Przejdź do zawartości

Bernardo Bertolucci

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bernardo Bertolucci
Ilustracja
Bernardo Bertolucci (2011)
Data i miejsce urodzenia

16 marca 1941
Parma

Data i miejsce śmierci

26 listopada 2018
Rzym

Zawód

reżyser filmowy, scenarzysta

Współmałżonek

Adriana Asti
Maria Paola Maino (1967–1972; rozwód)
Clare Peploe
(1978–2018; jego śmierć)

Odznaczenia
Order Zasługi Republiki Włoskiej II Klasy (1951-2001) Złoty Medal dla Zasłużonych dla Kultury i Sztuki

Bernardo Bertolucci (ur. 16 marca 1941 w Parmie[1], zm. 26 listopada 2018 w Rzymie[2][3]) – włoski reżyser filmowy i scenarzysta[4].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn poety Attilia Bertolucciego, starszy brat reżysera Giuseppe Bertolucciego. Studiował na Uniwersytecie Rzymskim, ale porzucił studia tuż przed uzyskaniem dyplomu. Jako samodzielny reżyser debiutował filmem Kostucha (1962), według scenariusza Piera Paola Pasoliniego, którego był wcześniej asystentem.

Jego film Konformista został w 1971 nominowany do Oscara za scenariusz adaptowany. Nakręcony w 1972 film Ostatnie tango w Paryżu z Marlonem Brando w roli głównej wywołał skandal z powodu śmiałych scen erotycznych. Z kolei dramat biograficzny Ostatni cesarz (1987) zdobył dziewięć Oscarów, w tym za najlepszy film roku, reżyserię[5] i scenariusz[6].

Przewodniczył jury konkursu głównego na 43. MFF w Cannes (1990). Będąc już na wózku inwalidzkim, pełnił funkcję przewodniczącego jury na 70. MFF w Wenecji (2013).

Zmarł 26 listopada 2018 w Rzymie, w wieku 77 lat, na raka płuc[5].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i nominacje

[edytuj | edytuj kod]
Bertolucci (1971)
Gwiazda Bertolucciego na Hollywood Walk of Fame (2009)
Rok Nagroda Kategoria Za Wynik
1972 Nagroda Akademii Filmowej Najlepszy scenariusz adaptowany Konformista Nominacja[9]
1974 Najlepsza reżyseria Ostatnie tango w Paryżu Nominacja[9]
1988 Ostatni cesarz Wygrana[9]
1988 Najlepszy scenariusz adaptowany Wygrana[9]
1972 Złoty Glob Najlepszy film nieangielskojęzyczny Konformista Nominacja[10]
1974 Najlepszy reżyser Ostatnie tango w Paryżu Nominacja[10]
1988 Ostatni cesarz Wygrana[10]
1988 Najlepszy scenariusz Wygrana[10]
1991 Najlepszy reżyser Pod osłoną nieba Nominacja[10]
1989 Nagroda Brytyjskiej Akademii Filmowej Najlepszy film Ostatni cesarz Wygrana[11]
1989 Najlepsza reżyseria Nominacja[11]
1968 Festiwal Filmowy w Cannes Złota Palma Tragedia człowieka śmiesznego Nominacja
1996 Ukryte pragnienia Nominacja
1969 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie Złoty Niedźwiedź Miłość i wściekłość Nominacja
1970 Nagroda Interfilm im. Otto Dibeliusa Konformista Wygrana
1970 Nagroda Interfilm – rekomendacja na forum „Nowe Kino” Wygrana
1970 Złoty Niedźwiedź Nominacja
1988 César Najlepszy film zagraniczny Ostatni cesarz Wygrana
1968 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji Złoty Lew Partner Nominacja
2007 Honorowy Złoty Lew Wygrana

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bernardo Bertolucci. trovacinema.repubblica.it. [dostęp 2012-09-13]. (wł.).
  2. Andrew Pulver, Bernardo Bertolucci, Last Tango in Paris director, dies aged 77 [online], the Guardian, 26 listopada 2018 [dostęp 2018-11-26] (ang.).
  3. Bernardo Bertolucci of "Last Tango" fame, dies in Rome. reuters.com. [dostęp 2018-11-26]. (ang.).
  4. Bernardo Bertolucci (16 de Março de 1940). Filmow. [dostęp 2018-11-28]. (port.).
  5. a b Jacek Szczerba: Bernardo Bertolucci, mistrz włoskiego kina, nie żyje. "Dla mnie kino jest kwestią życia i śmierci. Kręcę każdy film tak, jakby był moim ostatnim". wyborcza.pl, 2018-11-26. [dostęp 2018-11-28].
  6. Bernardo Bertolucci. MYmovies. [dostęp 2018-11-28]. (wł.).
  7. La salute e malata
  8. (Ten Minutes Older: The Cello)
  9. a b c d Search Results – Academy Awards Search | Academy of Motion Picture Arts & Sciences [online], awardsdatabase.oscars.org [dostęp 2018-12-27].
  10. a b c d e Bernardo Bertolucci [online], www.goldenglobes.com [dostęp 2018-12-27] (ang.).
  11. a b BAFTA Awards Search | BAFTA Awards [online], awards.bafta.org [dostęp 2018-12-27].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]