Dżalal ad-Din
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| ||
| chan Złotej Ordy | ||
| Okres | od 1411 do 1412 | |
| Poprzednik | Temür | |
| Następca | Kerim Berdi | |
| Dane biograficzne | ||
| Data urodzenia | 1380 | |
| Data śmierci | 1412 | |
| Ojciec | Tochtamysz | |
| Rodzeństwo | Kerim Berdi | |
Dżalal ad-Din, Dzielal Ed Dyn, Saladyn, tat. Cäläletdin (ur. 1380, zm. 1412) – lennik księcia Witolda, chan Złotej Ordy. Syn Tochtamysza.
Dżalal ad-Din był jednym z wielu pretendentów do tronu w targanej wojnami domowymi Złotej Ordzie[1]. Po klęsce w pierwszych latach XV wieku schronił się wraz ze swoją drużyną na terytorium Wielkiego Księstwa Litewskiego i został lennikiem księcia Witolda.
Brał udział w bitwie pod Grunwaldem, walcząc w szeregach wojsk litewskich (Jan Długosz pisze o trzystu jeźdźcach). W 1411 powrócił do Złotej Ordy. Pokonał i obalił dotychczasowego chana Temüra i zagarnął tron, na którym utrzymał się przez kilka miesięcy, aż do śmierci. Został zabity przez swego brata Kerim Berdiego, następnego chana[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dżelal ad-Din był synem chana Złotej Ordy Tochtamysza.
- ↑ Б.Д. Греков, А.Ю. Якубовский: Золотая Орда и ее падение. Москва-Ленинград: 1950, s. 403. (ros.)