Przejdź do zawartości

Aleksander Wierietielny

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Wierietielny
Ilustracja
kandydat nauk Aleksander Wierietielny
Data i miejsce urodzenia

31 lipca 1947
Parkkala-Udd, Finlandia

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Cytaty w Wikicytatach

Aleksander Wierietielny (ros. Александр Петрович Веретельный, Aleksandr Pietrowicz Wierietielnyj; ur. 31 lipca 1947 w Parkkala-Udd w Finlandii[1]) – polski trener narciarski, pochodzenia białoruskiego, od lat mieszkający w Polsce i posiadający polskie obywatelstwo.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Aleksander Wierietielny mieszka w Polsce od 1983 roku. W 1981 roku poślubił Polkę, Barbarę Piątkowską, a w 1989 roku urodziła im się córka Matylda. Pracował najpierw w filii poznańskiego AWF w Gorzowie Wielkopolskim. W roku 1991 otrzymał polskie obywatelstwo. Jego żona Barbara Piątkowska była prorektorem Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Angelusa Silesiusa w Wałbrzychu[2][3]. Mieszkał w Wałbrzychu[4]. Obecnie mieszka w Poroninie[5]. Choć z pochodzenia jest Białorusinem[6], identyfikuje się jako Rosjanin[7].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jego rodzice byli Białorusinami, mieszkającymi w Hrubieszowie w okresie II RP. Po II wojnie światowej wywiezieni do części Finlandii zajętej przez ZSRR. Tam 31 lipca 1947 roku w Parkkala-Udd, miejscowości położonej 60 kilometrów od Helsinek, urodził się Aleksander[1]. Potem rodzina Wierietielnych przeprowadziła się do Kazachstanu, gdzie Aleksander uczęszczał do szkoły.

Początkowo trenował biegi narciarskie w klubie w Szczuczyńsku. Podczas służby wojskowej rozpoczął treningi biathlonowe, występował nawet w kadrze Kazachskiej SRR, ale z przyczyn zdrowotnych w wieku 22 lat zakończył karierę. Potem ukończył Akademię Wychowania Fizycznego w Ałmaty. Po uzyskaniu stopnia kandydat nauk poświęconemu biathlonowi, pracował na uczelni. W 1983 przyjechał do Polski.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Trener biathlonu

[edytuj | edytuj kod]

Od 1984 roku trener biathlonu w Górniku Wałbrzych. Od 1987 do 1998 roku pierwszy trener polskiej kadry biatlonistów. W 1995 roku jego podopieczny Tomasz Sikora zdobył złoty medal w biegu indywidualnym na 20 km podczas mistrzostw świata w biatlonie we włoskiej miejscowości Anterselva (Antholz). W 1997 roku drużyna polskich biathlonistów, w składzie Wiesław Ziemianin, Jan Ziemianin, Wojciech Kozub, Tomasz Sikora, zdobyła brązowy medal na mistrzostwach świata w Osrblie. Rok później po zimowych igrzyskach olimpijskich w Nagano został on zwolniony z powodu konfliktu personalnego z działaczami Polskiego Związku Biathlonu.

Trener kadry A

[edytuj | edytuj kod]

Od 2000 roku trener główny kadry A w biegach narciarskich[8].

Trener Justyny Kowalczyk

[edytuj | edytuj kod]

Pod jego opieką Justyna Kowalczyk odniosła swoje największe sukcesy sportowe: wicemistrzostwo świata juniorów w sprincie w 2003 roku, dwukrotne mistrzostwo świata do lat 23 w 2006 roku (10 km techniką klasyczną i 15 km biegu łączonego), brązowy medal Igrzysk w Turynie w 2006 roku (30 km stylem dowolnym ze startu wspólnego). W 2009 roku Aleksander Wierietielny doprowadził Justynę Kowalczyk do podwójnego mistrzostwa świata na mistrzostwach w narciarstwie klasycznym w Libercu w biegach na dystansach 15 km (bieg łączony) i 30 km (technika dowolna), brązowego medalu na tych samych mistrzostwach – 10 km (technika klasyczna) oraz zwycięstwa w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w narciarstwie klasycznym w sezonie 2008-2009, 2009-2010, 2010-2011[9] oraz 2012/13. W roku 2010 podczas Igrzysk w Vancouver dzięki jego treningom i odpowiedniemu przygotowaniu Justyna Kowalczyk zdobyła złoty medal na dystansie 30 km, srebrny medal w sprincie oraz brązowy w biegu łączonym na dystansie 15 km.Na mistrzostwach w narciarstwie klasycznym w Oslo w 2011 roku doprowadził Justynę Kowalczyk do dwóch srebrnych medali na 15 km stylu łączonym i 10 km w stylu klasycznym i jednego brązowego na 30 km w stylu dowolnym.Podczas mistrzostw świata w 2013 roku doprowadził Justyne Kowalczyk do srebrnego medalu na 30 km stylu klasycznym. W roku 2014 podczas Igrzysk Olimpijskich w Soczi doprowadził Justynę Kowalczyk do złotego medalu na 10 km stylu klasycznym. Podczas mistrzostw świata w 2015 roku w Falun doprowadził Justynę Kowalczyk i Sylwię Jaśkowiec do pierwszego w historii brązowego medalu w sprincie drużynowym.

Trener główny

[edytuj | edytuj kod]

W czwartek 29 marca 2018 roku Polski Związek Narciarski poinformował, że Aleksander Wierietielny będzie głównym trenerem Kadry Narodowej Kobiet w biegach narciarskich, a Justyna Kowalczyk będzie pełniła funkcję asystenta głównego trenera[10][11]. 25 marca 2020 roku Aleksander Wierietielny ogłosił zakończenie kariery trenerskiej[12].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Aleksander Wierietielny, justyna-kowalczyk.pl [dostęp 2015-05-28] [zarchiwizowane 2012-02-29] (pol.).
  2. ↑ Wieretielny: Trener-obieżyświat, gazeta.pl, 21 lutego 2009 [dostęp 2024-09-02] [zarchiwizowane 2014-02-25] (pol.).
  3. ↑ Prorektor, pwsz.com.pl [dostęp 2024-09-03] [zarchiwizowane 2010-03-06] (pol.).
  4. ↑ Profil na stronie Polskiego Związku Narciarskiego, Pzn.pl. pzn.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-29)]. [dostęp 19.02.2010]
  5. ↑ Gazeta Krakowska - Wiadomości Kraków, Informacje Kraków, gazetakrakowska.pl [dostęp 2017-11-21] [zarchiwizowane 2014-02-20] (pol.).
  6. ↑ Kim Pan jest, trenerze Wierietielny?
  7. ↑ Wywiad z A. Wiertielnym. Polska Gazeta Wrocławska, 24 II 2014, strona VIII.
  8. ↑ Aleksander Wierietielny nie będzie już pracował z biegaczkami narciarskimi
  9. ↑ Ordery i odznaczenie za olimpijskie medale. Kancelaria Prezydenta RP, 2010-03-27. [dostęp 2010-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-30)].
  10. ↑ Duet Wierietielny-Kowalczyk w innej roli!. pzn.pl. [dostęp 2018-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-30)]. (pol.).
  11. ↑ Nowa rola Justyny Kowalczyk. Dostała angaż w związku. sport.tvp.pl. [dostęp 2018-03-29]. (pol.).
  12. ↑ Koniec pięknej epoki. Aleksander Wierietielny rezygnuje z funkcji trenera [online], Przegląd Sportowy, 25 marca 2020 [dostęp 2020-06-11] (pol.).
  13. ↑ M.P. z 2014 r. poz. 656.
  14. ↑ M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 571.
  15. ↑ Justyna Kowalczyk najlepszym polskim sportowcem. sportowefakty.pl, 2011-01-08. [dostęp 2011-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-11)].
  16. ↑ Honorowi Obywatele Gminy. mszana.pl. [dostęp 2015-08-08].
  17. ↑ Wielka Honorowa Nagroda Sportowa

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Plebiscyt „Przeglądu Sportowego” na trenera roku
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aleksander_Wierietielny&oldid=74675595”