Augusto Inácio

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Augusto Inácio
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Augusto Soares Inácio

Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1955
Lizbona

Wzrost

173 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1975–1982 Sporting CP 168 (4)
1982–1989 FC Porto 157 (2)
W sumie: 325 (6)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1976–1986  Portugalia 25 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1990–1991 Rio Ave FC
1994–1996 FC Porto (asystent)
1996 CS Marítimo
1996–1997 FC Felgueiras
1997–1999 CS Marítimo
1999 GD Chaves
1999–2001 Sporting CP
2001–2003 Vitória SC
2004 CF Os Belenenses
2004 Al-Ahli
2005–2006 SC Beira-Mar
2006–2007 AO Ionikos
2007–2008 Foolad F.C.
2008–2009 Inter Luanda
2009–2010 Naval 1º Maio
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Augusto Soares Inácio (ur. 1 lutego 1955 w Lizbonie) – piłkarz portugalski grający na pozycji lewego obrońcy.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską Inácio rozpoczął w klubie Sporting CP i w sezonie 1975/1976 zadebiutował w nim w pierwszej lidze portugalskiej. Od czasu debiutu był podstawowym zawodnikiem Sportingu. Swój pierwszy sukces ze Sportingiem osiągnął w 1978 roku, gdy zdobył Puchar Portugalii. Dwa lata później po raz pierwszy w karierze wywalczył mistrzostwo Portugalii. Natomiast w 1982 roku sięgnął ze Sportingiem po dublet - mistrzostwo i puchar kraju. W barwach Sportingu występował przez 7 sezonów i w tym okresie rozegrał 168 meczów, w których zdobył 4 gole.

Latem 1982 roku Inácio przeszedł do FC Porto. W 1984 roku zdobył z Porto Puchar Portugalii. Wiosną dotarł z Porto do finału Pucharu Zdobywców Pucharów, ale nie wystąpił w tym meczu, przegranym 1:2 z Juventusem. W 1985 roku po raz pierwszy został z Porto mistrzem kraju, a w 1986 roku obronił z nim mistrzowskim tytuł. Z kolei w 1987 roku zagrał w finale Pucharu Mistrzów, wygranym 2:1 z Bayernem Monachium. W tym samym roku zdobył także Superpuchar Europy i Puchar Interkontynentalny. W 1988 roku wywalczył ostatnie sukcesy z Porto w karierze - zdobył mistrzostwo i puchar kraju. W 1989 roku zakończył karierę, a w barwach Porto rozegrał 157 spotkań i zdobył 2 bramki.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1975/76 Sporting CP Portugalia  Primeira Divisão 22 0
1976/77 Sporting CP Portugalia  Primeira Divisão 29 0
1977/78 Sporting CP Portugalia  Primeira Divisão 23 1
1978/79 Sporting CP Portugalia  Primeira Divisão 28 0
1979/80 Sporting CP Portugalia  Primeira Divisão 12 0
1980/81 Sporting CP Portugalia  Primeira Divisão 29 2
1981/82 Sporting CP Portugalia  Primeira Divisão 13 0
1982/83 FC Porto Portugalia  Primeira Divisão 16 2
1983/84 FC Porto Portugalia  Primeira Divisão 16 0
1984/85 FC Porto Portugalia  Primeira Divisão 30 1
1985/86 FC Porto Portugalia  Primeira Divisão 21 0
1986/87 FC Porto Portugalia  Primeira Divisão 12 0
1987/88 FC Porto Portugalia  Primeira Divisão 37 1
1988/89 FC Porto Portugalia  Primeira Divisão 11 0

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Portugalii Inácio zadebiutował 5 grudnia 1976 roku w wygranym 2:1 meczu eliminacji do Mistrzostw Świata 1978 z Cyprem. W 1986 roku został powołany przez selekcjonera Joségo Augusta Torresa do kadry na Mistrzostwach Świata w Meksyku, gdzie zagrał w trzech meczach swojej drużyny: z Anglią (1:0), z Polską (0:1) i z Marokiem (1:3 i gol w 80. minucie). Od 1976 do 1986 roku rozegrał w kadrze narodowej 25 meczów.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Inácio został trenerem. Prowadził takie zespoły jak: Rio Ave FC, FC Porto (asystent), CS Marítimo, FC Felgueiras, CS Marítimo, GD Chaves, Sporting CP, Vitória SC, CF Os Belenenses, Al-Ahli, SC Beira-Mar, AO Ionikos, Foolad F.C. i Inter Luanda. Od 2009 roku jest szkoleniowcem Naval 1º Maio. Z Beirą-Mar wygrał w 2006 roku rozgrywki drugiej ligi.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]