210 mm haubica 210/22 Modello 35
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy | |
| Produkcja seryjna |
1938–?? |
| Wyprodukowano |
około 85 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Kaliber |
210 mm |
| Długość lufy |
5000 mm |
| Donośność |
15 400 m |
| Prędkość pocz. pocisku |
560 m/s |
| Masa |
24 030 kg (marszowa, po rozłożeniu) |
| Kąt ostrzału |
0° do +70° (w pionie) |
Obice da 210/22 modello 35 – włoska haubica z okresu II wojny światowej.
W drugiej połowie 30. XX wieku podjęto decyzję o modernizacji włoskiej ciężkiej artylerii i zastąpieniu użytkowanych wzorów ciężkich dział nowym wzorem armaty kalibru 150 mm i haubicy kalibru 210 mm[1].
Prototyp haubicy powstał w 1935 w podporządkowanym armii Servizio Tecnici Armi e Municioni. Haubica miała dwuogonowe łoże z czterema kołami (z każdej strony znajdowały się dwa zamocowane do wahliwego wózka). W pozycji bojowej działo było opuszczane na platformę znajdującą się pod łożem, a koła były unoszone. Ogony działa były mocowane do ziemi przy pomocy wbijanych ostrzy. Po ich wyjęciu możliwy był obrót całego działa o 360° (płyta na której spoczywało działo pełniła więc także funkcje obrotnicy)[1].
Produkcję seryjną działa przyjętego do uzbrojenia jako Obice da 210/22 modello 35 miały podjąć zakłady Ansaldo w Pozzuoli. Zgodnie z zamówieniem z 1938 miało powstać co najmniej 346 dział modello 35. Realizacja zamówienia postępowała jednak powoli. W 1942 armia włoska miała na stanie 20 haubic modello 35 (5 we Włoszech, 15 w jednostkach walczących na terenie ZSRR). Tak wolna realizacja zamówienia była spowodowana z jednej strony powolną produkcją, z drugiej eksportem dział tego typu na Węgry. Zakupione przez Węgrów haubice otrzymały oznaczenie 21 cm 39.M. Zmodernizowali oni podwozia zakupionych haubic (wersja 21 cm 40.M), a w 1944 rozpoczęli produkcję zmodyfikowanych dział pod oznaczeniem 21 cm 40a.M[1].
Po kapitulacji Włoch w 1943 produkcja haubic modello 35 była kontynuowana na potrzeby oddziałów Wehrmachtu stacjonujących we Włoszech. Przyjęły one ją do uzbrojenia pod oznaczeniem 21 cm H 520(i) i używały do zakończenia wojny[1].
Po wojnie zakłady Ansaldo próbowały kontynuować produkcję dział tego typu, ale wobec nasycenia rynku bronią wyprodukowaną jeszcze podczas wojny nabywców nie udało się zdobyć i produkcję tego modelu zakończono[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Chris Chant: Artillery. Londyn: Amber Books, 2005, s. 75. ISBN 1-904687-41-5.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Chris Bishop: The Encyclopedia of Weapons of World War II. New York: Barnes £ Noble Books, 1998, s. 125. ISBN 0-7607-1022-8.