Przejdź do zawartości

Debra Winger

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Debra Winger
Ilustracja
Imię i nazwisko

Mary Debra Winger

Data i miejsce urodzenia

16 maja 1955
Cleveland Heights

Zawód

aktorka, producentka filmowa

Współmałżonek

Timothy Hutton
(1986–1990; rozwód)
Arliss Howard
(od 1996)

Lata aktywności

od 1976

Mary Debra Winger (ur. 16 maja 1955 w Cleveland Heights) – amerykańska aktorka i producentka filmowa. Była trzykrotnie nominowana do Oscara dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej i pięciokrotnie do Złotego Globu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Przyszła na świat w Cleveland Heights, w stanie Ohio w rodzinie żydowskiej jako jedno z trojga dzieci Ruth (z domu Felder; zm. 19 marca 1996), pracownicy umysłowej, Roberta Wingera, pracownika przemysłu rolno-spożywczego[1]. Ma siostrę Marlę i starszego brata Marca (ur. 1950).

W 1973 ukończyła James Monroe High School w Sepulveda w stanie Kalifornia i studiowała socjologię na California State University Northridge. Spędziła kilka lat w Izraelu, gdzie odbyła trzymiesięczną służbę w Siłach Obronnych Izraela[2]. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych w wyniku wypadku samochodowego doznała krwotoku mózgu. Była częściowo sparaliżowana i straciła wzrok na dziesięć miesięcy. Po odzyskaniu zdrowia przeniosła się do Kalifornii i została aktorką[3].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Mając 21 lat debiutowała rolą Debbie w dramacie komediowym Slumber Part '57 (1976) Williama A. Leveya. Następnie osiągnęła sukces na małym ekranie w serialu fantasy ABC Cudowna kobieta (1976–77) jako Drusilla, młodsza siostra Diany Prince. Początkiem kariery była komedia muzyczna Dzięki Bogu już piątek (1978) Roberta Klane’a z Jeffem Goldblumem i Donną Summer.

Pierwszą liczącą się w oczach krytyki i publiczności rolą była postać mistrzyni parkietu Sissy Davis, której zdrowy pogląd na życie i poczucie wartości są przeciwwagą pozorów i wielkomiejskiej korupcji w melodramacie Miejski kowboj (1980) u boku Johna Travolty, za którą zdobyła dwie nominacje do nagrody Złotego Globu i nominację do nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej (BAFTA)[4].

Na planie komediodramatu Ulica Nadbrzeżna (1982) jej ekranowym partnerem był Nick Nolte, z którym zagrała po latach w dreszczowcu Karela Reisza Wszyscy wygrywają (1990). Rola robotnicy Pauli Pokrifki w kinowym hicie Oficer i dżentelmen (1982) Taylora Hackforda z Richardem Gere’em przyniosła jej pierwszą nominację do Oscara i kolejną do Złotego Globu.

Zachwyciła widzów i krytyków wiarygodnością przejmująco zagranej roli żyjącej w konflikcie ze swoją matką Emmy Horton w komediodramacie Czułe słówka (1983) Jamesa L. Brooksa z Shirley MacLaine i Jackiem Nicholsonem, zdobywając drugą nominację do Oscara i Złotego Globu.

W dreszczowcu Morderstwo Mike’a (1984) zagrała dziewczynę zakochaną w trenerze tenisa, który okazuje się być narkotykowym dilerem; w komedii sensacyjnej Ivana Reitmana Orły Temidy (1986) z Robertem Redfordem i Daryl Hannah wcieliła się w postać prawniczki broniącej ekscentrycznej córki znanego artysty; w dreszczowcu psychologicznym Czarna wdowa (1987) Boba Rafelsona z Theresą Russell jako policjantka tropiła tytułową morderczynię mężów-samotnych milionerów; w dramacie sensacyjnym Zdradzeni (1988) Costy-Gavrasa była policjantką zakochaną w farmerze-szefie miejscowej komórki terrorystycznej. W Pod osłoną nieba (1990) Bernarda Bertolucciego wcieliła się zaś w rolę ekstrawaganckiej artystki Kit Moresby, podróżującej wraz z mężem po Afryce. Za rolę poetki Joy Gresham w biograficznym melodramacie Richarda Attenborough Cienista dolina (1993) po raz trzeci otrzymała nominację do Oscara i nominację do nagrody BAFTA.

W 1995 wykładała na Uniwersytecie Harvarda. W 2002 Rosanna Arquette zrealizowała film dokumentalny pt. W poszukiwaniu Debry Winger, gdzie pojawiła się obok czterdziestu popularnych aktorek hollywoodzkich, m.in.: Elizabeth Taylor, Gwyneth Paltrow, Sharon Stone, Meg Ryan, Jane Fondy, Diane Lane, Whoopi Goldberg, Robin Wright Penn, Holly Hunter, Melanie Griffith, Laury Dern, Daryl Hannah i Patricii Arquette.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

16 marca 1986 zawarła związek małżeński z aktorem Timothym Huttonem, z którym ma syna Emanuela Noaha (ur. 29 kwietnia 1987). 1 marca 1990 doszło do rozwodu. 28 listopada 1996 poślubiła aktora, reżysera i scenarzystę Arlissa Howarda. Mają syna Gideona „Babe” Howarda (ur. 15 czerwca 1997).

Filmy (wybór)

Seriale

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Debra Winger Biography (1955?-). Film Reference. [dostęp 2019-07-30]. (ang.).
  2. Debra Winger. ČSFD.cz. [dostęp 2019-07-30]. (cz.).
  3. Od soft porno do sławy. Wirtualna Polska. [dostęp 2016-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-30)]. (pol.).
  4. Debra Winger (16 de Maio de 1955). Filmow. [dostęp 2019-07-30]. (port.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Portret na życzenie: Debra Winger. „Film”. nr 3 (2011/XLIII), s. 22, 17 stycznia 1988. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 
  • Dobra Debra. „Film”. nr 10 (2313/XLIX), s. 38, październik 1994. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 
  • Tomasz Jopkiewicz. Charakterek. „Film”. nr 4 (2331/LI), s. 88, kwiecień 1996. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]