Benon z Miśni

Święty
Benon z Miśni OSB
Benno
	biskup
Data i miejsce urodzenia	ok. 1010 ; Hildesheim (Niemcy)
Data i miejsce śmierci	16 czerwca 1106 ; Miśnia
Czczony przez	Kościół katolicki
Kanonizacja	13 maja 1523; przez papieża Hadriana VI
Wspomnienie	16 czerwca
Atrybuty	ryba, klucz
Patron	Miśni, Monachium i Bawarii; orędownik chorych, rybaków i zwierząt domowych
Szczególne miejsca kultu	Monachium
	Multimedia w Wikimedia Commons

Benon z Miśni, niem. Benno von Meißen (ur. ok. 1010 w Hildesheim, zm. 16 czerwca 1106 w Miśni) – niemiecki benedyktyn i opat, biskup diecezji miśnieńskiej, święty Kościoła katolickiego.

Życiorys

Benon urodził się w arystokratycznej rodzinie saskiej. Wykształcenie zdobywał u benedyktynów i w szkole katedralnej, po ukończeniu studiów wstąpił do benedyktynów. Święcenia kapłańskie przyjął w 1040 i wkrótce został wybrany opatem. Za sugestią cesarza Henryka IV, metropolita Magdeburga ustanowił go biskupem miśnieńskim.

W 1071 r. cesarz przekazał Benonowi, z rąk banity Ozera, osiem "łanów królewskich" w "Villa Goreliz" (Gorelic, dzisiejszy Zgorzelec i Görlitz)^[1].

Kiedy pomiędzy cesarzem a papieżem św. Grzegorzem VII wybuchła walka o inwestyturę, biskup opowiedział się po stronie papieża, za co został aresztowany. Legenda głosi, że w momencie aresztowania, wyrzucił klucze katedry do Łaby. Odzyskał je kilka lat później z żołądka ryby, kiedy został uwolniony z niewoli (św. Benon często jest przedstawiany podczas tego wydarzenia).

Po śmierci Grzegorza VII, w 1085 roku podczas synodu w Quedlinburgu, Benon poparł anatemę wobec antypapieża Klemensa III, za co synod moguncki (popierający cesarza) zdjął go z urzędu. W 1088 roku ponownie objął swą diecezję, przywrócił w niej karność kościelną i uzdrowił administrację.

Ponieważ rozwinął działalność misyjną pośród plemion zamieszkujących na wschód od Łaby przyjęło się by nazwać Świętego Benona apostołem Wendów.

Zmarł w 1106 roku. Jego grób został zniszczony w czasie, gdy Saksonia przeszła na protestantyzm.

Kult

Relikwie Benona zostały przeniesione do Monachium, gdzie znajdują się do dzisiejszego dnia.

Benon z Miśni został kanonizowany 13 maja 1523^[2] przez papieża Hadriana VI^[3]. Fakt ten skłonił Martina Lutra do napisania pamfletu przeciw kultowi świętych.

Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w Kościele katolickim 16 czerwca^[4].

Święty Benon jest patronem Miśni, Monachium i Bawarii. W Polsce również otoczony jest kultem, szczególnie w archidiecezji poznańskiej. Jest patronem m.in. Kościoła Rektoralnego w Warszawie.
Jest orędownikiem chorych, rybaków i zwierząt domowych.

W ikonografii przedstawiany jest w szatach biskupich. Jego atrybutami są ryba i klucz.

Zobacz też

Przypisy

↑ Codex diplomaticus Lusatiae superioris, Bd.1
↑ Benno von Meißen. Ökumenisches Heiligenlexikon. [dostęp 2013-10-18]. (niem.).
↑ poczet papieży
↑ Antonio Borrelli: San Bennone (Benno) di Meissen. [dostęp 2009-07-07].

Bibliografia

Michał Gryczyński: Św. Benon z Miśni. opoka.org.pl. [dostęp 2013-10-18].

[1] Codex diplomaticus Lusatiae superioris, Bd.1

[2] Benno von Meißen. Ökumenisches Heiligenlexikon. [dostęp 2013-10-18]. (niem.).

[3] zet papieży

[4] Antonio Borrelli: San Bennone (Benno) di Meissen. [dostęp 2009-07-07].

[1]

[2]

[3]

[4]

Biskupi Miśni (968-1581)	Burchard (968–969/970) Volkold (970/972–992) Ägidius (992–1015) Agilward (1016–1023) Hubert (1023–1024) Dietrich I (1024–1046) Ido (1040–1046) Meinward (1046–1051) Bruno I (1046/1051–1064/1065) Reiner (1051–1065/1066) Krafto (1066) Św. Benon (1066–1106) Hartwig (1108–1118/1119) Grambert (1118/1119–1125) Gotthold (1125–1140) Reinward (1140–1146) Berthold (1146–1149/1150) Albrecht I (1149/1150–1152) Bruno I (1152–1154) Gerung (1154–1170) Martin (1170–1190) Dietrich II von Kittlitz (1191–1208) Bruno II (1209–1228) Heinrich (1228–1240) Konrad I von Wallhausen (1240–1258) Albrecht II z Mutzschen (1258–1266) Witticho (1266–1293) Bernhard z Kamieńca (1293–1296) Albrecht III (1296/1297–1312) Witticho (1312–1341/1342) Wilhelm (1312–1314) Jan I z Nowego Isenburgu (1341/1342–1370) Dietrich z Schönberg (1370) Konrad II von Kirchberg-Wallhausen (1370/1371–1375) Dietrich III (1370–1373) Jan II z Jenštejna (1375/1376–1379) Mikołaj I Ziegenbock (1379–1392) Jan III Kietlicz (1393–1398) Thimo z Colditz (1399–1410) Rudolf von Planitz (1411–1427) Jan IV Hoffmann (1427–1451) Kasper z Schönberg (1451–1463) Dietrich IV z Schönberg (1463–1476) Jan V z Weißenbach (1476–1487) Jan VI von Saalhausen (1487–1518) Jan VII von Schleinitz (1518–1537) Jan VIII von Maltitz (1537/1538–1549) Mikołaj II z Kamieńca (1550–1555) Jan IX von Haugwitz (1555–1559/1581)
Administratorzy Apostolscy Miśni (1567–1921)	Jan Leisentrit (1560/67-1586) Gregor Leisentrit (1587–1594) Krzysztof von Blöbel (1594–1609) August Wiederin von Ottersbach (1609–1620) Grzegorz Kathmann von Maurugk (1620–1644) Jan Hasius von Lichtenfeld (1644–1650) Martin Saudrius von Sternfeld (1650–1655) Bernhard z Schrattenbach (1655–1660) Christophorus Jan Reinheld z Reichenau (1660–1665) Peter Franz Longinus von Kieferberg (1665–1675) Martin Ferdinand Brückner von Brückenstein (1676–1700) Matthäus Johann Josef Vitzki (1700–1713) Martin Bernhard Just z Friedenfels (1714–1721) Johann Josef Ignaz Freyschlag von Schmidenthal (1721–1743) Jakob Johann Joseph Wosky von Bärenstamm (1743–1771) Carl Lorenz Cardona (1772–1773) Martin Nugk von Lichtenhoff (1774–1780) Johann Joseph Schüller von Ehrenthal (1780–1794) Wenzel Kobalz (1795–1796) Franz Georg Lock (1796–1831) Ignaz Bernhard Mauermann (1831–1841) Matthäus Kutschank (1841–1844) Joseph Dittrich (1845–1853) Ludwig Forwerk (1854–1875) Franz Bernert (1875–1890) Ludwig Wahl (1890–1905) Georg Wuschnanski (1900–1905) Georg Wuschnanski (1905) Aloys Schaefer (1906–1914) Franz Löbmann (1914–1920) Jakob Skala (1920–1921)
Biskupi Miśni (1921–1979)	Christian Schreiber (1921–1930) Dr. Conrad Gröber (1931–1932) Petrus Legge (1932–1951) Heinrich Wienken (1951–1957) Otto Spülbeck (1958–1970)
Biskupi Miśni i Drezna (od 1980)	Gerhard Schaffran (1970–1987) Joachim Reinelt (1988–2012) Heiner Koch (2013–2015) Heinrich Timmerevers (od 2016)