Przejdź do zawartości

Bronisław Warzybok

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bronisław Warzybok
Ilustracja
Bronisław Warzybok (<1934)
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

18 grudnia 1895
Rzeszów

Data śmierci

10 kwietnia 1981

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

6 Pułk Piechoty
80 Pułk Piechoty
77 Pułku Piechoty
16 Pułk Piechoty
DOK X
21 Dywizja Piechoty Górskiej
4 Pułk Strzelców Podhalańskich

Stanowiska

dowódca batalionu
kwatermistrz pułku
szef sztabu dywizji
zastępca dowódcy pułku
dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa
kampania wrześniowa
obrona Cieszyna

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)
Odznaka pamiątkowa Więźniów Ideowych

Bronisław Warzybok (ur. 18 grudnia 1895 w Rzeszowie, zm. 10 kwietnia 1981) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 18 grudnia 1895 w Rzeszowie jako syn Kazimierza[1]. W czasie I wojny światowej służył w Legionach Polskich. Był oficerem 6 pułku piechoty. Na stopień chorążego został mianowany 1 maja 1916, a podporucznika – 1 stycznia 1917[2]. W 1918 pełnił służbę w 14 pułku strzelców polskich[3].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 412. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 6 Pułk Piechoty Legionów[4]. W 1923 był I oficerem sztabu 29 Dywizji Piechoty w Grodnie, pozostając oficerem nadetatowym 80 pułku piechoty w Słonimiu[5]. Z dniem 15 października 1924 został przydzielony z 29 DP do macierzystego 80 s. 1 grudnia 1924 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku i 121. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. W maju 1925 został przeniesiony do 77 pułku piechoty w Lidzie na stanowisko dowódcy II batalionu[7].

W kwietniu 1928 został przesunięty w 16 pułku piechoty w Tarnowie ze stanowiska dowódcy I batalionu na stanowisko kwatermistrza[8]. W grudniu 1929 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu na stanowisko inspektora wyszkolenia Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego[9]. 14 grudnia 1931 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 roku i 12. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. 4 stycznia 1932 rozpoczął studia na Kursie Normalnym Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Z dniem 1 października 1933, po ukończeniu kursu i otrzymaniu tytułu oficera dyplomowanego, przydzielony został do dowództwa 21 Dywizji Piechoty Górskiej w Białej na stanowisko szefa sztabu.

Od 1934 był zastępcą, a od 1937 dowódcą 4 pułku strzelców podhalańskich w Cieszynie[11]. Dowodził nim także w czasie kampanii wrześniowej 1939 broniąc Cieszyna. Po zakończeniu działań wojennych dostał się do niewoli niemieckiej i przebywał w Oflagu II C Woldenberg[12].

Po zakończeniu II wojny światowej był m.in. kierownikiem administracji i bibliotekarzem w Wyższej Szkole Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie. W 1949 uczestniczył w organizacji nowej uczelni, utworzonej w miejsce likwidowanej szkoły cieszyńskiej – Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie, w tym w przeprowadzce zbiorów bibliotecznych. Zatrudniony w bibliotece WSR był w latach 1951–1952, potem 1960–1972, zajmując się opracowaniem i klasyfikacją zbiorów oraz obsługą czytelni. W 1960 otrzymał Honorową Odznakę Wyższej Szkoły Rolniczej[13].

Pochowany na cmentarzu Prądnik Czerwony w Krakowie (kwatera B1-II-8)[14].

Grób płka Bronisława Warzyboka na Cmentarzu Prądnik Czerwony

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-06-09].
  2. Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 24.
  3. a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 14 kwietnia 1922 roku, s. 271.
  4. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 44.
  5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 88, 355, 408.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 734.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 264, 275.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 173.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 384.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 15 grudnia 1931 roku, s. 397.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 257.
  12. Olesik 1988 ↓, s. 86.
  13. Bibliotekarze akademiccy..., s. 93–94; Słownik pracowników książki..., s. 294.
  14. Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2021-07-16].
  15. Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 374.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923 roku, s. 31.
  17. M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  18. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  19. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 88.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]