Bernardo Bertolucci

	Bernardo Bertolucci
	Bernardo Bertolucci
Data i miejsce urodzenia	16 marca 1941; Parma
Zawód	reżyser, scenarzysta
Współmałżonek	Adriana Asti; Maria Paola Maino (1967–1972); Clare Peploe; (od 1978)
Nagrody
	Nagroda Akademii Filmowej
	Najlepszy reżyser; 1988 Ostatni cesarz
	Złoty Glob
	Najlepszy reżyser; 1988 Ostatni cesarz; Najlepszy scenariusz; 1988 Ostatni cesarz
	Nagroda BAFTA
	Najlepszy film; 1988 Ostatni cesarz
	Cezar
	Najlepszy film zagraniczny; 1988 Ostatni cesarz
	Nagroda na MFF w Cannes
	Honorowa Złota Palma; 2011
	Nagroda na MFF w Berlinie
	Nagroda Interfilm; 1970 Konformista; Specjalna nagroda dziennikarzy; 1970 Konformista
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bernardo Bertolucci (ur. 16 marca 1941 w Parmie^[1]) – włoski reżyser i scenarzysta filmowy.

Spis treści

Studiował na Uniwersytecie Rzymskim (porzucił studia tuż przed uzyskaniem dyplomu). Jako reżyser debiutował filmem Kostucha w 1962, według scenariusza Piera Paolo Pasoliniego. Jego film Konformista został w 1971 nominowany do Oscara za scenariusz adaptowany. Nakręcony w 1972 film Ostatnie tango w Paryżu z Marlonem Brando w roli głównej wywołał skandal z powodu śmiałych scen erotycznych. Ostatni cesarz (1987) zdobył 7 Oscarów, w tym za najlepszy film roku, reżyserię i scenariusz.

1962: Kostucha (La commare secca)
1964: Przed rewolucją (Prima della rivoluzione)
1966: Droga nafty (La via del petrolio) (dok.)
1968: Partner
1969: Agonia – nowela w filmie Miłość i wściekłość (Amore e rabbia)
1970: Strategia pająka (Strategia del ragno)
1970: Konformista (Il conformista)
1971: Zdrowie jest chore, czyli biedni umrą wcześniej (La salute e malata) – dokumentalny
1972: Ostatnie tango w Paryżu (Ultimo tango a Parigi)
1976: Wiek XX (Novecento)
1979: Księżyc (La Luna)
1981: Tragedia człowieka śmiesznego (La tragedia di un uomo ridicolo)
1987: Ostatni cesarz (L’ultimo imperatore)
1990: Pod osłoną nieba (The Sheltering Sky)
1993: Mały Budda (Little Buddha)
1996: Ukryte pragnienia (Stealing Beauty)
1998: Rzymska opowieść (Besieged)
2002: Histoire d’eaux – nowela w filmie Dziesięć minut później – Wiolonczela (Ten Minutes Older: The Cello)
2003: Marzyciele (The Dreamers)
2012: Io e te