Przejdź do zawartości

Bolesław Gallus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bolesław Gallus
Ilustracja
porucznik pilot porucznik pilot
Data i miejsce urodzenia

17 maja 1891
Jelonek

Data śmierci

2 lutego 1962

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Formacja

Luftstreitkräfte
Armia Wielkopolska
Lotnictwo Wojska Polskiego

Jednostki

4 pułk artylerii ciężkiej,
5 pułk artylerii ciężkiej,
7 pułk artylerii ciężkiej
12 eskadra wywiadowcza
1 pułk lotniczy
4 pułk lotniczy

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Polowa Odznaka Pilota
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Wielkopolski Krzyż Powstańczy

Bolesław Gallus (ur. 17 maja 1891 w Jelonku, zm. 2 lutego 1962) – porucznik pilot Wojska Polskiego, żołnierz armii cesarstwa niemieckiego w czasie I wojny światowej, uczestnik powstania wielkopolskiego i wojny z bolszewikami, kawaler Orderu Virtuti Militari[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Franciszka i Leokadii z Domagalskich. Po ukończeniu szkoły powszechnej 12 października 1911 roku został wcielony do armii cesarstwa niemieckiego. Otrzymał przydział do jednostek artylerii i służył w 4, 5 oraz 7 pułku artylerii ciężkiej. W maju 1918 roku został skierowany na szkolenie do szkoły lotniczej w Poznaniu, które ukończył w październiku[2][1].

Po zwolnieniu z armii cesarskiej walczył w szeregach powstańców wielkopolskich. Wziął czynny udział w rozbrojeniu pruskiego garnizonu w Gnieźnie. W grupie gnieźnieńskich powstańców walczył pod Zdziechową[3]. 21 stycznia 1919 roku został przydzielony do 1 wielkopolskiej eskadry polnej organizowanej przez Wiktora Pniewskiego[3]. 6 października 1919 roku ukończył Szkołę Pilotów w Ławicy[4][5] i wrócił do 1 wielkopolskiej eskadry polnej na stanowisko pilota[6][7].

Boleslaw Gallus sierż. pilot (1920)

Pod koniec października 1919 roku wziął udział w pierwszym bojowym locie nocnym 1 wielkopolskiej eskadry wywiadowczej, podczas którego przeprowadzono rozpoznanie miejsc postoju oddziałów nieprzyjaciela i zbombardowano dworzec kolejowy w Rohaczewie[8]. 19 lutego 1920 roku, podczas lotu próbnego, rozbił samolot LVG C.V, ale z katastrofy wyszedł bez większych obrażeń[9]. 10 maja brał udział w nieudanym ataku na bolszewickie lotnisko w Pirjawiczach[10]. 17 i 18 sierpnia wyróżnił się podczas ataków z niskiej wysokości na oddziały Armii Czerwonej w rejonie Działdowa[11][12]. W trakcie trwania wojny polsko-bolszewickiej wykonał ponad 100 lotów bojowych, większość z nich w załodze z obserwatorem Maksymilianem Kowalewskim[13].

W grudniu 1922 roku ukończył szkolenie w Szkole Pilotów w Bydgoszczy i został przeniesiony do 1 pułku lotniczego. Służył w Oficerskiej Szkole Obserwatorów Lotniczych a następnie w Szkole Obserwatorów i Strzelców Lotniczych. Po jej likwidacji, w 1924 roku, otrzymał przydział do 4 pułku lotniczego w Toruniu na stanowisko komendanta portu. W 1925 roku został mianowany dowódcą eskadry treningowej[2][1]. W tym roku wziął też udział w zawodach lotniczych o nazwie I Pomorski Lot Okrężny[14]. 15 maja 1928 roku objął stanowisko oficera technicznego Lotniczej Szkoły Bombardowania i Strzelania w Grudziądzu[2][1]. Następnie został oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII, a z dniem 30 listopada 1930 roku przeniesiony w stan spoczynku[15][2].

Po zakończeniu II wojny światowej wrócił do Torunia. W lipcu 1945 ukończył Centralny Kurs Przeszkolenia Instruktorów Szybowcowych w Bydgoszczy i został kierownikiem Szkoły Szybowcowej w Rzadkowie[3]. Należał do grona lotników, którzy reaktywowali działalność Aeroklubu Pomorskiego w Toruniu, pracował tam jako instruktor[16]. Zmarł 2 lutego 1962 roku.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Za swą służbę otrzymał odznaczenia[17][13]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Zieliński i Wójcik 2005 ↓, s. 55.
  2. a b c d Kolekcja VM ↓, s. 4.
  3. a b c d Lista odznaczonych WKP ↓.
  4. Lotnictwo wielkopolskie 1919-1920. pw.ipn.gov.pl. [dostęp 2020-03-15]. (pol.).
  5. Niestrawski t. I 2017 ↓, s. 141.
  6. Romeyko 1933 ↓, s. 184.
  7. Łydżba 2005 ↓, s. 27.
  8. Kowalewski 1928 ↓, s. 41.
  9. Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 188.
  10. Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 207.
  11. Tarkowski 1991 ↓, s. 95.
  12. Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 245.
  13. a b Gallus Bolesław por. pil.. bequickorbedead.com. [dostęp 2020-03-15]. (pol.).
  14. Niestrawski 2018 ↓, s. 34-36.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 19 grudnia 1930 roku, s. 397.
  16. Sławiński 1983 ↓, s. 176.
  17. Niestrawski t. I 2017 ↓, s. 243,248,255.
  18. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1922 roku, s. 807.
  19. a b Kolekcja VM ↓, s. 3.
  20. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 436.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]