David Mamet

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
David Mamet
Ilustracja
David Mamet
Prawdziwe imię i nazwisko

David Alan Mamet

Data i miejsce urodzenia

30 listopada 1947
Chicago

Zawód

scenarzysta, reżyser, pisarz

Współmałżonek

Lindsay Crouse
(1977–1991; rozwód)
Rebecca Pidgeon
(od 1991)

Lata aktywności

od 1970

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons

David Alan Mamet[1] (ur. 30 listopada 1947 w Chicago) – amerykański dramatopisarz, scenarzysta, reżyser teatralny i filmowy.

Laureat Nagrody Pulitzera w dziedzinie dramatu 1984 za sztukę Glengarry Glen Ross. Dwukrotnie nominowany do Oscara za najlepszy scenariusz adaptowany[2] – w 1983 za dramat sądowy Werdykt (1982) w reż. Sidneya Lumeta i w 1998 za komediodramat Fakty i akty (1997) w reż. Barry’ego Levinsona.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Chicago w Illinois jako syn Lenore June (z domu Silver), nauczycielki, i Bernarda Morrisa Mameta, prawnika ds. pracy[3]. Jego rodzina była pochodzenia żydowskiego. Jego dziadkowie ze strony ojca byli polskimi Żydami[4]. Wychowywał się z dwoma braćmi – Lynnem i Tonym[3]. Kształcił się w postępowej Francis W. Parker School[5] w Chicago. W 1969 ukończył studia na wydziale literatury angielskiej w Goddard College[5] w Plainfield w Vermont. W latach 1968–1969 studiował aktorstwo w Neighborhood Playhouse School of the Theatre[6].

W 1976 został zauważony przez krytyków dzięki trzem sztukom – The Duck Variations, Sexual Perversity in Chicago i American Buffalo – wystawionym zarówno na Off-Broadwayu[7] jak i na Broadwayu[8][9]. Inny z jego dramatów, Glengarry Glen Ross, w 1984 zdobył Nagrodę Pulitzera, a w 1992 został sfilmowany[10] w gwiazdorskiej obsadzie: Al Pacino, Jack Lemmon, Alec Baldwin, Ed Harris, Alan Arkin, Kevin Spacey.

W kinematografii debiutował jako scenarzysta w 1981 (Listonosz zawsze dzwoni dwa razy). Jest autorem scenariuszy do wielu filmów, np. Nietykalnych De Palmy czy Ronina Johna Frankenheimera.

W 1987 jako reżyser filmowy debiutował Domem gry. Do innych wyreżyserowanych przez niego filmów należą: Wydział zabójstw rozgrywający się w środowisku żydowskim oraz dramat sensacyjny Skok z Genem Hackmanem w roli głównej.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Rok Sztuki teatralne Filmy Książki
1970
  • Lakeboat
1972
  • The Duck Variations
  • Lone Canoe
1974
  • Seksualne perwersje w Chicago (Sexual Perversity in Chicago)
  • Squirrels
1975
  • Bizon (American Buffalo)
1976
  • Reunion
  • The Water Engine
1977
  • Życie w teatrze (A Life in the Theatre)
  • The Woods
1978
  • The Revenge of the Space Pandas, or Binky Rudich and the Two-Speed Clock
  • Mr. Happiness
1979
  • Prairie du Chien
  • The Blue Hour
1980
  • Lakeboat
1981
1982
  • Edmond
1983
  • Królewicz żaba (The Frog Prince)
  • Glengarry Glen Ross
1985
  • The Shawl
  • Goldberg Street: Short Plays and Monologues
1986
  • The Poet & The Rent
1987
  • Writing in Restaurants
1988
  • Przerżnąć sprawę (Speed-the-Plow)
1989
  • Bobby Gould in Hell
  • Some Freaks
1991
  • On Directing Film
1992
  • Oleanna
  • The Cabin: Reminiscence and Diversions
1994
  • Kryptogram (The Cryptogram)
  • The Village
  • A Whore's Profession
1996
  • American Buffalo
  • Make-Believe Town: Essays and Remembraces
1997
  • The Old Neighborhood
  • The Old Religion
1998
  • Ronin (w napisach: Richard Weisz)
  • Three Uses of the Knife
1999
  • Bostońskie małżeństwo (Boston Marriage)
  • True and False: Heresy and Common Sense for the Actor
  • The Chinaman
  • Jafsie and John Henry: Essays
2000
  • Wilson: A Consideration of the Sources
2001
2002
  • South of the Northeast Kingdom
2004
  • Faustus
2005
  • Romance
  • The Voysey Inheritance
2006
  • The Wicked Son: Anti-Semitism, Self-hatred, and the Jews
2007
  • Keep Your Pantheon
  • Listopad (November)
  • Bambi Vs. Godzilla: On the Nature, Purpose, and Practice of the Movie Business
2008
  • The Vikings and Darwin
  • A Waitress in Yellowstone
  • Mistrz (Redbelt, reżyser)
2009
  • Race
  • School
2010
  • Theatre
  • The Trials of Roderick Spode (The Human Ant)
2011
  • The Secret Knowledge: On the Dismantling of American Culture
2012
  • Anarchista (The Anarchist)
2013
  • Three War Stories
2015
  • China Doll
2017
  • The Penitent
2018
  • Chicago
2019
  • Bitter Wheat
  • The Diary of a Porn Star by Priscilla Wriston-Ranger: As Told to David Mamet With an Afterword by Mr. Mamet
2020
  • The Christopher Boy's Communion[11]
2022
  • Recessional: The Death of Free Speech and the Cost of a Free Lunch[12]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ David Mamet. Listal. [dostęp 2022-04-23]. (ang.).
  2. ↑ David Mamet Awards. AllMovie. [dostęp 2022-04-23]. (ang.).
  3. ↑ a b David Mamet Biography (1947–). Film Reference. [dostęp 2022-04-23]. (ang.).
  4. ↑ Zosia Mamet What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2022-04-22]. (ang.).
  5. ↑ a b David Mamet Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2022-04-23]. (ang.).
  6. ↑ David Mamet – Films as Writer:, Films as Actor:, Publications. Film Reference. [dostęp 2022-04-23]. (ang.).
  7. ↑ David Mamet. Internet Off-Broadway Database. [dostęp 2022-04-23]. (ang.).
  8. ↑ David Mamet. Internet Broadway Database. [dostęp 2022-04-23]. (ang.).
  9. ↑ Rebecca Flint Marx: David Mamet Biography. AllMovie. [dostęp 2021-03-13]. (ang.).
  10. ↑ David Mamet. Rotten Tomatoes. [dostęp 2022-04-23]. (ang.).
  11. ↑ Andrew Gans: William H. Macy, Fionnula Flanagan Star in World Premiere of David Mamet's The Christopher Boy's Communion Beginning February 13. Playbill, 2020-02-13. [dostęp 2014-06-29]. (ang.).
  12. ↑ David Mamet: Recessional: The Death of Free Speech and the Cost of a Free Lunch'. HarperCollins. [dostęp 2014-06-20]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Filmy w reżyserii Davida Mameta
1980-89
1990-99
2000-09
2010-19

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=David_Mamet&oldid=67870537”