 2) Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 zmieniające ustawę o uzdrowiskach (Dz.U. z 1928 r. nr 36, poz. 331).
↑ Nota biograficzna w wydaniu Poezji z 1934.
↑ Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Red. I.A. Altman, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6, s. 183–184.
↑ ВОВ-60 – Сводки. [dostęp 2012-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-18)].
↑ Stanisław SławomirS.S. Nicieja Stanisław SławomirS.S., Kresowa Atlantyda. Historia i mitologia miast kresowych. Tom II. Uzdrowiska i letniska kresowe Truskawiec, Jaremcze, Worochta, Skole, Morszyn, Opole: Wydawnictwo MS, 2013, s. 147–148, ISBN 978-83-61915-32-4, OCLC 840325631 .
↑ HenrykH. Komański HenrykH., SzczepanS. Siekierka SzczepanS., EugeniuszE. Różański EugeniuszE., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w Województwie Stanisławowskim 1939-1946, Wrocław: ALTA 2, 2008, s. 350–351, 367–368, ISBN 978-83-85865-13-1, OCLC 261139661 .
↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу.

Bibliografia

Orłowicz, Mieczysław: Ilustrowany przewodnik po Galicyi, Bukowinie, Spiszu, Orawie i Śląsku Cieszyńskim, Karol Kwieciński, Lwów 1919.
Górska, Aleksandra: Kresy przewodnik, Wydawnictwo Kluszczyński Kraków 2009, ISBN 83-7447-006-2.

Linki zewnętrzne

Zdjęcia z Worochty
Worochta na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
Artykuł B. Chlebowskiego „Do Źródeł Prutu” w odcinkach
Worochta (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 945 .
Archiwalne widoki miejscowości w bibliotece Polona

[1] Чисельність наявного населення України на 1 січня 2016 року. Державна служба статистики України. Київ, 2016. стор. 39.

[2] Uzdrowiska i kurorty na Kresach Wschodnich – nowahistoria.interia.pl [online], nowahistoria.interia.pl [dostęp 2017-11-27] (pol.).

[3] WitoldW. Chrzanowski WitoldW., Worochta – „drugie Zakopane” oraz Jaremcza – „Perła Karpat”, „turystyka.wp.pl”, 13 maja 2017 [dostęp 2017-05-17] (pol.).

[4] (Art. 2) Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 zmieniające ustawę o uzdrowiskach (Dz.U. z 1928 r. nr 36, poz. 331).

[poezje1934-5] Nota biograficzna w wydaniu Poezji z 1934.

[6] Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Red. I.A. Altman, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6, s. 183–184.

[7] ВОВ-60 – Сводки. [dostęp 2012-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-18)].

[8] Stanisław SławomirS.S. Nicieja Stanisław SławomirS.S., Kresowa Atlantyda. Historia i mitologia miast kresowych. Tom II. Uzdrowiska i letniska kresowe Truskawiec, Jaremcze, Worochta, Skole, Morszyn, Opole: Wydawnictwo MS, 2013, s. 147–148, ISBN 978-83-61915-32-4, OCLC 840325631 .

[9] HenrykH. Komański HenrykH., SzczepanS. Siekierka SzczepanS., EugeniuszE. Różański EugeniuszE., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w Województwie Stanisławowskim 1939-1946, Wrocław: ALTA 2, 2008, s. 350–351, 367–368, ISBN 978-83-85865-13-1, OCLC 261139661 .

[10] Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]