En Hod
32°42′01″N 34°58′53″E/32,700278 34,981389 Janco-Dada Museum w En Hod | |
| Państwo | |
|---|---|
| Dystrykt | |
| Wysokość |
116 m n.p.m. |
| Populacja (2007) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+972 4 |
| Kod pocztowy |
30890 |
Położenie na mapie Izraela  | |
| 32°42′01″N 34°58′53″E/32,700278 34,981389
| |
| Strona internetowa | |
En Hod (hebr. עין הוד) – wieś położona w Samorządzie Regionu Chof ha-Karmel, w dystrykcie Hajfa, w Izraelu.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Wieś En Hod leży w południowej części masywu Góry Karmel, w otoczeniu kibucu En Karmel, moszawów Megadim i Nir Ecjon, wioski komunalnej Atlit i wioski arabskiej Ajn Haud.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwotnie znajdował się tutaj pochodzący z XII wieku zamek krzyżowców[1]. Podczas muzułmańskiego podboju Palestyny zamek został zniszczony, a w jego otoczeniu powstała arabska wioska Ajn Haud[2]. Została nazwana na cześć kurdyjskiego dowódcy Abu al-Hija, który w XII wieku wziął udział w podboju Palestyny przez wojska Saladyna[2].
Jej mieszkańcy zostali wygnani podczas wojny o niepodległość 16 lipca 1948[3]. Po zakończeniu wojny, 35 członków arabskiej rodziny Abu al-Hija po zwolnieniu z izraelskiego obozu jenieckiego powróciło na swoją ziemię. Założyli oni nową wieś Ajn Haud, położoną około 2 km od swojego dawnego miejsca położenia.
W lipcu 1949 grupa żydowskich imigrantów z Tunezji i Algierii założyła moszaw. Jego nazwa nawiązywała do dawnej arabskiej wioski Ein Hawd. Po krótkim okresie działalności, w 1951 moszaw został porzucony.
Ponowne zasiedlenie nastąpiło w 1953. Ein Hod stała się kolonią artystów. Pomysłodawcą projektu był pochodzący z Rumunii malarz Marcel Janco (1895-1984), który był znanym artystą ruchu dadaizmu. Powstrzymał on izraelskie siły bezpieczeństwa przed zniszczeniem opuszczonej wioski, a następnie przekonał rząd do wydania zezwolenia na utworzenie w tym miejscu kolonii artystów[4].
W październiku 1998 okoliczne lasy zostały zniszczone przez olbrzymi pożar, który zniszczył także część domów w tutejszych trzech osadach. Ewakuowano wówczas ich mieszkańców. Obecnie trwają prace przy ponownym zalesianiu tych wzgórz[5].
Kultura[edytuj | edytuj kod]
W 1983 roku w wiosce otworzono Muzeum Janco-Dada, które prezentuje prace założyciela wioski Marcela Janco. Są tu także przedstawione liczne eksponaty prezentujące historię ruchu Dadaizmu. W Ein Hod jest także Muzeum Nisco Mechanicznych Instrumentów, które jest jedynym muzeum w Izraelu poświęconym zabytkowym instrumentom muzycznym. Kolekcja, gromadzona przez czterdzieści lat przez Nisana Cohena, obejmuje pozytywki, liry korbowe, organy, pianina, fortepiany, gramofony i inne instrumenty[6]. Dodatkowo w wiosce znajduje się kilka galerii sztuki oraz warsztaty i studia artystyczne[7]. Dom Gertrudy Kraus sponsoruje wydawanie dwutygodnika poświęconego muzyce kameralnej. W okresie wakacji letnich, w tutejszym amfiteatrze odbywają się koncerty muzyki popularnej i jazzu.
Nagrody Izraela[edytuj | edytuj kod]
Dziesięciu mieszkańców wioski otrzymało Nagrodę Izraela (hebr. פרס ישראל; ang. Israel Prize)[8]:
- Zahara Schatz, malarstwo i rzeźbiarstwo (1955)
- Marcel Janco, malarstwo (1967)
- Gertrud Kraus, taniec (1968)
- Simon Halkin, literatura (1975)
- Chaim Chefer, pieśni hebrajskie (1983)
- Natan Zach, poezja (1995)
- Aryeh Navon, teatr i sztuka (1996)
- Michael Gross, malarstwo i rzeźbiarstwo (2000)
- Gavri Banai, teatr (2000)
- Gila Almagor, aktorstwo (2004)
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
Gospodarka wioski opiera się na działalności artystycznej i turystyce.
Transport[edytuj | edytuj kod]
Wzdłuż północnej granicy wioski przebiega droga nr 7111, którą jadąc na zachód dojeżdża się do drogi ekspresowej nr 4, lub jadąc na wschód dojeżdża się do moszawu Nir Ecjon.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ein Hod - The artists' colony. [w:] In Israel [on-line]. [dostęp 2009-02-06]. (ang.).
- ↑ a b Meron Benvenisti: Sacred Landscape: The Buried History of the Holy Land Since 1948. Berkeley: University of California Press, 2000, s. 193-195. ISBN 0-520-21154-5.
- ↑ Welcome To 'Ayn Hawd. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2009-02-06]. (ang.).
- ↑ About Ein Hod. [w:] Ein Hod Artists' Village [on-line]. [dostęp 2009-02-06]. (ang.).
- ↑ The Story of Three Villages in One - Ain Hawd, Ein Hod, and Ayn Hawd al-Jadida. [w:] 500 Dunam on the Moon [on-line]. [dostęp 2009-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 października 2007)]. (ang.).
- ↑ The Nisco Museum of Mechanical Music. [w:] Ein Hod Artists' Village [on-line]. [dostęp 2009-02-06]. (ang.).
- ↑ Galleries. [w:] Ein Hod Artists' Village [on-line]. [dostęp 2009-02-06]. (ang.).
- ↑ Ein Hod Articles. [w:] Ein Hod Artists' Village [on-line]. [dostęp 2009-02-06]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Meron Benvenisti: Sacred Landscape: The Buried History of the Holy Land Since 1948. Berkeley: University of California Press, 2000. ISBN 0-520-21154-5.
- Benny Morris: The Birth of the Palestinian Refugee Problem Revisited. Cambridge: Cambridge University Press, 2004. ISBN 0-521-00967-7.
- Walid Khalidi: All That Remains: The Palestinian Villages Occupied and Depopulated by Israel in 1948. Washington: Institute for Palestine Studies, 1992. ISBN 0-88728-224-5.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcie satelitarne Ein Hod Google Maps
- Mapa Ein Hod Amudanan
