Euzebiusz (Rożdiestwienski)

Euzebiusz

Jewgienij Rożdiestwienski
Biskup szadriński
Kraj działania	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	22 grudnia 1886 Pitim
Data i miejsce śmierci	5 listopada 1937 Nowosybirsk
Biskup szadriński
Okres sprawowania	1930
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia swierdłowska
Śluby zakonne	11 października 1908
Diakonat	7 grudnia 1908
Prezbiterat	1911
Chirotonia biskupia	15 marca 1920

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	15 marca 1920
Konsekrator	Tichon
Współkonsekratorzy	Sergiusz (Stragorodski), Guriasz (Stiepanow)
Konsekrowani biskupi Nikifor (Jefimow) 21 marca 1926

Euzebiusz, imię świeckie Jewgienij Pietrowicz Rożdiestwienski (ur. 10 grudnia^?/22 grudnia 1886 w Pitimie, zm. 5 listopada 1937 w Nowosybirsku) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Był synem kapłana prawosławnego. Wykształcenie teologiczne uzyskał w seminarium duchownym w Tambowie (dyplom w 1907), a następnie w Kazańskiej Akademii Duchownej (dyplom w 1911), uzyskując dyplom kandydata nauk teologicznych, po czym został stypendystą profesorskim. Będąc studentem, 11 października 1908 złożył wieczyste śluby mnisze. 7 grudnia tego samego roku został wyświęcony na hierodiakona, zaś w 1911 – na hieromnicha. W latach 1911–1917 pełnił obowiązki docenta w katedrze Starego Testamentu Kazańskiej Akademii Duchownej, jednak musiał odejść z pracy naukowej z powodu choroby. Zamieszkał wówczas w Monasterze Daniłowskim, gdzie w 1919 otrzymał godność archimandryty.

W 1920 został wyświęcony na biskupa jarańskiego, wikariusza eparchii wiackiej przez patriarchę moskiewskiego i całej Rusi Tichona, metropolitę włodzimierskiego Sergiusza oraz biskupa ałatyrskiego Guriasza. W 1921 został przeniesiony do eparchii krasnodarskiej i kubańskiej jako jej wikariusz z tytułem biskupa jejskiego. W Jejsku został aresztowany w kwietniu 1923 pod zarzutem czynnego przeciwstawiania się konfiskacie majątku Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Według niektórych źródeł w latach 1922–1923 był ordynariuszem eparchia stawropolskiej. Został skazany na siedem lat więzienia, karę odbywał w Krasnodarze, następnie został zesłany do guberni irkuckiej. W 1926, zwolniony, mianowany został biskupa niżno-udinskim, locum tenens eparchii irkuckiej. Po roku został ordynariuszem eparchii czyckiej i zabajkalskiej. Po trzech latach otrzymał godność arcybiskupa, równocześnie został przeniesiony do eparchii swierdłowskiej jako jej wikariusz z tytułem biskupa szadrińskiego (faktycznie jednak służył w cerkwi Wniebowstąpienia Pańskiego w Swierdłowsku).

W 1930 został aresztowany ponownie i skazany na dziesięć lat łagru. Karę odbywał w Sibłagu. W 1937 został aresztowany w obozie z grupą więźniów przetrzymywanych w tym samym baraku i oskarżony o prowadzenie razem z nimi antyradzieckiej agitacji (zaprzeczanie istnieniu bloku trockistowsko-zinowiewowskiego, mówienie o aresztowaniach niewinnych osób). W rezultacie został przeniesiony do innej części obozu, jednak i tam przebywał tylko miesiąc, został bowiem ponownie oskarżony o tworzenie „oficersko-popowskiej” organizacji kontrrewolucyjnej o faszystowskim charakterze. Uznany za winnego i stracony w listopadzie 1937.

W 1981 Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji zaliczył go do świętych nowomęczenników rosyjskich.