Aleksander Stanisław Potocki
Rodzina | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
15.05.1778 |
Data i miejsce śmierci |
26.03.1845 |
Ojciec | |
Matka | |
Dzieci |
z Anną Tyszkiewicz: |
Odznaczenia | |
Aleksander Stanisław Potocki herbu Pilawa (ur. 15 maja 1778 w Wilanowie, zm. 26 marca 1845 w Warszawie) – hrabia, dziedzic m.in. dóbr wilanowskich, szambelan cesarza Napoleona Bonaparte. Od 1829 r. kawaler Orderu Orła Białego. W 1809 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[1].
Biografia
W 1802 został kawalerem maltańskim. Od 1805 mieszkał wraz z żoną w dobrach wilanowskich w Bażantarni, nazwanej w 1807 na cześć swojej córki Natalii – Natolinem (posiadłość kilkukrotnie przebudowywana przez Piotra Aignera, a po rozwodzie z pierwszą żoną w latach 1821-1845 pod nadzorem Henryka Marconiego).
Szambelan cesarza Napoleona Bonaparte, w 1812 został członkiem utworzonej przez niego Komisji Rządu Tymczasowego Wielkiego Księstwa Litewskiego. Od 1824 senator-kasztelan Królestwa Polskiego. 24 maja 1829 odznaczony Orderem Orła Białego. Nie brał udziału w powstaniu listopadowym, ani w obradach sejmu powstańczego, za co w 1831 został skreślony z listy senatorów. W latach 1832-33 i ponownie od 1838 koniuszy dworu cesarza rosyjskiego. Od 12 kwietnia 1843 dziedziczy tytuł hrabiowski.
Rodzina
Urodził się w Warszawie, jako syn Stanisława Kostki Potockiego i jego żony Aleksandry Lubomirskiej. 15 maja 1805 r. zawarł w Wilnie związek małżeński z Anną Tyszkiewicz (z którego urodzili się August Potocki (1806), Natalia Potocka (1810) i Maurycy Potocki (1812), zakończony rozwodem w (przed 1821). W roku 1823 zawarł małżeństwo z Izabellą Mostowską, z którego urodził się Stanisław Potocki (1824). W niejasnych okolicznościach doszło do rozstania, rozwód nastąpił w 1829 r. Pod koniec życia związał się z wdową, Aleksandrą Stokowską, która jednak nie została jego żoną[2].
Ciekawostki
- Aleksander Stanisław Potocki był właścicielem pałacu w Wilanowie (zgromadzone w nim zbiory sztuki udostępnił do zwiedzania w 1805 r. jego ojciec Stanisław Kostka Potocki.
- Jedną z największych jego pasji były konie – sprawował urząd Wielkiego Koniuszego Korony, jest autorem rozpraw o hodowli koni, a także za jego kadencji jako Dyrektora Generalnego Stad i Stacji Stadnych Królestwa Polskiego, został wyhodowany specjalny typ konia janowskiego w stadninie w Janowie.
- Przy staraniu się o wstąpienie do kawalerów maltańskich musiał udokumentować swoje pochodzenie, z którego wynika, że Andrzej Morsztyn był praprapradziadkiem Aleksandra Potockiego.
- Przed rozwodem z Anną Tyszkiewiczów 1 voto Potocką, 2 voto Dunin Wąsowiczowową, Aleksander Potocki miał też swój udział w przebudowie pałacu w Jabłonnie.
- Pałac Potockich w Warszawie, przy ul. Krakowskie Przedmieście, należał od 1831 tylko do Aleksandra Potockiego i poza jednym apartamentem, był wynajmowany m.in. Fryderykowi Karolowi Nesselrode czy na księgarnię Gebethner i Wolff (obecnie Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego). W roku 1915 stał się ważnym centrum politycznym, gdyż wynajął go udzielający się w polityce i szkolnictwie wyższym okupowanego Królestwa Kongresowego hrabia Bogdan Hutten-Czapski, powiernik generalnego gubernatora von Beselera.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- Biogram
- Genealogia dynastyczna. [dostęp 2011-03-05].
- Sztuka.net - Natolin. [dostęp 2011-03-05].
- Członkowie władz polskich na ziemiach zabranych (1812)
- Kawalerowie maltańscy
- Odznaczeni Orderem Orła Białego (Królestwo Kongresowe)
- Kawalerowie Orderu Świętego Stanisława (Księstwo Warszawskie)
- Potoccy herbu Pilawa
- Senatorowie-kasztelanowie Królestwa Kongresowego
- Urodzeni w 1778
- Urzędnicy dworscy Imperium Rosyjskiego
- Zmarli w 1845