Łukasz Kruczek zaczął skakać w wieku 6 lat. Zapisał się wtedy do klubu LKS Klimczok Bystra. Do 1994 uprawiał kombinację norweską, trzy razy zdobył tytuł mistrza Polski juniorów, a także zajął raz 3. miejsce na mistrzostwach Polski wśród seniorów. Zrezygnował jednak z kombinacji na rzecz samych skoków, z powodu trudnej sytuacji kombinacji w Polsce. W 1996 zadebiutował w Pucharze Świata podczas zawodów w Zakopanem. W tym samym roku wziął także udział w mistrzostwach świata w lotach narciarskich w Tauplitz. Rok później wystąpił bez sukcesów na mistrzostwach świata w Trondheim. W 1997 zdobył złoty medal na Zimowej Uniwersjadzie w Muju (skoki na odległość 100 m i 92,5 m, nota 253,5 pkt.)[3][4]. W 1998 wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Nagano. Potem regularnie występował w najważniejszych międzynarodowych zawodach. W 1999 zdobył pierwsze punkty w PŚ (w Zakopanem), a także po raz kolejny został mistrzem uniwersjady, tym razem w Popradzie. Był też trzeci w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Zakopanem. Dwa lata później, kiedy Zakopane organizowało Uniwersjadę, Kruczek wygrał dwukrotnie – na skoczni K-120 oraz K-85.
W lutym 2001 zdobył złoty medal na Zimowej Uniwersjadzie w Zakopanem[5]. W grudniu 2001 roku był współtwórcą historycznego sukcesu polskiej drużyny, kiedy w Villach Polska zajęła po raz pierwszy miejsce na podium Pucharu Świata. Trzecie miejsce wywalczył w zespole z Mateją, Skupniem i Małyszem. W 2002 znalazł się w kadrze na igrzyska olimpijskie w Salt Lake City. Nie wystąpił jednak w żadnym konkursie. Rok 2003 przyniósł mu ostatni medal na uniwersjadzie – w Tarvisio zdobył medal brązowy w drużynie.
Łukasz Kruczek (w środku) podczas konferencji prasowej przed PŚ w Zakopanem 2007. Pracował wówczas jako asystent trenera Lepistö (po prawej), a prezesem związku był Tajner (z lewej)
Po zakończeniu sezonu 2002/2003 zakończył karierę i został asystentem trenera Heinza Kuttina, najpierw w kadrze B, a potem w kadrze A[6]. Ich wspólna praca z pierwszą reprezentacją trwała 2 sezony. Pozostał na stanowisku asystenta także po odejściu Austriaka z funkcji trenera i współpracował z jego następcą – Finem Hannu Lepistö.
28 marca 2008 został wybrany na trenera kadry A polskich skoczków narciarskich[7]. Jego największe osiągnięcia trenerskie to dwa złote medale Kamila Stocha na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014 w Soczi, złoty medal Stocha na mistrzostwach świata w Val di Femme w 2013 roku, zdobycie przez Stocha w sezonie 2013/14 Pucharu Świata i dwa brązowe medale w konkursach drużynowych na mistrzostwach w Val di Fiemme w 2013 oraz w Falun w 2015 roku. Do znaczących sukcesów należy zaliczyć także liczne zwycięstwa i miejsca na podium jego podopiecznych w zawodach Pucharu Świata i Letniej Grand Prix (w tym miejsca na podium klasyfikacji generalnej).
4 lutego 2016 poprzez stronę Polskiego Związku Narciarskiego ogłosił rezygnację z funkcji trenera reprezentacji Polski w skokach narciarskich wraz z zakończeniem sezonu 2015/2016[11].
W kwietniu 2016 został wybrany na trenera reprezentacji Włoch[12]. W pierwszym roku pracy we Włoszech doprowadził swojego podopiecznego Alexa Insama do wicemistrzostwa świata juniorów w Park City (2017).
W październiku 2018 został delegatem technicznym FIS[13]. Od kwietnia 2019 jest trenerem kobiecej reprezentacji Polski w skokach narciarskich[14]. Pracę w PZN jako trener kobiet zakończył po fatalnym sezonie olimpijskim 2021/2022.[15]
21 września 2019, podczas gali z okazji 100-lecia PZN, Polski Komitet Olimpijski przyznał Kruczkowi złoty medal „Za zasługi dla polskiego ruchu olimpijskiego”[18].
dq – dyskwalifikacja
q – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
q – zawodnik nie zakwalifikował się
- – zawodnik nie wystartował ? – brak startu lub nie zakwalifikował się
.jpg)
Polska
Alex Insam
Nagano/Hakuba
Trondheim
Ramsau
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Harrachov
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Oberstdorf