48°28′31″N 25°17′05″E/48,475278 25,284722Zabłotów
|
|||
 Kościól rzymskokatolicki w Zabłotowie |
|||
|
|||
| Państwo |  Ukraina |
||
| Obwód | iwanofrankiwski | ||
| Rejon | śniatyński | ||
| Nr kierunkowy | +380 3476 | ||
| Kod pocztowy | 78315, 78316 | ||
|
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego
 Zabłotów
|
|||
|
Położenie na mapie Ukrainy
Zabłotów
|
|||
| 48°28′31″N 25°17′05″E/48,475278 25,284722 |
|||
Portal  Ukraina |
|||
Zabłotów[1][2] (ukr. Заболотів) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie śniatyńskim, do 1945[3] miasto w Polsce, w województwie stanisławowskim, w powiecie śniatyńskim, siedziba gminy Zabłotów.
Spis treści
Herb Zabłotowa[edytuj | edytuj kod]
Na tarczy kroju francuskiego w polu błękitnym złoty wspięty lew. U podstawy srebrny półtrzeciakrzyż. Lew symbolizuje położenie miasta w Rusi Czerwonej (d. woj.ruskie). Półtrzeciakrzyż to godło z herbu Pilawa Potockich - w XVII w. właścicieli miasta.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1605 r. Zabłotów stał się siedzibą parafii rzymskokatolickiej ufundowanej przez chorążego rawskiego Stanisława Wołuckiego z Boguszyc[4]. Do 1772 r. Zabłotów położony był w woj. ruskim w Rzeczypospolitej.
W 1772 r., w wyniku I rozbioru Polski, dostał się pod panowanie austriackie i znalazł się w powiecie kołomyjskim cyrkułu halickiego[5]. Od 1786 r. włączony do cyrkułu zaleszczyckiego[6]. Po reformie administracyjnej z 1854 r. Zabłotów był początkowo miastem powiatowym w cyrkule kołomyjskim[7], a od 1867 r. znalazł się w powiecie śniatyńskim. 14. maja 1862 r. miasteczko zostało zniszczone w wyniku wielkiego pożaru, który pochłonął 84 domostwa, rozprzestrzeniając się dzięki silnemu wiatrowi. Straty zostały oszacowane na 100.000 złotych reńskich.[8]
W latach II Rzeczypospolitej Zabłotów był siedzibą gminy w powiecie śniatyńskim województwa stanisławowskiego i parafii w dekanacie kołomyjskim archidiecezji lwowskiej[9]. Po 17. września 1939 r. okupowany przez wojska sowieckie i następnie włączony do ZSRR (Ukraińska SRR). W latach 1941-1944 pod okupacją niemiecką w dystrykcie Galicja Generalnego Gubernatorstwa. Ponownie okupowany przez wojska sowieckie w 1944 r. i włączony do ZSRR.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- zamek[10]
- kościół rzymskokatolicki Trójcy Świętej z pocz. XX w.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dnia 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 14: Województwo stanisławowskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1923, s. 12.
- ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 lutego 1937 r. o ustaleniu urzędowych nazw miast (M.P. z 1937 r. Nr 69, poz. 104).
- ↑ Ustawa z dnia 31 grudnia 1945 r. o ratyfikacji podpisanej w Moskwie dnia 16 sierpnia 1945 r. umowy między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o polsko-radzieckiej granicy państwowej (Dz.U. z 1946 r. Nr 2, poz. 5).
- ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom XIV, str. 190, Warszawa 1895
- ↑ Carte nouvelle des Royaumes de Galizie et Lodomerie avec le District de Bukowine, Augsburg po 1772
- ↑ Carte Generale de l'Atlas des Roiaumes Galicie et Lodomerie divisés en 19 Cercles avec la Buckowina, 1786
- ↑ Uibersichts Karte der neu organisirten Gerichts und Verwaltungs Bezirke der Kronländer Königreich Galizien und Lodomerien und des Herzogtums Bukowina, Wiedeń 1855
- ↑ „Czas” nr 118, Kraków 23. maja 1862, str. 3.
- ↑ Mapa Kościoła rzymsko-katolickiego w Polsce, Lwów 1927
- ↑ Władysław Łozińskim Prawem i lewem. Obyczaje na Czerwonej Rusi w pierwszej połowie XVII wieku, 1903, str. 98
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zabłotów w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XIV: Worowo – Żyżyn. Warszawa 1895.
- Zabłotów na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
|
|||||||
|
||||||||||||||||||||
