Przejdź do zawartości

Eugeniusz Czykwin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Pavel (dyskusja | edycje) o 22:44, 10 cze 2020. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Eugeniusz Czykwin
{{{alt grafiki}}}
Eugeniusz Czykwin (2015)
Data i miejsce urodzenia

12 września 1949
Orla

Zawód, zajęcie

polityk, dziennikarz

Alma Mater

Politechnika Warszawska

Stanowisko

poseł na Sejm PRL IX kadencji (1985–1989), poseł na Sejm X, I, IV, V, VI, VII i IX kadencji (1989–1993, 2001–2015, od 2019)

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons

Eugeniusz Czykwin (ur. 12 września 1949 w Orli) – polski polityk, dziennikarz, działacz społeczności prawosławnej i mniejszości białoruskiej, poseł na Sejm PRL i RP IX, X, I, IV, V, VI, VII i IX kadencji.

Życiorys

Ukończył studia na Wydziale Transportu Politechniki Warszawskiej. W latach 80. pracował w Dyrekcji Rejonowej PKP w Białymstoku[1].

W 1980 został był współzałożycielem i przewodniczącym Koła Teologów Prawosławnych Szkół Teologicznych, Świeckich i Młodzieży Laickiej (działającego później pod nazwą Bractwo Młodzieży Prawosławnej)[1], pierwszego masowego prawosławnego ruchu świeckiego w bloku socjalistycznym. W latach 80. był członkiem rady krajowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego, członkiem prezydium rady wojewódzkiej PRON w Białymstoku oraz członkiem wojewódzkiego zarządu Towarzystwa Przyjaźni Polsko Radzieckiej w Białymstoku. Od 1985 pełnił funkcję redaktora naczelnego „Przeglądu Prawosławnego” (do 1991 wydawanego pod tytułem „Tygodnik Podlaski”), pierwszego tego typu pisma w powojennej historii Polski. W latach 1985–1991 sprawował mandat posła IX kadencji (z ramienia Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Społecznego) i X kadencji (z ramienia Unii Chrześcijańsko-Społecznej). Został także redaktorem naczelnym czasopisma „Przegląd Prawosławny”.

W latach 1991–1993 zasiadał w Sejmie z listy Komitetu Wyborczego Prawosławnych. Był współtwórcą ustawy z dnia 4 lipca 1991 o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. W wyborach parlamentarnych w 1993 i w 1997 organizował komitety wyborcze podlaskich mniejszości narodowych, które nie zdołały wprowadzić swoich przedstawicieli do parlamentu. Od 1998 do 2001 zasiadał w sejmiku podlaskim. W 2001 i 2005 ponownie był wybierany do Sejmu z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej. W IV kadencji pracował m.in. nad ustawą z 6 stycznia 2005 o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz szósty został posłem, otrzymując w okręgu podlaskim 14 234 głosy. W 2008 zasiadł w klubie poselskim Lewica (we wrześniu 2010 przemianowanym na KP SLD).

Według katalogów opublikowanych przez Instytut Pamięci Narodowej, w 1983 został zarejestrowany przez Służbę Bezpieczeństwa jako TW „Izydor”, następnie pseudonim zmieniono na „Wilhelm”[2]. W składanych kilkakrotnie oświadczeniach lustracyjnych od 1997 Eugeniusz Czykwin stwierdzał, że nie był współpracownikiem tajnych służb PRL. W 2009 prokurator IPN zarzucił mu tzw. kłamstwo lustracyjne[3], w 2011 Sąd Okręgowy w Białymstoku uznał jednak, że złożył on prawdziwe oświadczenie lustracyjne[4]. W tym samym roku Sąd Apelacyjny w Białymstoku na skutek odwołania wniesionego przez prokuratora IPN uchylił to orzeczenie, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji[5]. W 2013 sąd okręgowy ponownie stwierdził prawdziwość oświadczenia lustracyjnego posła, a sąd apelacyjny utrzymał w mocy to orzeczenie[6].

W 2011 kandydował w wyborach parlamentarnych z 2. miejsca na liście komitetu wyborczego Sojuszu Lewicy Demokratycznej w okręgu wyborczym nr 24 w Białymstoku i uzyskał mandat poselski. Oddano na niego 14 286 głosów (3,33% głosów oddanych w okręgu)[7]. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 bez powodzenia startował z listy SLD-UP, otrzymując 7387 głosów[8]. W wyborach w 2015 bezskutecznie kandydował jako niezależny do Senatu[9]. W wyborach samorządowych w 2018 został ogłoszony kandydatem SLD do sejmiku podlaskiego, jednak we wrześniu 2018 zrezygnował z kandydowania z przyczyn osobistych[10].

W wyborach w 2019 uzyskał mandat posła IX kadencji z ramienia Koalicji Obywatelskiej, otrzymując 14 083 głosy[11].

Odznaczenia

Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1997)[12] i Srebrnym Krzyżem Zasługi (1984)[13].

Życie prywatne

Jest mężem socjolożki Elżbiety Czykwin[14].

Przypisy

  1. ↑ a b Życiorys posła Eugeniusza Czykwina. czykwin.kadan.pl, 2011-07-06. [dostęp 2010-10-12].
  2. ↑ Informacje w BIP IPN. [dostęp 2011-10-12].
  3. ↑ Poseł Czykwin tłumaczy się w sądzie: Nie współpracowałem z SB. wspolczesna.pl, 2009-10-06. [dostęp 2010-10-12].
  4. ↑ To nie był TW „Izydor”. wyborcza.pl, 2010-07-13. [dostęp 2010-10-12].
  5. ↑ Oświadczenie lustracyjne posła SLD znów pod lupą. tvn24.pl, 2011-11-10. [dostęp 2016-12-09].
  6. ↑ Poseł SLD nie współpracował ze służbami PRL. rp.pl, 2013-06-25. [dostęp 2013-06-29].
  7. ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2011-10-12].
  8. ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2014-06-04].
  9. ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-26].
  10. ↑ Maciej Chołodowski: Wybory 2018. Sypie się układanka podlaskiego SLD. Czykwin też rezygnuje. wyborcza.pl, 2018-09-12. [dostęp 2018-11-15].
  11. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-15].
  12. ↑ M.P. z 1998 r. nr 5, poz. 69
  13. ↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. [dostęp 2013-10-07].
  14. ↑ Stanisław Podemski: Nieswoi swoi. polityka.pl, 2000-09-23. [dostęp 2010-10-12].

Bibliografia

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eugeniusz_Czykwin&oldid=60051372”