Cerkiew św. Marii Magdaleny w Jerozolimie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew św. Marii Magdaleny
‏כנסיית מריה מגדלנה‎
cerkiew monasterska
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Izrael

Miejscowość

Jerozolima

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji

Eparchia

stauropigia

Wezwanie

św. Marii Magdaleny

Wspomnienie liturgiczne

22 lipca/4 sierpnia

Przedmioty szczególnego kultu
Relikwie

św. Elżbiety Fiodorowny, św. Barbary (Jakowlewy), Świętych Starców Optyńskich

Cudowne ikony

Smoleńska Ikona Matki Bożej (kopia)

Położenie na mapie Jerozolimy
Mapa konturowa Jerozolimy, po prawej znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Marii Magdaleny”
Położenie na mapie Izraela
Mapa konturowa Izraela, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Marii Magdaleny”
Ziemia31°46′44,0″N 35°14′28,0″E/31,778889 35,241111
Strona internetowa
Wnętrze (2013)

Cerkiew św. Marii Magdalenycerkiew prawosławna w Jerozolimie. Jest główną cerkwią żeńskiego monasteru Zmartwychwstania Pańskiego w ogrodzie Oliwnym, pozostającego w jurysdykcji Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Inicjatorem budowy cerkwi był archimandryta Antonin (Kapustin), który pragnął w ten sposób uczcić pamięć carycy Marii Aleksandrowny Romanowej. Budowa cerkwi, podobnie jak w przypadku cerkwi Wniebowstąpienia Pańskiego w Jerozolimie, była również związana z akcją wznoszenia w Jerozolimie rosyjskich cerkwi prawosławnych, co miało utrwalić obecność Rosjan w Ziemi Świętej[2]. Działkę pod budowę cerkwi zakupiono w 1882, jednak dopiero trzy lata później, 21 stycznia 1885 położony został kamień węgielny. Car Aleksander III wsparł budowę kwotą 100 tys. rubli, jego bracia wpłacili po 15 tys. rubli, zaś wielka księżna Maria Aleksandrowna – 5 tys. 13 października 1888 cerkiew została poświęcona w obecności wielkich książąt Sergiusza Aleksandrowicza i Pawła Aleksandrowicza oraz wielkiej księżnej Elżbiety Fiodorowny[3]. Ceremonię przeprowadził patriarcha Jerozolimy Nikodem[4]. Wielka księżna Elżbieta została pochowana w cerkwi w 1921 razem z zamordowaną razem z nią mniszką Barbarą. W cerkwi znajduje się cząstka jej relikwii[5]. Wzniesienie cerkwi spotkało się z nieprzychylną reakcją katolików, którzy uważali, że wzniesienie cerkwi prawosławnej w ogrodzie Oliwnym ma na celu zniechęcenie pielgrzymów różnych wyznań chrześcijańskich do modlitwy w ich sanktuariach[4]. Padały jednak również głosy wysoko oceniające architekturę cerkwi rosyjskich w Jerozolimie[6].

Od 1934 przy cerkwi działała żeńska wspólnota monastyczna Zmartwychwstania Pańskiego, którego zakonnice prowadzą szkołę dla dzieci prawosławnych Arabów. Od początku swojego istnienia pozostaje ona w jurysdykcji Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji, jednak status monasteru posiada dopiero od 1988.

W 1988 w cerkwi pochowana została Alicja Battenberg, księżna Grecji i Danii, będąca matką Filipa, męża królowej brytyjskiejElżbiety II.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Relikwie Elżbiety Fiodorowny Romanowej

Projekt budynku wykonał Dawid Grimm, który naśladował architekturę cerkwi rosyjskich z XVI i XVII wieku. Cerkiew ma siedem kopuł i połączoną z przedsionkiem dzwonnicę. Nad wejściem znajduje się wizerunek patronki cerkwi na złoconym tle. Powyżej dachu znajduje się rząd oślich łuków. We wnętrzu budynku znalazły się cztery monumentalne freski ze scenami z życia św. Marii Magdaleny autorstwa Siergieja Iwanowa oraz marmurowy ikonostas z ikonami Wasilija Wierieszczagina. Wierieszczagin wykonał również znajdujący się w prezbiterium obraz anioła nad grobem Chrystusa[7]. Oprócz relikwii św. Elżbiety Fiodorowny w cerkwi znajdują się relikwie starców Pustelni Optyńskiej i św. Marii Magdaleny oraz jeden z uznanych za cudowne wariantów Smoleńskiej Ikony Matki Bożej. Cerkiew została wzniesiona z białego piaskowca w miejscu, gdzie Jezus miał przepowiadać przyszłość Jerozolimy.

Podobny typ architektury reprezentuje sobór św. Mikołaja w Wiedniu, również cerkiew rosyjska[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Монастырь во имя святой Марии Магдалины в Гефсиманском саду. [dostęp 2009-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-02)].
  2. P. Paszkiewicz, W służbie Imperium Rosyjskiego 1721–1917. Funkcje i treści ideowe rosyjskiej architektury sakralnej na zachodnich rubieżach Cesarstwa i poza jego granicami, Warszawa 1999, Warszawa, Instytut Sztuki PAN, ISBN 83-85938-13-3, s.211
  3. Члены Иерусалимского отделения ИППО приняли участие в торжественной литургии в праздник Покрова Богородицы в храме Марии Магдалины, освященном 120 лет назад
  4. a b P. Paszkiewicz, W służbie..., s.215
  5. Дмитрий Урушев Скорбный путь великой княгини
  6. P. Paszkiewicz, W służbie..., s.221
  7. P. Paszkiewicz, W służbie..., s.213
  8. P. Paszkiewicz, W służbie..., s.155

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]