Cesária Évora
Imię i nazwisko |
Cesária Joana Évora |
---|---|
Pseudonim |
Bosonoga diva |
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód | |
Aktywność |
1957–2011 |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
Cesária Joana Évora (ur. 27 sierpnia 1941 w Mindelo[1], zm. 17 grudnia 2011[2] na São Vicente[3]) – piosenkarka z Republiki Zielonego Przylądka, wykonująca mornę, nazywana często „Bosonogą divą” ze względu na swój zwyczaj występowania bez obuwia.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Cesária Évora była córką kucharki, jedną z siedmiorga rodzeństwa. Po śmierci ojca, jako 10-letnie dziecko, trafiła do sierocińca pod opiekę sióstr zakonnych. Po dwóch latach nauki gotowania i szycia rzuciła naukę i w wieku 16 lat zaczęła występować w portowych barach w swoim rodzinnym mieście Mindelo[4]. Wtedy też zarejestrowała pojedyncze nagrania dla radia. W 1975 przestała występować po paśmie niepowodzeń. Po pewnym czasie powróciła do muzyki, by nagrać dwie płyty: zbiorową, w Portugalii, wraz z innymi piosenkarkami z Republiki Zielonego Przylądka, oraz solową. Obie pozostały bez dużego rozgłosu.
W 1986 w Lizbonie poznała Francuza i mieszkańca Wysp Zielonego Przylądka, José da Silva, przyszłego agenta i producenta, który zaprosił 47-letnią artystkę do Paryża. Dwa pierwsze albumy: La Diva aux pieds nus (1988) i Distino di Belita (1990), stanowiły próbę zaistnienia na rynku. Kolejny, Mar Azul (1991), był pierwszym całkowicie akustycznym, po jego wydaniu zrodziło się określenie „Bosonoga diva”. Trzeci album (1992), z tytułową piosenką Miss Perfumado i Sodade, sprzedał się w dziesiątkach tysięcy egzemplarzy, zdobywając złotą płytę. Po jego wydaniu zaśpiewała recital w paryskiej Olympii. Wkrótce potem ukazały się kolejne albumy: Cesária (1995) i Cabo Verde (1997), obydwa były nominowane do nagrody Grammy, a Évora uznana została za muzyczne odkrycie lat dziewięćdziesiątych. Po tym sukcesie podpisała nowe kontrakty z BMG France, dla którego nagrała albumy Café Atlantico i Sâo Vicente di Longe.
Cesária Évora wzięła udział w nagraniu muzyki do filmów: Bésame mucho w filmie Wielkie nadzieje Alfonso Cuaróna (1998) i Ausencia w filmie Underground Emira Kusturicy. Sama pojawiła się w epizodycznej roli matki młodego mieszkańca Wysp Zielonego Przylądka w filmie Pola Cruchtena Black Dju i w kilkuminutowej sekwencji w O Testamento do Senhor Napomuceno Francesca Manso. Śpiewała także w duetach, m.in. z Teofilo Chantre (Cabo Verde), Eleftherią Arvanitaki, Tanią Libertad, Adriano Celentano, Bernardem Lavilliers, a także, na życzenie Cesárii, z Charles’em Aznavourem. Chęć wspólnego zaśpiewania z Cesárią wyraziła nawet Madonna. Największy rozgłos zyskał utwór śpiewany w duecie z Salifem Keïtą na płycie Moffou – Yamore. Wydane także zostały remiksy jej piosenek – Club Sodade. W 2000 nagrała utwór „Embarcacao”, wraz z polską wokalistką Kayah, wydany na płycie YakaYaKayah. Na wydanym w 2006 roku albumie „Rogamar”, artystka zamieściła piosenkę nagraną w duecie z Dorotą Miśkiewicz „Um Pincelada” („Muśnięcie Pędzlem”)[5].
W 2004 jej kolejne płyty otrzymały status złotych i platynowych. Płyta Voz d’Amor (Głos miłości) zdobyła nagrodę Grammy w kategorii World Music. W 2004 Évora otrzymała nagrodę Victoires de la Musiques i Medaille des Arts et de la Litterature. Ostatnia płyta Cesárii, Rogamar (2006), potwierdza przywiązanie artystki do muzycznej tradycji jej kraju i jej pozycję w artystycznym świecie w gatunku World Music. Na początku 2007 płyta została nominowana do Victoires de la Musique.
Cesária wspierała młodych muzyków z Wysp Zielonego Przylądka oraz finansowała ich koncerty. Brała także aktywny udział w muzycznych przedsięwzięciach, mających zwrócić uwagę świata na problemy m.in. Afryki. Wzięła udział w nagraniach takich płyt jak Drop The Debt (2002, w apelu o anulowanie długów najuboższych krajów świata), RedHot+Rio (nagrana w celu pomocy w walce z AIDS), Gaïa (promującą ochronę środowiska naturalnego), Crianças di terra (promującą budowę wiosek dziecięcych). W marcu 2003 Cesária Évora jako pierwsza piosenkarka została ambasadorem Światowego Programu Żywnościowego przy ONZ.
Cesária była przywiązana do Cabo Verde i Mindelo, zarówno w życiu, jak i na scenie wykazywała się skromnością i spontanicznością. Śpiewała wyłącznie po kreolsku (w dialekcie z São Vicente) lub po portugalsku (z wyjątkiem Besame mucho, na potrzeby filmu). Miała zasadę, że nigdy nie bisuje dwa razy. Identyfikowała się z tytułową „kobietą z wysp” (Amdjer de nos terra), z płyty Voz d’Amor.
W 2010 dała serię koncertów, z których ostatni odbył się 8 maja. Dwa dni później, po zawale serca przeszła operację w Paryżu. Pod koniec września 2011 ogłosiła, że kończy karierę z powodu złego stanu zdrowia.
Cesária Évora zmarła 17 grudnia 2011 z powodu niewydolności oddechowej i nadciśnienia tętniczego.
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]- La Diva aux pieds nus (1988)
- Distino di Belita (1990)
- Mar Azul (1991)
- Miss Perfumado (1992)
- Sodade, les plus belles mornas de Cesária (1994)
- Cesária (1995)
- Cabo Verde (1997)
- Café Atlantico (1998) – złota płyta w Polsce[6]
- São Vicente di Longe (2001)
- Cesária Évora Anthology (2002)
- Live in Paris (DVD, 2002)
- Voz d’amor (2003) – złota płyta w Polsce[6]
- Club sodade • Cesária Évora by... (2003)
- Live d’amor (DVD, 2004)
- Rogamar (2006) – złota płyta w Polsce[7]
- Nha Sentimento (2009) – platynowa płyta w Polsce[8]
Wideografia
[edytuj | edytuj kod]- Lusafrica (VHS, 1995)
- Cesária Évora (Arte, 2000)
- Cesária Évora Live in Paris Lusafrica (BMG, 2002)
- Live d’Amor au Grand Rex (BMG, 2004)
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Wielki Orderu Infanta Henryka – 1999, Portugalia[9]
- Medal I klasy Orderu Wulkanu – 2006, Republika Zielonego Przylądka[10]
- Kawaler Legii Honorowej – 2009, Francja[11]
- Order Zasługi dla Kultury – 2010, Brazylia[12]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Steve Huey: Cesária Évora Biography. allmusic.com. [dostęp 2010-03-27]. (ang.).
- ↑ Słynna piosenkarka Cesaria Evora nie żyje. Polskie Radio, 2011-12-17. [dostęp 2011-12-17].
- ↑ Cesaria Evora nie żyje. 2011-12-17. [dostęp 2011-12-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-22)].
- ↑ „The Washington Times”, Grammy-winning singer Cesaria Evora dies at age 70 [dostęp 2011-12-17].
- ↑ Dorota Miśkiewicz o swoim duecie z Cesárią Évorą..
- ↑ a b Złote płyty CD przyznane w 2005 roku [online], ZPAV [dostęp 2021-01-12] .
- ↑ Złote płyty CD przyznane w 2006 roku [online], ZPAV [dostęp 2021-01-12] .
- ↑ Platynowe płyty CD przyznane w 2010 roku [online], ZPAV [dostęp 2021-01-12] .
- ↑ Cidadãos Estrangeiros Agraciados com Ordens Portuguesas. presidencia.pt. [dostęp 2011-12-17]. (port.).
- ↑ Cesária Évora, Intérprete. Esquina do Tempo. [dostęp 2019-05-13]. (port.).
- ↑ Légion d’honneur pour Césaria Evora, „diva aux pieds nus et à la voix d’or”. ladepeche.fr, 2009-02-09. [dostęp 2011-12-17]. (fr.).
- ↑ Ministério da Cultura: Ordem do Mérito Cultural 2010. www2.cultura.gov.br. [dostęp 2014-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (port.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- ISNI: 0000000114698049
- VIAF: 28289981
- LCCN: nr96001922
- GND: 121291081
- LIBRIS: t6bgc4l6r1swlplc
- BnF: 139633227
- SUDOC: 035351012
- SBN: LO1V178155
- NKC: xx0032038
- BNE: XX1018343
- NTA: 263158837
- BIBSYS: 4037414
- PLWABN: 9810581384505606
- NUKAT: n2003073588
- J9U: 987007395543605171
- CANTIC: a10298071
- LNB: 000141606
- CONOR: 25829987
- BLBNB: 001506970
- KRNLK: KAC201944743
- LIH: LNB:7eO;=BR