Dżalal ad-Din
|
||
| chan Złotej Ordy | ||
| Okres panowania | od 1411 do 1412 |
|
| Poprzednik | Temür | |
| Następca | Kerim Berdi | |
| Dane biograficzne | ||
| Data urodzenia | 1380 | |
| Data śmierci | 1412 | |
| Ojciec | Tochtamysz | |
| Rodzeństwo | Kerim Berdi | |
Dżalal ad-Din, Dzielal Ed Dyn, Saladyn, tat. Cäläletdin (ur. 1380, zm. 1412) – lennik księcia Witolda, chan Złotej Ordy. Syn Tochtamysza.
Dżalal ad-Din był jednym z wielu pretendentów do tronu w targanej wojnami domowymi Złotej Ordzie[1]. Po klęsce w pierwszych latach XV wieku schronił się wraz ze swoją drużyną na terytorium Wielkiego Księstwa Litewskiego i został lennikiem księcia Witolda.
Brał udział w bitwie pod Grunwaldem, walcząc wraz z ok. 1000–3000[2] jeźdźców (Jan Długosz mówi o trzystu) w szeregach wojsk litewskich. W 1411 powrócił do Złotej Ordy. Pokonał i obalił dotychczasowego chana Temüra i zagarnął tron, na którym utrzymał się przez kilka miesięcy, aż do śmierci. Został zabity przez swego brata Kerim Berdiego, następnego chana[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dżelal ad-Din był synem chana Złotej Ordy Tochtamysza.
- ↑ Liczebność wojsk tatarskich jest nieznana. Niektóre źródła podają nawet 20 tysięcy konnych. Tatarzy spod Grunwaldu. SJ/onet.pl, 2010-06-07. [dostęp 2010-07-22].
- ↑ Б.Д. Греков, А.Ю. Якубовский: Золотая Орда и ее падение. Москва-Ленинград: 1950, s. 403. (ros.)
| Poprzednik Temür |
Chan Złotej Ordy 1411 - 1412 |
Następca Kerim Berdi |
