Finał Pucharu Polski w piłce nożnej 1951
| |||
| Dyscyplina | |||
|---|---|---|---|
| Turniej | |||
| |||
| |||
| Obiekt | |||
| Data | |||
| Sędzia | |||
Finał Pucharu Polski w piłce nożnej 1951 – mecz piłkarski kończący rozgrywki Pucharu Polski 1950/1951 oraz mający na celu wyłonienie triumfatora tych rozgrywek, który został rozegrany 16 września 1951 roku na Stadionie Wojska Polskiego w Warszawie, pomiędzy Unią Chorzów a Gwardią Kraków. Trofeum po raz 1. wywalczył Unia Chorzów.
Droga do finału[edytuj | edytuj kod]
| Unia Chorzów | Runda | Gwardia Kraków | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Data | Przeciwnik | Wynik | Data | Przeciwnik | Wynik | |
| 25.03.1951 | LZS Grzybowice | 5:2 | 1/16 finału | 25.03.1951 | Flota Gdynia | 3:2 |
| 13.05.1951 | Zarząd Portu Szczecin | 5:1 | 1/8 finału | 13.05.1951 | Włókniarz Pabianice | 8:0 |
| 21.08.1951 | Włókniarz Łódź | 2:0 | Ćwierćfinał | 21.08.1951 | Włókniarz Kraków | 2:0 |
| 08.09.1951 | Budowlani Chorzów | 4:2 pd | Półfinał | 09.09.1951 | Kolejarz Warszawa | 2:1 |
Tło[edytuj | edytuj kod]
W finale rozgrywek zmierzyli się ze sobą Unia Chorzów i Gwardia Kraków. Faworytem meczu była Gwardia Kraków, która była wówczas liderem ekstraklasy, natomiast Unia Chorzów zajmowała wówczas 7. miejsce, tym bardziej, że w ostatnich 7 meczach pomiędzy tymi klubami trzykrotnie wygrywała Gwardia Kraków, a cztery mecze zakończyły się remisem[1]. Zwycięzca meczu otrzyma również tytuł Mistrza Polski[2].
Mecz[edytuj | edytuj kod]
Przebieg meczu[edytuj | edytuj kod]
Mecz odbył się 16 września 1951 roku (ostatni dzień Ogólnopolskiej Spartakiady[3]) o godz. 16:00 na Stadionie Wojska Polskiego w Warszawie. Sędzia głównym spotkania był Władysław Przybysz. Przez cały mecz przewaga w grze była po stronie Unii Chorzów. W 7. minucie napastnik Unii Chorzów Henryk Alszer pięknym i dalekim strzałem pokonuje bramkarza drużyny przeciwnej Jerzego Jurowicza, otwierając tym samym wynik meczu na 1:0[4][5][6]. W 32 minucie napastnik Gwardii Kraków Józef Kohut po wspólnej akcji z Zdzisławem Mordarskim oddaje piękny strzał w stronę bramkarza drużyny przeciwnej Edwarda Szymkowiaka, który wykazuje się piękną obroną, przez co jest oklaskiwany przez publiczność[6].
W 48. minucie zawodnik Gwardii Kraków Zbigniew Jaskowski po przypadkowym zderzeniu z Czesławem Suszczykiem odnosi kontuzje i zostaje zastąpiony przez Rudolfa Patkoló[6].
W 49. minucie napastnik Unii Chorzów Eugeniusz Kubicki marnuje okazję do zdobycia gola, przestrzeliwując piłkę z kilku zaledwie metrów, natomiast w 61. minucie obrońca Gwardii Kraków Mieczysław Szczurek ostro zatrzymuje napastnika drużyny przeciwnej Gerarda Cieślika, w wyniku czego ten przez dwie minuty zostaje wyłączony z gry, a po powrocie zostaje przywitany przez publiczność z entuzjazmem[6].
W 83. minucie napastnik Unii Chorzów Eugeniusz Kubicki uwalnia się spod kontroli Jana Wapiennika, po czym celnie podaje do Henryka Alszera, który przedłuża podanie do Jana Przecherki, który strzela w lewy róg bramki, ustalając wynik meczu na 2:0[6][5].
Szczegóły meczu[edytuj | edytuj kod]
| 16 września 1951 16:00
|
Unia Chorzów |
2:0 1:0
|
Sparta Lwów |
Stadion Wojska Polskiego, Warszawa Widzów: 35 000[7] Sędzia: Władysław Przybysz (Bydgoszcz) |
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Puchar Polski w piłce nożnej 1950/1951 Zwycięzcy |
|---|
| Unia Chorzów 1. Tytuł |
| Mistrz Polski 1951 |
|---|
| Unia Chorzów 6. Tytuł |
Po meczu[edytuj | edytuj kod]
Triumfatorem rozgrywek została Unia Chorzów, która równocześnie została mistrzem Polski. Trofeum wręczył przewodniczący GKKF Tadeusz Karuga kapitanowi zwycięskiego klubu, Gerardowi Cieślikowi[6][5][8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Od 1948 r. Unia nie wygrała z Gwardią. A co będzie w finale Pucharu Polski?. „Przegląd Sportowy”. 78, s. 2, 1951-09-14.
- ↑ Unia i Gwardia w finale Pucharu. „Sport. Pismo Głównego Komitetu Kultury Fizycznej”. 75, s. 1, 1951-09-10.
- ↑ Sport. Gwardia Kraków – Unia Chorzów finaliści Pucharu Polski. „Nowiny Rzeszowskie”. 243, s. 6, 1951-09-12.
- ↑ Tytuł mistrzowski i Puchar Polski zdobyła Unia zwyciężając Gwardię 2:0. Unia Chorzów — Gwardia Kraków 2:0 (1:0). Stosunek rogów 4:7. „Przegląd Sportowy”. 81, s. 1, 1951-09-17.
- ↑ a b c Unia Chorzów zdobywa Puchar Polski. „Gazeta Krakowska”. 246, s. 4, 1951-09-17.
- ↑ a b c d e f Unia mistrzem Polski po zwycięstwie nad Gwardią Kraków 2:0 (1:0). „Sport. Pismo Głównego Komitetu Kultury Fizycznej”. 78, s. 1, 1951-09-17.
- ↑ Finał Pucharu Polski. „Nowiny Rzeszowskie. Nowiny Sportowe”. 38, s. 3, 1951-09-17.
- ↑ CWKS-Lechia 5:0. „Przegląd Sportowy”, 1955-09-30.
