Antoni (Mielnikow)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	31 maja 1964
Konsekrator	Aleksy I
Współkonsekratorzy	Pimen (Izwiekow), Nikodem (Rotow), Borys (Wik), Nektariusz (Grigorjew), Sergiusz (Pietrow), Daniel (Juźwiuk), Onezyfor (Ponomariow)
Współkonsekrowani biskupi
Jonatan (Kopołowicz)	28 listopada 1965
Ireneusz (Susemihl)	30 stycznia 1966
Włodzimierz (Sabodan)	9 lipca 1966
Michał (Mudjugin)	6 listopada 1966
Serafin (Sigrist)	19 grudnia 1971
Maksym (Krocha)	26 marca 1972
Antoni (Zawgorodny)	3 sierpnia 1975
Walenty (Miszczuk)	25 lipca 1976

Antoni
Антоний
	Anatolij Siergiejewicz Mielnikow; Анатолий Сергеевич Мельников
	Metropolita leningradzki i ładoski
Kraj działania	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	19 lutego 1924 ; Moskwa
Data i miejsce śmierci	29 maja 1986 ; Leningrad
Miejsce pochówku	Cmentarz Mikołajewski↗
	Metropolita leningradzki i ładoski
Okres sprawowania	1978–1986
Wyznanie	prawosławie
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	eparchia leningradzka i ładoska
Śluby zakonne	1950
Diakonat	18 lipca 1950
Prezbiterat	22 lipca 1950
Chirotonia biskupia	31 maja 1964
	Multimedia w Wikimedia Commons

Antoni, imię świeckie: Anatolij Siergiejewicz Mielnikow (ur. 19 lutego 1924 w Moskwie, zm. 29 maja 1986 w Leningradzie) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

W 1945 po ukończeniu szkoły średniej rozpoczął naukę w otwartym po złagodzeniu prześladowań Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego moskiewskim seminarium duchownym. Studia teologiczne kontynuował w Moskiewskiej Akademii Duchownej, którą ukończył w 1950, uzyskując tytuł naukowy kandydata nauk teologicznych. W tym samym roku został posłusznikiem w Ławrze Troicko-Siergijewskiej, przyjmując następnie w momencie składania ślubów zakonnych imię Antoni. 18 lipca 1950 został hierodiakonem, zaś 22 lipca – hieromnichem. Święcenia obydwu stopni przyjmował z rąk patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Aleksego I. Po przyjęciu święceń kapłańskich został skierowany do seminarium duchownego w Odessie, początkowo w charakterze jego wykładowcy, następnie zaś - inspektora. W 1952 przeniesiony na analogiczne stanowisko w seminarium duchownym w Saratowie. W 1956 otrzymał godność archimandryty, obejmując kierownictwo nad monasterem Zaśnięcia Matki Bożej w Żyrowicach i stanowisko rektora seminarium duchownego w Mińsku. W 1963 przeniesiony ponownie do seminarium w Odessie, równocześnie został przełożonym monasteru Zaśnięcia Matki Bożej w Odessie.

31 maja 1964 miała miejsce jego chirotonia na biskupa biełgorodzko-dniestrowskiego, w której jako konsekratorzy wzięli udział patriarcha moskiewski i całej Rusi Aleksy I, metropolita kruticki i kołomieński Pimen, metropolita leningradzki i ładoski Nikodem, metropolita chersoński i odeski Borys, metropolita kiszyniowski i mołdawski Nektariusz, arcybiskup miński i białoruski Sergiusz, arcybiskup Daniel i biskup Onezyfor. 25 maja 1965 Antoni (Mielnikow) został metropolitą mińskim i białoruskim; w tym samym roku otrzymał tytuł naukowy magistra nauk teologicznych. 29 września 1978 przeniesiony na katedrę leningradzką i ładoską. Wielokrotnie reprezentował Patriarchat Moskiewski w czasie podróży zagranicznych w innych autokefalicznych Kościołach prawosławnych.

W odróżnieniu od swojego poprzednika na katedrze leningradzkiej, metropolity Nikodema, reprezentował konformistyczną postawę w relacjach z lokalnymi organami władzy radzieckiej. Równocześnie był cenionym teologiem i redaktorem prasy cerkiewnej^[1].

Zmarł w 1986 po długiej chorobie. Pochowany na cmentarzu Ławry św. Aleksandra Newskiego w Petersburgu.

Przypisy

↑ D. Pospielovsky: The Russian Church under the Soviet regime 1917-1982. Crestwood-New York: St. Vladimir’s Seminary Press, 1984, s. 430-431. ISBN 0-88141-033-0.

Bibliografia

Biogram w bazie prawosławia rosyjskiego

[1] D. Pospielovsky: The Russian Church under the Soviet regime 1917-1982. Crestwood-New York: St. Vladimir’s Seminary Press, 1984, s. 430-431. ISBN 0-88141-033-0.

[1]

Biskupi nowogrodzcy (989-1165)	Joachim (989-1030) Efrem I (1030-1035) Łuka Żydiata (1035?-1059) Stiefan (1060/1061-1068/1069) Fieodor (1069-1078) Herman (1078-1096) Nicetas Nowogrodzki (1096-1108) Ioann (Papin) (1108/1110-1130) Nifont (1130/1131-1156) Arkadij (1158-1163) Ioann (1163-1165)
Arcybiskupi Nowogrodu Wielkiego i Pskowa (1165-1586)	Ioann (1165-1186) Grigorij (1187-1193) Martirij Ruszanin (1193-1199) Mitrofan (1201-1211) Antonij (1211-1219) Mitrofan (1219 / 1220-1223) Arsienij Czerniec (1223-1225) Antonij (1225-1228) Arsienij Czerniec (1228) Antonij (1228-1229) Spiridon (1230-1249) Dałmat (1251-1274) Klimient (1276-1299) Fieoktist (1300-1307/1308) Dawid (1309-1325) Moisiej (1325-1331) Wasilij (1331-1352) Moisiej (1352-1359) Aleksij (1359-1375) Aleksij (1375-1388), вторично Ioann III (1388-1415) Simieon (1416-1421) Fieodosij (1421-1423) Jewfimij (Bradatyj) (1423-1429) Jewfimij II (1429-1458) Iona (1458-1470) Fieofił (1470-1480) Siergij (1483-1484) Giennadij (1484-1504) Sierapion (1506-1509) Makary (1526-1542) Fieodosij II (1542-1551) Sierapion (Kurcew) (1551-1552) Pimien (1552-1571) Leonid (1571-1575) Aleksandr (Bierdow) (1576-1586)
Metropolici nowogrodzcy i pskowscy (1586-1721)	Aleksandr (Bierdow) (1586-1591) Warłaam (Biełkowskij) (1592-1601) Izydor (1603-1619) Makarij II (1619-1626) Kiprian (Starorusiennikow) (1626-1634) Affonij (1635-1649) Nikon (1649-1652) Makarij III (1652-1662) Pitirim (1664-1672) Joachim (1672-1674) Korneliusz (1674-1695) Jewfimij (Ryłkow) (1695-1696) Iow (1697-1716)
Arcybiskupi Nowogrodu Wielkiego i Wielikołucka (1721-1762)	Fieodosij (Janowskij) (1720-1725) Teofan (Prokopowicz) (1725-1736) Ambroży (Juszkiewicz) (1740-1745) Stefan (Kalinowski) (1745-1753) Dymitr (Sieczenow) (1757-1767)
Metropolici Petersburga i Nowogrodu (1775-1800)	Gabriel (Pietrow-Szaposznikow) (1799-1800)
Metropolici Nowogrodu, Petersburga, Estonii i Finlandii (1801-1892)	Ambroży (Podobiedow) (1801-1818) Michał (Diesnicki) (1818-1821) Serafin (Głagolewski) (1821-1843) Antoni (Rafalski) (1843-1848) Nikanor (Klemientjewski) (1848-1856) Grzegorz (Postnikow) (1856-1860) Izydor (Nikolski) (1860-1865)
Arcybiskupi nowogrodzcy i staroruscy (1892-1923) arcybiskupi Nowogrodu (1923-1940)	Teognost (Lebiediew) (1892-1900) Guriasz (Ochotin) (1900-1910) Arseniusz (Stadnicki) (1910-1933) Sierafim (Wielickij) (1922-1924) Józef (Pietrowych) (1925-1926) Aleksy I (1926-1933) Benedykt (Płotnikow) (1933-1936) Siergij (Wasiljew) (1936-1937) Mikołaj (Jaruszewicz) (1937-1940)
Metropolici Leningradu i Nowogrodu (1943-1956)	Aleksy I (1943-1944) Grzegorz (Czukow) (1944-1945) Grzegorz (Czukow) (1945-1955) Eleuteriusz (Woroncow) (1955-1956)
Biskupi nowogrodzcy i staroruscy (1956-1967)	Sergiusz (Gołubcow) (1956-1967)
Metropolici Leningradu i Nowogrodu (1967-1990)	Nikodem (Rotow) (1967-1978) Antoni (Mielnikow) (1978-1986) Aleksy II (1986-1990)
Biskupi nowogrodzcy i staroruscy (1990-2012)	Lew (Cerpicki) (1990-2012)
Metropolici nowogrodzcy i staroruscy (od 2012)	Lew (Cerpicki) (od 2012)

Eparchia	Antoni (Zubko) (1839–1840)
Wikariat	Michał (Gołubowicz) (1840–1848) Ignacy (Żelezowski) (1848–1870) Eugeniusz (Szerieszyłow) (1870–1875) Władimir (Nikolskij) (1875–1877) Iannuarij (Popow-Wozniesienskij) (1877–1879) Donat (Babinski-Sokołow) (1879–1881) Awraamij (Letnickij) (1881–1885) Anastasij (Opockij) (1885–1891) Iosif (Sokołow) (1891–1897) Joachim (Lewicki) (1897–1900) Benedykt (Bobkowski) (1941–1942) Jan (Ławrinienko) (1942–1944)
Eparchia	Paisjusz (Obrazcow) (1944–1945) Onezyfor (Ponomariow) (1945) Bazyli (Ratmirow) (1946) Paisjusz (Obrazcow) (1948–1949) Pitirim (Swiridow) (1949–1950) Sergiusz (Łarin) (1950–1951) Pitirim (Swiridow) (1951–1959) Guriasz (Jegorow) (1959–1960) Leoncjusz (Bondar) (1960–1961) Antoni (Krotewycz) (1961) Warłaam (Borisewicz) (1961–1963) Nikodem (Rotow) (1963) Sergiusz (Pietrow, metropolita odeski) (1963–1965) Antoni (Mielnikow) (1965–1978) Filaret (Wachromiejew) (1978–1990) Konstantyn (Chomicz) (1990–2000) Filaret (Wachromiejew) (2000–2001) Sofroniusz (Juszczuk) (2001–2002) Jan (Choma) (od 2002)