Domingos

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Domingos
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Domingos José Paciência Oliveira

Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1969
Leça da Palmeira

Wzrost

176 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1987−1997 FC Porto 232 (97)
1997−1999 CD Tenerife 50 (6)
1999−2001 FC Porto 31 (9)
W sumie: 313 (112)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1989−1998  Portugalia 34 (9)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2005−2006 FC Porto B
2006−2007 União Leiria
2007−2009 Académica Coimbra
2009−2011 SC Braga
2011−2012 Sporting CP
2012−2013 Deportivo La Coruña
2014 Kayserispor
2014−2015 Vitória Setúbal
2015 APOEL FC
2017−2018 CF Os Belenenses
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Domingos, właśc. Domingos José Paciência Oliveira ([duˈmĩɣuʃ ʒuˈzɛ paˈsjsjɐ oliˈvɐiɾɐ]; ur. 2 stycznia 1969 w Leça da Palmeira) – portugalski trener piłkarski i piłkarz grający na pozycji napastnika.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską Domingos rozpoczął w amatorskim klubie Atlético de Leça. W wieku 13 lat podjął treningi w szkółce piłkarskiej FC Porto. W drużynach juniorskich wykazywał się wysoką skutecznością, toteż w 1987 roku trener Tomislav Ivić awansował go do kadry pierwszego zespołu i wtedy też młody José zadebiutował w rozgrywkach portugalskiej pierwszej ligi. Już w swoim pierwszym sezonie w karierze wywalczył z Porto mistrzostwo Portugalii, a jego dorobek wyniósł 8 meczów i jeden gol. Zdobył także Puchar Portugalii. W kolejnym sezonie był już podstawowym zawodnikiem drużyny i wygrał rywalizację o miejsce w składzie z Fernando Gomesem. W 1989 roku jako rezerwowy został wicemistrzem kraju, ale już w sezonie 1990/1991 ponownie występował w podstawowej jedenastce „Smoków” i stworzył linię ataku z Bułgarem Emilem Kostadinowem. W całym sezonie strzelił 24 gole i został wicekrólem strzelców ligi po Rui Águasie, który zaliczył jedno trafienie więcej. Za rok 1990 Domingos został uhonorowany nagrodą Piłkarza Roku w Portugalii i „Złotą Piłką” w tym kraju. W 1991 roku zdobył swój kolejny krajowy puchar, a w latach 1992 i 1993 dwukrotnie z rzędu zostawał mistrzem kraju. W 1994 roku dotarł z Porto do półfinału Ligi Mistrzów i zdobył też portugalski puchar. Lata 1995–1997 przyniosły następne sukcesy – trzy kolejne tytuły mistrzowskie. W sezonie 1995/1996 Domingos strzelił 25 goli i został królem strzelców ligi.

Latem 1997 roku Domingos został sprzedany do hiszpańskiego CD Tenerife po tym, jak do Porto przybył Brazylijczyk Mário Jardel. W Primera División zadebiutował 31 sierpnia w zremisowanym 0:0 domowym spotkaniu z Deportivo La Coruña. Natomiast pierwszego gola na hiszpańskich boiskach zdobył dopiero w 19. kolejce ligowej w meczu z Valencią (2:1). Łącznie w całym sezonie zaliczył 5 trafień, a w sezonie 1998/1999 usiadł na ławce rezerwowych i przegrał rywalizację o miejsce w składzie z Holendrem Royem Makaayem oraz Hiszpanem Juanele. Zdobył tylko jedną bramkę i po sezonie odszedł z Tenerife.

Latem 1999 Domingos wrócił do Porto i w ataku występował z Jardelem. W 2000 i 2001 roku zdobywał krajowy puchar oraz dwukrotnie z rzędu zostawał wicemistrzem kraju. W sezonie 2000/2001 rozegrał zaledwie 10 spotkań i późną wiosną zdecydował się zakończyć piłkarską karierę.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1987/88 FC Porto Portugalia  Superliga 8 1
1988/89 FC Porto Portugalia  Superliga 26 5
1989/90 FC Porto Portugalia  Superliga 13 1
1990/91 FC Porto Portugalia  Superliga 34 24
1991/92 FC Porto Portugalia  Superliga 24 5
1992/93 FC Porto Portugalia  Superliga 30 9
1993/94 FC Porto Portugalia  Superliga 20 6
1994/95 FC Porto Portugalia  Superliga 32 19
1995/96 FC Porto Portugalia  Superliga 29 25
1996/97 FC Porto Portugalia  Superliga 16 2
1997/98 CD Tenerife Hiszpania  Primera División 31 5
1998/99 CD Tenerife Hiszpania  Primera División 19 1
1999/00 FC Porto Portugalia  Superliga 21 6
2000/01 FC Porto Portugalia  Superliga 10 3

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Portugalii Domingos zadebiutował 29 marca 1989 roku w wygranym 6:0 towarzyskim spotkaniu z Angolą. Pierwszego gola w kadrze narodowej zdobył 19 grudnia 1990 w sparingu ze Stanami Zjednoczonymi (1:0). W 1996 roku został powołany przez selekcjonera António Oliveirę do kadry na Mistrzostwa Europy 1996. Tam jako rezerwowy wystąpił w trzech spotkaniach: z Danią (1:1), z Chorwacją (3:0 i gol w 82. minucie meczu) oraz w ćwierćfinale z Czechami (0:1). Ostatni mecz w kadrze narodowej rozegrał w 1998 roku, a łącznie wystąpił w niej 34 razy i strzelił 9 goli.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery Domingos szkolił młodzież w FC Porto, a w 2005 roku został szkoleniowcem rezerw zespołu z Estádio das Antas. Po ukończeniu trzech kursów trenerskich odszedł do União Leiria i w 2006 roku został szkoleniowcem tego klubu. Otworzył też szkółkę piłkarską w Matosinhos, którą prowadzi wraz z Rui Barrosem. W 2007 roku został trenerem Académiki Coimbra zastępując na tym stanowisku Manuela Machado. W Académice Coimbra był trenerem do końca maja 2009 roku. W czerwcu 2009 został szkoleniowcem czołowego klubu portugalskiego SC Braga. 18 maja 2011 roku został zwolniony z funkcji trenrea Bragi. 1 lipca 2011 obejmie funkcje trenera Sportingu. Z klubu z Lizbony został zwolniony 13 lutego 2012 po przegranym wyjazdowym spotkaniu z CS Marítimo. 30 grudnia 2012 został zaprezentowany jako nowy szkoleniowiec Deportivo La Coruña.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest ojcem Gonçalo Paciêncii, również piłkarza i reprezentanta kraju[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Gonçalo Paciência: o goleador com pés de maestro. Maisfutebol. [dostęp 2018-05-11]. (port.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Domingos w bazie National Football Teams (ang.)