Cielęcina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gicz cielęca – potrawa serwowana w gospodzie

Cielęcinamięso cieląt w wieku od 2 tygodni do 6 miesięcy. Większość zwierząt zabijanych na cielęcinę to buhajki ras mlecznych, zatem nieprzydatne w produkcji mleka. Najlepszej jakości mięso pochodzi ze zwierząt 4-8 tygodniowych, karmionych głównie mlekiem, jednakże większość cieląt w wielkoprzemysłowych hodowlach karmi się ubogą w żelazo karmą zastępczą[potrzebny przypis]. Wywołana w ten sposób anemia zapewnia atrakcyjny wizualnie, blady kolor mięsa.

Cielęcina należy do mięs czerwonych. Ma jasnoróżowy lub różowy, połyskujący kolor i charakterystyczny, lekko kwaśny zapach. Delikatne, luźne mięso jest silnie poprzerastane równie delikatną tkanką łączną i prawie nie zawiera tkanki tłuszczowej.

Przyprawy do cielęciny to: bazylia, estragon, cząber, lubczyk, majeranek, pieprz, kolendra, ziele angielskie, liść laurowy, a także cebula i czosnek. Gotowe potrawy mogą być przyprawione zieloną pietruszką lub szczypiorkiem. Cielęcinę przyrządza się na wiele różnych sposobów: smażoną, gotowaną, pieczoną na grillu, nadziewaną. Przyrządza się z niej potrawki, nóżki cielęce się często panieruje. Mielone mięso cielęce jest suche, dobrze więc jest je łączyć z bardziej tłustymi mięsami.

Wartości odżywcze[edytuj | edytuj kod]

Wartości odżywcze mięsa z łopatki w 100 g[1]
Kalorie 107
Białko 19,9 g
Tłuszcz 2,8 g
Węglowodany 0 g
Błonnik pokarmowy 0 g
Sód 87 mg
Potas 395 mg
Wapń 11 mg
Fosfor 199 mg
Żelazo 2,9 mg
Magnez 15 mg
Witamina E 0,34 mg
Tiamina 0,140 mg
Ryboflawina 0,400 mg
Niacyna 6,10 mg
Witamina C 0,0 mg
Wartości odżywcze udźca w 100 g[1]
Kalorie 109
Białko 19,9 g
Tłuszcz 3,1 g
Węglowodany 0 g
Błonnik pokarmowy 0 g
Sód 128 mg
Potas 246 mg
Wapń 10 mg
Fosfor 160 mg
Żelazo 2,4 mg
Magnez 16 mg
Witamina E 0,33 mg
Tiamina 0,180 mg
Ryboflawina 0,280 mg
Niacyna 6,50 mg
Witamina C 0,0 mg

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Hanna Kunchanowicz i inni, Wartości odżywcze wybranych produktów spożywczych i typowych potraw, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1997, s. 34–35, ISBN 83-200-2099-9.