Flectonotus pygmaeus
| Flectonotus pygmaeus[1] | |||
| (Boettger, 1893) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Flectonotus pygmaeus | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Flectonotus pygmaeus – gatunek rzadkiego południowoamerykańskiego płaza bezogonowego z rodziny Hemiphractidae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Zwierzę było tradycyjnie zaliczane do rodziny rzekotkowatych. Frost i współpracownicy (2006) przenieśli je wraz z całym rodzajem Flectonotus do odrębnej rodziny Amphignathodontidae[3][2]; Pyron i Wiens (2011) zsynonimizowali Amphignathodontidae z Hemiphractidae[4].
Według Barrio Amorósa (2004) znaleziska z Andów przynależą do nowego, nienazwanego jeszcze naukowo gatunku[2].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Płaz występuje na północy kontynentu południowoamerykańskiego. Większa część jego zasięgu występowania znajduje się w Wenezueli (Cordillera de la Costa i Cordillera de Mérida), spotyka się go też w Kolumbii (północna Kordyliera Wschodnia)[2].
Flectonotus pygmaeus bytuje na wysokościach od 1100 do 1600 m n.p.m. Zasiedla wilgotne lasy u podnóża gór, w których występują bromeliowate[2]. Podobnie jak jego krewni jest owadożerny[5].
Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
Samce F. pygmaeus nawołują, przy czym u zwierząt tego gatunku wydają pojedynczą grupę odgłosów, co odróżnia go od pokrewnych Flectonotus goeldii i Flectonotus fitzgeraldi, u których występują dwie lub trzy takie grupy. Ostatni z wymienionych wydaje się bliżej spokrewniony z gatunkami brazylijskimi, choć też żyje w Wenezueli. Sądzi się, że F. pygmaeus stanowi grupę zewnętrzną względem czterech pozostałych przedstawicieli swego rodzaju[6].
F. pygmaeus należy do płazów, u których w oogenezie spotyka się komórki wielojądrzaste[7]. Jedna niedojrzała komórka jajowa może mieścić nawet 2000 mejotycznych jąder, powielających w różnym stopniu swe DNA rybosomalne. Gdy jajo osiągnie średnicę 0,5 mm, dzielą się one na dwie grupy. Kilkaset położonych zewnętrznie powiększa się, następnie ich liczba zaczyna się zmniejszać. Jądra wewnętrzne zanikają. Mierzący 1,2 mm oocyt dysponuje już tylko kilkoma dużymi jądrami. W końcu pozostaje z nich tylko jedno, prawdopodobnie to o największej zawartości rybosomalnego DNA[8]. Dojrzały oocyt ma już tylko jedno jądro[7]. Mierzy 4,4 mm średnicy[9].
Jaja noszone są na grzbiecie samicy[2] w kieszeni skórnej[7]. U wszystkich "żab workowatych" ujście kloaki samicy kieruje się ku górze, a podczas składania jaj unosi ona tylne kończyny. Jaja toczą się po jej grzbiecie, wpadając do kieszeni[5]. Kijanki wykluwają się po 24-25 dniach[9].
Rozwój larw następuje na bromeliowatych[2]. Kijanki te, o słabo zrogowaciałych aparatach gębowych[10] i dzwonowatych w kształcie skrzelach[6], nie pobierają pokarmu, korzystając z obfitych zapasów żółtka[10].
Status[edytuj | edytuj kod]
Płaz ten nie występuje pospolicie. W Wenezueli spotkano go ostatnio w 1999, z Kolumbii nie ma żadnych aktualnych informacji o napotkaniu zwierzęcia. F. pygmaeus może przetrwać degradację lasu, o ile zachowają się w nim ananasowate. Wśród zagrożeń dla tego płaza IUCN wymienia[2]:
- wylesianie
- rozwój rolnictwa
- wypas
- osadnictwo ludzkie
- zbiór bromeliowatych
- pożary niszczące środowisko
Zwierzę zamieszkuje tereny chronione w Wenezueli[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Flectonotus pygmaeus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i Flectonotus pygmaeus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Darrel R. Frost, Taran Grant, Julián Faivovich, Raoul H. Bain, Alexander Haas, Célio F. B. Haddad, Rafael O. De Sá, Alan Channing, Mark Wilkinson, Stephen C. Donnellan, Christopher J. Raxworthy, Jonathan A. Campbell, Boris L. Blotto, Paul Moler, Robert C. Drewes, Ronald A. Nussbaum, John D. Lynch, David M. Green i Ward C. Wheeler. The amphibian tree of life. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 297, s. 1-370, 2006. (ang.).
- ↑ R. Alexander Pyron i John J. Wiens. A large-scale phylogeny of Amphibia including over 2800 species, and a revised classification of extant frogs, salamanders, and caecilians. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 61 (2), s. 543-583, 2011. DOI: 10.1016/j.ympev.2011.06.012. (ang.).
- ↑ a b Maurice Burton, Robert Burton: International Wildlife Encyclopedia. T. 11. Marshall Cavendish, s. 1573-1574. [dostęp 2010-08-22]. (ang.).
- ↑ a b Ulrich Sinsch, Norbert Juraske: Advertisement calls of hemiphractine marsupial frogs: III. Flectonotus spp.. W: M. Vences, J. Köhler, T. Ziegler, W. Böhme (red.): Herpetologia Bonnensis II. Proceedings of the 13th Congress of the Societas Europaea Herpetologica. 2006, s. 153-157. (ang.).
- ↑ a b c Eugenia M. del Pino, A.A. Humphries Jr. Multiple Nuclei During Early Oogenesis in Flectonotus pygmaeus and Other Marsupial Frogs. „Biological Biulletin”. 154, s. 198-212, 1978. (ang.).
- ↑ HC Macgregor, EM del Pino. Ribosomal gene amplification in multinucleate oocytes of the egg brooding hylid frog Flectonotus pygmaeus. „Chromosoma”. 85 (4), s. 475-88, 1982. PMID: 6181943. (ang.).
- ↑ a b William Edward Duellman, Linda Trueb: Biology of amphibians. JHU Press, 1994, s. 32. [dostęp 2010-08-22]. (ang.).
- ↑ a b William E. Duelmann, Peter Gray. Development Biology and Systematics of the Egg-brooding Hylid Frogs, Genera Flectonotus and Fritziana. „Herpetologica”. 39 (4), s. 333-359, 1983-12. (ang.).