Przejdź do zawartości

Chmielnica

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chmielnica
Chmeľnica
Ilustracja
Miejscowy kościół
Flaga
Flaga
Państwo

 Słowacja

Kraj

 preszowski

Powiat

Lubowla

Starosta

Zita Pleštinská[1]

Powierzchnia

12,64[2] km²

Wysokość

521[3] m n.p.m.

Populacja (2023)
• liczba ludności
• gęstość


992[4]
78,07[5] os./km²

Nr kierunkowy

+421 52[3]

Kod pocztowy

064 01[3]

Tablice rejestracyjne

SL

Położenie na mapie kraju preszowskiego
Mapa konturowa kraju preszowskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Chmielnica”
Położenie na mapie Słowacji
Mapa konturowa Słowacji, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Chmielnica”
49°17′43″N 20°43′53″E/49,295278 20,731389
Strona internetowa

Chmielnica[6] (słow. Chmeľnica, niem. Hobgarten, węg. Komlóskert) – wieś (obec) na Słowacji, w powiecie Lubowla, w kraju preszowskim.

Rejon ten znajdował się w granicach ziemi sądeckiej do początków XIV w. Później, na kilkadziesiąt lat, został zajęty przez Węgry, a w 1412 wraz z sąsiednimi miejscowości przedmiotem tzw. zastawu spiskiego i przyłączony do Polski. Znajdował się w jej granicach do 1772 (faktycznie do 1769), kiedy to został zajęty przez Austrię i włączony do Węgier.

Powstanie wsi datowane jest na 2. połowę XIII wieku. Pierwsza wzmianka o wsi – Hofgarten – pojawiła się w 1315. Od czasu kolonizacji niemieckiej większość ludności stanowili Niemcy[potrzebny przypis]. W XVII i XVIII wieku używano nieco zmienionej nazwy – Hopfengarten lub Hopgarten w związku z uprawami chmielu (chmiel po niemiecku – Hopfen). Później spotykana jest również nazwa Hobgarten i Hophengart.

Od 1903 roku oficjalną nazwą było węgierskie Komlóskert (komló = Hopfen = chmiel, kert = Garten = ogród). Słowacy do 1927 używali nazwy Hopgart, w latach 1927–1948 Hobgart. Dopiero od 1948 przyjęto dzisiejszą nazwę.

Miejscowi Niemcy w okresie I Republiki Czechosłowackiej stanowili 80–90% mieszkańców[7]. W przeciwieństwie do większości pozostałych Niemców karpackich uniknęli wywiezienia po II wojnie światowej, gdyż zostali odpowiednio wcześnie ostrzeżeni i ukrywali się w lasach w czasie przeprowadzania operacji wysiedleńczej, a później niemal wszyscy zadeklarowali narodowość słowacką[8].

Obecna Chmielnica jest miejscowością, która jako jedyna na Słowacji zachowała niemiecki charakter etniczny, charakterystyczny dla wielu miast spiskich. Wśród mieszkańców około 90% jest pochodzenia niemieckiego[8], choć według spisu z 2001 jedynie 11,71% zadeklarowało taką narodowość, przy 87,2% Słowaków, po 0,22% Polaków i Czechów oraz 0,11% Rusinów. 96,5% populacji było wyznania rzymskokatolickiego, 2,63% greckokatolickiego, a 0,11% protestanckiego. Według spisu z 2011 roku liczba osób deklarujących się jako Niemcy wzrosła do 19,45%, a osób używających niemieckiego jako ojczystego wyniosła 25,6%[9].

31 grudnia 2011 w Chmielnicy mieszkało 959 osób, w tym 472 mężczyzn i 487 kobiet.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Transport

[edytuj | edytuj kod]

Wieś od północy graniczy z Muszyną oraz Piwniczną

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zoznam zvolených starostov a primátorov podľa obcí, miest a mestských častí. Štatistický úrad Slovenskej republiky, 2014. [dostęp 2017-10-31]. (słow.).
  2. Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Hustota obyvateľstva - obce. www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7014rr_obc: 12,64S_SK, om7014rr_ukaz: Rozloha (Štvorcový meter).
  3. a b c Statistical Office of the Slovak Republic: Základná charakteristika. 2015-04-17. [dostęp 2022-03-31]. (słow.).
  4. Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Počet obyvateľov podľa pohlavia - obce (ročne). www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7101rr_obc: AREAS_SK.
  5. Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Hustota obyvateľstva - obce. www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7014rr_obc: AREAS_SK.
  6. Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. KSNG, 2013. s. 263. [dostęp 2017-11-26].
  7. O. Pöss, Dejiny a kultura karpatskych Nemcov, Bratislava – Pressburg 2005, ISBN 80-89079-16-4, s. 69.
  8. a b Mikulas Liptak, Kim są Niemcy spiscy (karpaccy)?, w: Spisz. Wielokulturowe dziedzictwo, red. A. Kroh, Sejny 2000, ISBN 83-904749-0-5, s. 34-35.
  9. Obyvateľstvo podľa pohlavia a materinského jazyka. [w:] Sčítanie obyvateľov, domov a bytov 2011 [on-line]. Štatistický úrad Slovenskej republiky. [dostęp 2017-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)]. (słow.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]