Fusafungina
| ||
| Klasyfikacja medyczna | ||
| ATC | ||
|---|---|---|
| Farmakokinetyka | ||
| Działanie |
przeciwbakteryjne | |
| Uwagi terapeutyczne | ||
| Drogi podawania |
wziewnie | |
Fusafungina (łac. fusafunginum) – antybiotyk jonoforowy zawierający mieszaninę enniatyn, uzyskiwany przez ekstrakcję grzybów Fusarium lateritium WR szczep 437 (rodzaj Fusarium)[1]. Wykazuje zdolność selektywnego kompleksowania kationów potasu i transportowania ich przez błonę lipidową liposomów[2]. Działa przeciwbakteryjnie, przeciwzapalnie, grzybostatycznie i immunostymulująco. Stosowana w leczeniu miejscowym (w postaci aerozolu) zapaleń górnych i dolnych dróg oddechowych. W państwach europejskich preparaty fusafunginy dostępne są od lat 60. XX w.[3]
Skuteczność postaci aerozolowej została potwierdzona w analizie zbiorczej badań klinicznych preparatu[4], jednak po przeprowadzonej w roku 2015 ponownej ocenie leku stwierdzono jego małą skuteczność, możliwość wystąpienia ciężkich reakcji alergicznych i podejrzenia o wywoływanie oporności na antybiotyki. W efekcie w kwietniu 2016 roku Europejska Agencja Leków zaleciła wycofanie preparatów fusafunginy z rynków Unii Europejskiej[3].
Zakres działania[edytuj | edytuj kod]
W badaniach in vitro stwierdzono działanie bakteriostatyczne wobec następujących drobnoustrojów[5]:
- Streptococcus pyogenes i Streptococcus pneumoniae
- Staphylococcus aureus i Staphylococcus epidermidis
- Moraxella catarrhalis
- Legionella pneumophila
- Mycoplasma pneumoniae
Działa również grzybostatycznie na Candida albicans, a także hamuje adhezję Haemophilus influenzae do komórek nabłonka dróg oddechowych[5].
Wskazania[edytuj | edytuj kod]
Preparaty fusafunginy przeznaczone były do stosowania przy zakażeniach bakteryjnych błony śluzowej jamy ustnej i gardłowej oraz górnych i dolnych dróg oddechowych[5].
Przeciwwskazania[edytuj | edytuj kod]
Przeciwwskazaniem do stosowania były[5]:
- wiek poniżej 30 miesiąca życia (ryzyko kurczu krtani)
- nadwrażliwość na fusafunginę lub inne składniki preparatu
Fusafungina stosowana miejscowo nie przenika do krwi, a co za tym idzie, również do krwi płodu ani mleka matki. Lek można stosować u kobiet w okresie ciąży i karmienia piersią jedynie w przypadku kiedy jest to konieczne[5].
Działania niepożądane[edytuj | edytuj kod]
Działania niepożądane, takie jak wysychanie śluzówki i napady kichania, są zazwyczaj przemijające, występują bardzo rzadko i nie wymagają odstawienia leku. Możliwe są też skórne reakcje uczuleniowe oraz bardzo rzadko występujący skurcz oskrzeli z dusznością napadową[5].
Dawkowanie[edytuj | edytuj kod]
Zalecane stosowanie obejmowało 4 wdechy przez usta lub do każdego otworu nosowego, co 4 godziny w ciągu dnia. W przypadku dzieci co 6 godzin w ciągu dnia. Leku nie należało stosować dłużej niż 10 dni[5].
Preparaty[edytuj | edytuj kod]
Przykładowe preparaty zawierające fusafunginę to Bioparox, Fusaloyos, Locabiotal i Locabiosol. W roku 2016 zalecono wycofanie wszystkich preparatów fusafunginy z rynków Unii Europejskiej[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Levy, Daniel, Bluzat, Aline, Seigneuret, Michel, Rigaud, Jean-Louis. Alkali cation transport through liposomes by the antimicrobial fusafungine and its constitutive enniatins. „Biochemical Pharmacology”. 50 (12), s. 2105–2107, 1995. DOI: 10.1016/0006-2952(95)02045-4. PMID: 8849339.
- ↑ D. Levya, A. Bluzatb, M. Seigneureta, J.-L. Rigaud. Alkali cation transport through liposomes by the antimicrobial fusafungine and its constitutive enniatins. „Biochem. Pharmacol.”. 50, s. 2105–2107, 1995. DOI: 10.1016/0006-2952(95)02045-4. PMID: 8849339.
- ↑ a b c CMDh zatwierdził unieważnienie pozwoleń na dopuszczenie do obrotu aerozoli zawierających fusafunginę, stosowanych w leczeniu zakażeń dróg oddechowych. Europejska Agencja Leków, 2016-04-01. [dostęp 2016-12-26].
- ↑ V.J. Lund, J.M. Grouin, R. Eccles, C. Bouter i inni. Efficacy of fusafungine in acute rhinopharyngitis: a pooled analysis. „Rhinology”. 42 (4), s. 207–212, 2004. PMID: 15626253.
- ↑ a b c d e f g Ulotka produktu leczniczego Bioparox dostępna dla pacjenta. 1999. [dostęp 2011-09-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-26)].
