48°09′06″N 24°48′49″E/48,151667 24,813611Wierchowina (osiedle)
| |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon | |||
| Wysokość |
620 m n.p.m. | ||
| Populacja (2020) • liczba ludności |
| ||
| Nr kierunkowy |
+380 3432 | ||
| Kod pocztowy |
78700 | ||
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
| 48°09′06″N 24°48′49″E/48,151667 24,813611
| |||
Portal  Ukraina
| |||
Wierchowina, Żabie (ukr. Верховина, Werchowyna) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankowskim, siedziba administracyjna rejonu wierchowińskiego. Położone jest nad Czarnym Czeremoszem (dopływem Prutu), u podnóża pasma Czarnohory, 30 kilometrów na południowy zachód od Kosowa. W 2020 osiedle liczyło 5812 mieszkańców[1], dla porównania spis powszechny w 2001 zanotował ich 5412[2].
Do 1962 roku miejscowość nosiła nazwę Żabie (ukr. Жаб'є, Żabje).
Przynależność terytorialna[edytuj | edytuj kod]
- Do roku 1340 w Księstwie Halickim.
- 1340-1772 w Królestwie Polskim (ziemi halickiej, województwa ruskiego).
- 1772-1918 w Królestwie Galicji i Lodomerii w Cesarstwie Austriackim. W tym okresie w Żabiu było 1204 mieszkańców według spisu ludności z 1857.
- 1918-1939, w czasach II Rzeczypospolitej, w powiecie kosowskim województwa stanisławowskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Miejscowość wzmiankowana była w 1424 roku.
W II Rzeczypospolitej była siedzibą gminy wiejskiej Żabie w powiecie kosowskim województwa stanisławowskiego. Była to obszarowo największa gmina w II Rzeczypospolitej. Także samo Żabie było największą wiejską miejscowością całego woj. stanisławowskiego, a także największą miejscowością powiatu kosowskiego (8188 mieszk. w 1921), przewyższając miasta Kuty (5504) i Kosów (4234). Żabie było także dziewiątą (rok 1921) największą miejscowością woj. stanisławowskiego (łącznie z miastami) w II RP[3]. Miejscowość dzieliła się na części Żabie–Ilcia (na zachodzie) i Żabie–Słupejka (na wschodzie). Ukraińcy stanowili 90% ogółu mieszkańców, Żydzi około 9%. W mieście mieszkało też kilkudziesięciu Polaków[4][5].
W okresie międzywojennym w Polsce Żabie znane było jako miejscowość letniskowa i zdrojowa (źródła mineralne), ośrodek turystyki, huculskiego rzemiosła artystycznego (przed wojną mieściło się tutaj muzeum huculskie) i hodowli koni huculskich. Maciej Bogusz Stęczyński (polski podróżnik i rysownik) w 1848 stworzył serię rysunków i akwarel poświęconych okolicom Żabiego, jak i samej miejscowości, opisał je też później w poemacie Karpaty. W latach 30. funkcjonowała Państwowa Wysokogórska Szkota Rolnicza w Żabiem[6].
Osadnictwo[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2020 року. (ukr.).
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu iwanofrankiwskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom XIV - Województwo Stanisławowskie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1924
- ↑ Rzecz-pospolita.com - Żabie
- ↑ Mapa topograficzna 1:100 000, arkusz Żabie (pas 56, słup 39), Wojskowy Instytut Geograficzny, 1933 (pol.).
- ↑ Państwowa Wysokogórska Szkota Rolnicza w Żabiem. „Wschód”. Nr 41, s. 4, 10 marca 1937.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Żabie, wś, powiat kosowski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 711.
- Pohar 2.) grupa domów w Żabiu, powiat kosowski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 711.
- Wierchowina na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
- M. Żukow-Karczewski, Krajobrazy utracone: Żabie - huculska stolica
- Archiwalne widoki miejscowości w bibliotece Polona
