Douglas C-1

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Douglas C-1
Ilustracja
Douglas C-1 (u góry) jako "latająca cysterna" tankująca Atlantic-Fokker C-2
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Douglas Aircraft Company

Typ

Samolot transportowy

Konstrukcja

jednosilnikowy dwupłat, podwozie klasyczne, stałe

Załoga

2

Historia
Data oblotu

2 maja 1925

Wycofanie ze służby

połowa lat 30. XX w.

Liczba egz.

26

Dane techniczne
Napęd

1× dwunastocylindrowy silnik widlasty chłodzony cieczą Liberty L-12

Moc

325 kW (435 KM)

Wymiary
Rozpiętość

17,25 m

Długość

10,77 m

Wysokość

4,27 m

Powierzchnia nośna

74,8

Masa
Własna

1770 kg

Użyteczna

1152 kg

Startowa

2922 kg

Osiągi
Prędkość maks.

187 km/h

Prędkość przelotowa

137 km/h

Prędkość wznoszenia

3,3 m/s

Pułap

4525 m

Zasięg

620 km

Współczynnik obciążenia konstrukcji

39,1 kg/m²

Dane operacyjne
Przestrzeń ładunkowa
6 pasażerów lub 1100 kg ładunku
Użytkownicy
Stany Zjednoczone

Douglas C-1amerykański samolot transportowy z lat 20. XX wieku, pierwszy samolot Korpusu Powietrznego Armii Stanów Zjednoczonych noszący oznaczenie C ("cargo" – transportowy), wcześniejsze samoloty transportowe USAAC nosiły oznaczenie T ("transport").

Konstrukcja samolotu bazowała na wcześniejszych modelach Douglas Aircraft Company. Był to konwencjonalny, jednosilnikowy dwupłat z dwuosobową załogą w otwartym kokpicie i kabiną pasażerską służącą też jako ładownia. C-1 mógł przewozić sześciu pasażerów lub około 2500 funtów (1100 kg) ładunku. Napędzany był silnikiem Liberty L-12 o mocy 435 KM. Zbudowano dziewięć egzemplarzy pierwszej wersji C-1.

Druga wersja – C-1A – różniła się od pierwszej skrzynią biegów łączącą silnik ze śmigłem (która pozwalała na utrzymanie tych samych obrotów śmigła przy niższej prędkości silnika), szczegółami mocowania samego silnika i modyfikacjami ogona samolotu ułatwiającymi pilotaż – powstał tylko jeden samolot tej wersji przebudowany z C-1.

Planowana wersja C-1B nie weszła nigdy do produkcji. W wersji C-1C powiększono rozpiętość skrzydeł o ponad 1 metr i przedłużono nieco kadłub. W 1926 roku zamówiono dziesięć egzemplarzy tego samolotu, a rok później dodatkowych siedem. Maszyna służyła w armii amerykańskiej, aż do połowy lat 30.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]