Bernardo Bertolucci
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 16 marca 1941 Parma | |
| Data i miejsce śmierci | 26 listopada 2018 Rzym | |
| Zawód | reżyser, scenarzysta | |
| Współmałżonek | Adriana Asti Maria Paola Maino (1967–1972) Clare Peploe (od 1978) | |
| Odznaczenia | ||
 
| ||
Gwiazda w Hollywood Walk of Fame
Bernardo Bertolucci (ur. 16 marca 1941 w Parmie[1], zm. 26 listopada 2018 w Rzymie[2][3]) – włoski reżyser i scenarzysta filmowy[4].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiował na Uniwersytecie Rzymskim (porzucił studia tuż przed uzyskaniem dyplomu). Jako reżyser debiutował filmem Kostucha w 1962, według scenariusza Piera Paolo Pasoliniego. Jego film Konformista został w 1971 nominowany do Oscara za scenariusz adaptowany. Nakręcony w 1972 film Ostatnie tango w Paryżu z Marlonem Brando w roli głównej wywołał skandal z powodu śmiałych scen erotycznych. Ostatni cesarz (1987) zdobył 9 Oscarów, w tym za najlepszy film roku, reżyserię[5] i scenariusz[6].
Zmarł 26 listopada 2018 w Rzymie, w wieku 77 lat, na raka płuc[5].
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
- 1962: Kostucha (La commare secca)
- 1964: Przed rewolucją (Prima della rivoluzione)
- 1966: Droga nafty (La via del petrolio) (dok.)
- 1968: Partner
- 1969: Agonia – nowela w filmie Miłość i wściekłość (Amore e rabbia)
- 1970: Strategia pająka (Strategia del ragno)
- 1970: Konformista (Il conformista)
- 1971: Zdrowie jest chore, czyli biedni umrą wcześniej (La salute e malata) – dokumentalny
- 1972: Ostatnie tango w Paryżu (Ultimo tango a Parigi)
- 1976: Wiek XX (Novecento)
- 1979: Księżyc (La Luna)
- 1981: Tragedia człowieka śmiesznego (La tragedia di un uomo ridicolo)
- 1987: Ostatni cesarz (L’ultimo imperatore)
- 1990: Pod osłoną nieba (The Sheltering Sky)
- 1993: Mały Budda (Little Buddha)
- 1996: Ukryte pragnienia (Stealing Beauty)
- 1998: Rzymska opowieść (Besieged)
- 2002: Histoire d’eaux – nowela w filmie Dziesięć minut później – Wiolonczela (Ten Minutes Older: The Cello)
- 2003: Marzyciele (The Dreamers)
- 2012: Ja i ty (Io e te)
Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bernardo Bertolucci (wł.). trovacinema.repubblica.it. [dostęp 2012-09-13].
- ↑ Andrew Pulver, Bernardo Bertolucci, Last Tango in Paris director, dies aged 77, the Guardian, 26 listopada 2018 [dostęp 2018-11-26] (ang.).
- ↑ Bernardo Bertolucci of "Last Tango" fame, dies in Rome (ang.). reuters.com. [dostęp 2018-11-26].
- ↑ Bernardo Bertolucci (16 de Março de 1940) (port.). Filmow. [dostęp 2018-11-28].
- ↑ a b Jacek Szczerba: Bernardo Bertolucci, mistrz włoskiego kina, nie żyje. "Dla mnie kino jest kwestią życia i śmierci. Kręcę każdy film tak, jakby był moim ostatnim". wyborcza.pl, 2018-11-26. [dostęp 2018-11-28].
- ↑ Bernardo Bertolucci (wł.). MYmovies. [dostęp 2018-11-28].
- ↑ a b c d Search Results – Academy Awards Search | Academy of Motion Picture Arts & Sciences, awardsdatabase.oscars.org [dostęp 2018-12-27].
- ↑ a b c d e Bernardo Bertolucci, www.goldenglobes.com [dostęp 2018-12-27] (ang.).
- ↑ a b BAFTA Awards Search | BAFTA Awards, awards.bafta.org [dostęp 2018-12-27].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Bernardo Bertolucci w bazie IMDb (ang.)
- Bernardo Bertolucci w bazie Filmweb
| ||||||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||||
Kontrola autorytatywna (osoba):
Kategorie:
- Laureaci Oscara za najlepszą reżyserię
- Laureaci Oscara za najlepszy scenariusz adaptowany
- Laureaci nagród BAFTA
- Laureaci Nagrody César
- Laureaci Nagrody David di Donatello
- Laureaci Złotego Globu za najlepszą reżyserię
- Laureaci Europejskiej Nagrody Filmowej Za Osiągnięcia Życia
- Ludzie urodzeni w Parmie
- Ludzie związani z Rzymem
- Odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Włoskiej
- Włoscy reżyserzy filmowi
- Włoscy scenarzyści
- Urodzeni w 1941
- Zmarli w 2018
