Joannicjusz (Obrazcow)

Joannicjusz
	Joann Obrazcow
	Biskup kaukaski i czarnomorski
Kraj działania	Imperium Rosyjskie
Data urodzenia	1793
Data śmierci	18 kwietnia 1880
Miejsce pochówku	Monaster Zwiastowania w Nieżynie
	Biskup kaukaski i czarnomorski
Okres sprawowania	1849–1857
Wyznanie	prawosławie
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	28 sierpnia 1819
Diakonat	29 sierpnia 1819
Prezbiterat	30 sierpnia 1819
Chirotonia biskupia	1832

Joannicjusz, imię świeckie Joann Jakowlewicz Obrazcow (ur. 1793, zm. 6 kwietnia^?/18 kwietnia 1880) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Jego ojciec służył przy cerkwi w Titowce (gubernia twerska) jako lektor i psalmista. Ukończył seminarium duchowne w Twerze, następnie zaś Petersburską Akademię Duchowną, gdzie w 1817 uzyskał tytuł kandydata nauk teologicznych. Został następnie zatrudniony w seminarium duchownym w Czernihowie. 28 sierpnia 1819 złożył wieczyste śluby mnisze z imieniem Joannicjusz. Święcenia diakońskie przyjął 29 sierpnia tego samego roku, dzień później został wyświęcony na hieromnicha^[1]. W 1821 został profesorem teologii i rektorem seminarium duchownego w Mińsku^[1].

Od 1824 do 1825 był przełożonym monasteru św. Jana Teologa w Hrozowie, w 1624 został przeniesiony na stanowisko rektora seminarium duchownego w Mohylewie. W 1825 został skierowany na analogiczne stanowisko w seminarium duchownym w Tobolsku, gdzie mianowano go równocześnie przełożonym monasteru Ikony Matki Bożej "Znak". W tym też roku otrzymał godność archimandryty. Od 1826 do 1828 był naczelnym cenzorem eparchii tobolskiej^[1]. W latach 1828–1829 pracował w seminarium duchownym w Permie. Od 1829 do 1832 był przełożonym monasteru Niżno-Łomowskiego (eparchia penzeńska) oraz rektorem seminarium duchownego w Penzie^[1].

W 1832 został wyświęcony na biskupa wiackiego. Po trzech latach został przeniesiony na katedrę orenburską. Na katedrze tej pozostawał przez czternaście lat, w 1849 został biskupem kaukaskim i czarnomorskim^[1]. Według biskupa i teologa Jerzego (Pańkowskiego) zaniedbywał zarząd eparchii, zajmował się jedynie wyświęcaniem nowych kapłanów, pozostałe kwestie związane z zarządzaniem eparchią pozostawił członkom jej konsystorza. W rezultacie jego następca, biskup Ignacy, obejmując katedrę w 1858, zastał eparchię w stanie niemal zupełnej dezorganizacji^[2]. Biskup Joannicjusz odszedł w stan spoczynku w 1857, na własną prośbę. Ostatnie dwadzieścia trzy lata życia spędził w monasterze Zwiastowania w Niżynie, tam też został pochowany. W ostatnich latach, dotknięty niemal całkowitą ślepotą, spędzał większość czasu w swojej celi^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Иоанникий (Образцов). [dostęp 2013-04-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-23)].
↑ Jerzy (Pańkowski): W poszukiwaniu zbawienia. Bogactwo i piękno życia duchowego w ascetyczno-teologicznej myśli św. Ignacego Branczaninowa. Hajnówka: Bratczyk, 2007, s. 48. ISBN 978-83-7431-127-4.

[ortho-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Иоанникий (Образцов). [dostęp 2013-04-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-23)].

[2] Jerzy (Pańkowski): W poszukiwaniu zbawienia. Bogactwo i piękno życia duchowego w ascetyczno-teologicznej myśli św. Ignacego Branczaninowa. Hajnówka: Bratczyk, 2007, s. 48. ISBN 978-83-7431-127-4.

[1]

[2]