Przejdź do zawartości

Bogusław Szul-Skjöldkrona

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bogusław Szul-Skjöldkrona
Ilustracja
major Sztabu Generalnego major Sztabu Generalnego
Data i miejsce urodzenia

13 listopada 1895
Lipinki

Data i miejsce śmierci

27 maja 1920
Czetwertynówka

Przebieg służby
Lata służby

19141920

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Błękitna Armia
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

3 Pułk Piechoty,
52 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych

Stanowiska

dowódca batalionu piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości

Bogusław Maria Aleksander Szul-Skjöldkrona (ur. 13 listopada 1895 w Lipinkach, zm. 27 maja 1920 w Czetwertynówce[1]) – polski poeta i kolekcjoner tekstów piosenek, major Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 13 listopada 1895 r. w Lipnikach w rodzinie inżyniera naftowego Ludwika i Róży z domu Grohss von Rosenburg[2]. W 1913 zdał egzamin maturalny z odznaczeniem w c. k. Gimnazjum III w Krakowie[3]. W 1914 roku ukończył kurs instruktorów skautingu (Skole). Studiował również medycynę i należał do Sokoła. Od 10 sierpnia 1914 roku walczył w Legionie Wschodnim, a potem w 3 pułku piechoty m.in. pod Rarańczą. Piastował stanowisko dowódcy 5. kompanii 3 pułku piechoty. W walkach pod Kołkami został raniony. Awansował kolejno na: chorążego (18 października 1914 roku), podporucznika (11 listopada 1914 roku) i porucznika (1 lipca 1916 roku)[4].

Kryzys przysięgowy zastał go w Krakowie. Przedostał się na tereny wschodnie, gdzie walczył w bitwie pod Kaniowem. W Oddziale Polskim w Archangielsku służył w plutonie oficerskim. 29 października 1918 roku został szefem sztabu Dowództwa Wojsk Polskich w północnej Rosji[5], które było częścią Armii Polskiej we Francji[1][6]. 10 grudnia 1918 roku, po wyjeździe na front oddziału majora Skokowskiego, objął dowództwo garnizonu Archangielsk[7].

Od kwietnia 1919 roku zamieszkał na stałe w Polsce, gdzie pozostawał oficerem sztabowym. W maju 1920 roku objął dowództwo I batalionu 52 pułku Strzelców Kresowych[8]. Poległ 27 maja 1920 roku pod Czetwertynówką nad Bohem osobiście prowadząc kompanię do szturmu[9]. Pochowany został w Tulczynie, a po ekshumacji w 1932 roku[10] przewieziony na warszawskie cmentarz Powązki Wojskowe w Warszawie[11] (kwatera A5-pomnik-2)[12].

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

8 lipca 1920 roku został zatwierdzony pośmiertnie z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłej Armii gen. Hallera[13].

Uchodził za najwybitniejszego twórcę tekstów piosenek II Brygady Legionów. Był też zbieraczem tekstów piosenek i przyśpiewek wojskowych. Opublikował je w 1919 w tomiku Piosenki leguna-tułacza. W wierszu Odwiedziny w Mołotkowie opisał jedną z najkrwawszych bitew, jakie stoczyły Legiony Polskie[11].

Jego życiorys opisał Karol Koźmiński w książce pt. Kamienie na szaniec, wydanej w 1937[14].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Cyfrowa Biblioteka ↓.
  2. Marek Gałęzowski, Bogusław Szul-Sköldkrona, Warszawa: IPN, 2020, s. 5.
  3. Sprawozdanie 1913 ↓, s. 131.
  4. Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 9.
  5. Bagiński 1921 ↓, s. 465.
  6. Roliński 1989 ↓.
  7. Bagiński 1921 ↓, s. 474.
  8. Pawlik 1928 ↓, s. 15.
  9. Pawlik 1928 ↓, s. 15 wg autora major Szul poległ pod wsią Ulanica, w gminie Ładyżyn, w ówczesnym powiecie hajsyńskim.
  10. "Gazeta Lwowska" nr 121 z 31 maja 1932, s. 6: Z Bolszewji do Polski
  11. a b Dydo 1981 ↓, s. 56.
  12. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, s. 591.
  14. Co słychać w świecie kulturalnym. „Kamienie na szaniec”. 12 bohaterskich żywotów. „Dzień Dobry”. Nr 224, s. 7, 15 sierpnia 1939. 
  15. M.P. z 1930 r. nr 300, poz. 423

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]