Emil Szuster
| |
 chorąży
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 października 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 grudnia 1957 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1934 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Wojskowe Więzienie Śledcze Nr VI |
| Stanowiska |
kierownik kancelarii |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Późniejsza praca | |
| |
| Odznaczenia | |
     
| |
Emil Szuster, także Schuster[1][2] (ur. 15 października 1897 w Borszczowie, zm. 14 grudnia 1957 w Opolu) – chorąży Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 15 października 1897 w Borszczowie, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Michała i Anieli z domu Frey[3][1]. Ukończył sześć klas szkoły powszechnej we Lwowie i dwa lata szkoły przemysłowej[4]. W 1913 został członkiem Związku Strzeleckiego[5][6].
3 sierpnia 1914 otrzymał przydział do 2. kompanii w V baonie I Brygady Legionów Polskich, a w roku następnym przeniesiony do 3. kompanii w 6 pułku piechoty[6]. W ataku na Kukle w nocy 23 października 1915, po zajęciu pozycji rosyjskich, przy leśniczówce z trzema ludźmi przebiegł palącą się wieś, stwierdził że jest opuszczona przez Rosjan i przyniósł ten ważny meldunek sytuacyjny oraz przyprowadził jeńca. W walkach pozycyjnych pod Optową był stałym ochotnikiem na patrole wywiadowcze. Za te czyny kapitan Jan Załuska sporządził 10 kwietnia 1920 wniosek na odznaczenie Orderem Virtuti Militari[7][8][6].
Po kryzysie przysięgowym był więziony przez dwa i pół miesiąca w Bakończycach, a następnie wcielony do armii austriackiej i przydzielony do batalionu strzelców polnych nr 27, z którego zdezerterował po kilku miesiącach służby[9]. Od 1 listopada 1918 brał udział w obronie Lwowa, a następnie służył w 5 pułku piechoty oraz stacji rozdzielczej dla jeńców i internowanych w Dolinie[10][6]. Za przeprowadzoną ewakuację stacji z Doliny do Stryja otrzymał 12 września 1920 od pełniącego obowiązki dowódcy Okręgu Generalnego Lwów pułkownika Romana Jasieńskiego „pochwalne uznanie”[11]. W 1921 został awansowany na stopień chorążego[6]. Po zakończeniu wojny służył kolejno w: 5 pułku piechoty Legionów, 71 pułku piechoty, 52 pułku piechoty i ostatnio w Wojskowym Więzieniu Śledczym Nr VI we Lwowie na stanowisku kierownika kancelarii[10].
28 lutego 1934 ze względu na pogarszający się stan zdrowia został przeniesiony do rezerwy[10]. Mieszkał we Lwowie przy ul. Marcina 18. Został zatrudniony w Zakładzie Czyszczenia Miasta jako pracownik kontraktowy na stanowisku koniuszego[12][6]. Był członkiem Związku Legionistów Polskich[5]. Później zamieszkał w Maczkach przy ul. Skwerowej 15[1], a w grudniu 1937 w Ząbkowicach 7 i pracował jako sezonowy pracownik Oddziału Drogowego PKP[13]. Podczas okupacji działał w ZWZ-AK[6]. W latach 1945–1953 pracował w Oleśnie wykonując obowiązki zastępcy zawiadowcy odcinka drogowego PKP. Zmarł w Opolu, gdzie został pochowany na Cmentarzu przy ulicy Wrocławskiej, który obecnie nie istnieje[6].
Był żonaty z Ireną z Jakubowskich, z którą miał syna Romana (ur. 28 lutego 1931)[6][14].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6418 – 17 maja 1922[15][6][16]
- Medalem Niepodległości – 9 listopada 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[17][18][1][19][6]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[5][6] (po raz 1 i 2 „za udział w b. Legionach Polskich”[20][21])
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[5]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[5]
- Krzyż Pamiątkowy 6 pułku piechoty Legionów Polskich[22]
- Brązowy Medal Waleczności[23]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-07-19]..
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 156, 173, 203, 238.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 4.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
- ↑ a b c d e Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Polak (red.) 1993 ↓, s. 210.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 5, 6.
- ↑ Skarbek 1929 ↓, s. 40.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 3, 4.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Pochwalne uznanie. „Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego Lwów”. 146, s. 5, 1920-09-12. Lwów..
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 3.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 16.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923, s. 31, jako chor. Emil Schuster.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 156.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 199, jako chor. Emil Schuster.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 19 marca 1932, s. 200, jako chor. Emil Schuster.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-07-19]..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922, s. 684.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 233.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 238.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 203.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Szuster (Schuster) Emil. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.77-7436 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-07-19].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Jan Kazimierz Ciastoń, Adam Lisiewicz, Edward Skarbek, Edward Wojciechowski: Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego. T. 1: Tradycja. Warszawa: Komenda Koła 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich i Dowództwo 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego, 1939.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Edward Skarbek: Zarys historji wojennej 6-go pułku piechoty legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Członkowie Związku Legionistów Polskich
- Członkowie Związku Strzeleckiego (1910–1914)
- Członkowie Związku Walki Zbrojnej
- Ludzie urodzeni w Borszczowie
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Pamiątkowym 6 pułku piechoty Legionów Polskich
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (trzykrotnie)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Pochowani w Opolu
- Podoficerowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Podoficerowie piechoty Legionów Polskich
- Polacy odznaczeni Medalem Waleczności
- Uczestnicy bitwy o Lwów 1918–1919 (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Żołnierze Armii Krajowej
- Urodzeni w 1897
- Zmarli w 1957
- Żołnierze I Brygady Legionów Polskich
- Żołnierze 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich (1915–1917)