Przejdź do zawartości

George Lazenby

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
George Lazenby
Ilustracja
George Lazenby jako James Bond na planie filmu W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości (1969)
Imię i nazwisko

George Robert Lazenby

Data i miejsce urodzenia

5 września 1939
Goulburn

Zawód

aktor, model

Współmałżonek

Christina Gannett (1971–1995; rozwód)
Pam Shriver (2002–2008; rozwód)

Lata aktywności

1965–2003, od 2012

George Robert Lazenby[1][2] (ur. 5 września 1939 w Goulburn) – australijski aktor i model, znany głównie z roli Jamesa Bonda, którego zagrał w filmie W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości (1969).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w prywatnym szpitalu Ovada[3] w Goulburn w Nowej Południowej Walii, jako syn Sheili Joan (z domu Bodel) i George’a Edwarda Lazenby, mechanika, pracownika kolejowego[4]. Jego siostra Barbara była tancerką[4]. Uczęszczał do Bourke Street School[4]. Po ukończeniu szkoły Goulburn High School[5], kiedy miał 14 lat przeprowadził się z rodziną do Queanbeyan, gdzie pracował jako sprzedawca samochodów w Morris Motor Company w Canberze, mechanik i model, zanim przeniósł się do Anglii.

Podjął też pracę jako instruktor narciarstwa, kilka razy zajął pierwsze miejsce w zawodach narciarskich[6]. Grał na gitarze basowej w zespole o nazwie The Corvettes. Służył w siłach specjalnych armii australijskiej; zdobył stopień wojskowy sierżanta i był instruktorem samoobrony[7].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W 1964 przeniósł się do Londynu, gdzie dorabiał jako model. W latach 60. brał udział w reklamach telewizyjnych, w tym British Petroluem, batonów Cadbury, Marlboro, Slumberland i kilku znanych marek handlowych[8].

Był najlepiej płatnym modelem[9], zanim w 1968 został odkryty przez producentów filmowych, którzy po rezygnacji z roli Jamesa Bonda przez Seana Connery’ego zdecydowali się na zatrudnienie go do głównej roli w szóstym filmie z cyklu przygód agenta 007 W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości (On Her Majesty’s Secret Service, 1969)[10], za którą zdobył nominację do nagrody Złotego Globu[11].

W 1973 Lazenby rozpoczął pracę w Hongkongu z Bruce’em Lee. Wystąpił jednak w trzech z czterech obrazów, na które podpisał kontrakt: Stoner (Tie jin gang da po zi yang guan, 1974) w roli twardego australijskiego policjanta Josepha Stonera, Człowiek z Hongkongu (The Man from Hong Kong, 1975) z Rebeccą Gilling i Okup królowej (E tan qun hing ying hui, 1976) z Bolo Yeung. Lazenby miał zagrać w dramacie kryminalnym Golden Harvest Gra śmierci (Game of Death, 1978) u boku Bruce’a Lee, jednak śmierć Lee pokrzyżowała te plany. Wkrótce powrócił na mały ekran w amerykańskich produkcjach telewizyjnych, w tym NBC Cover Girls (1977) z udziałem Dona Johnsona czy kinowych, w tym w dramacie Petera Bogdanovicha Święty Jacek (Saint Jack, 1979) u boku Bena Gazzary.

W 1982 miał szansę ponownie wcielić się w rolę Bonda w nieoficjalnej części serii o losach brytyjskiego agenta zatytułowanej Nigdy nie mów nigdy (Never Say Never Again, 1983). Ostatecznie twórcy filmu zdecydowali się jednak na Seana Connery’ego, gdy szkocki aktor oznajmił, iż jest zainteresowany występem w produkcji[12][13]. W erotycznej serii Emmanuelle grał postać biznesmena wysłuchującego pikantnych zwierzeń granej przez Sylvię Kristel tytułowej bohaterki.

W listopadzie 2012 trafił na okładkę „GQ[14].

W 2024 roku ogłosił przejście na emeryturę, a ostatni raz pojawił się na ekranie w horrorze Z dead end, w którym wcielił się w role prezydenta USA[15].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]
George Lazenby (2001)
George Lazenby (2008)

W latach 1971–1995 był żonaty z Christiną Gannett, z którą ma córkę Melanie Andreę (ur. 13 września 1973) i miał syna Zacharego (ur. 1974, zm. 1994 na nowotwór ośrodkowego układu nerwowego). 15 czerwca 2002 ożenił się ponownie – z amerykańską tenisistką Pam Shriver. Mają troje dzieci: syna George’a Samuela (ur. 13 lipca 2004) oraz bliźnięta – córkę Caitlin Elizabeth i syna Samuela Roberta (ur. 1 października 2005). W 2008 rozwiedli się[16].

Jest ojcem chrzestnym modelki i aktorki, Jodie Kidd[17].

Wybrana filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Seriale TV

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Personalidade: George Lazenby (Austrália). InterFilmes.com. [dostęp 2016-05-01]. (port.).
  2. George Lazenby. Listal. [dostęp 2016-05-01]. (ang.).
  3. Chris Gordon: Lazenby’s Goulburn bond. Goulburn Post, 2 listopada 2010. [dostęp 2021-08-06]. (ang.).
  4. a b c Anders Frejdh: A Celebration of James Bond actor George Lazenby. jamesbond007.se, 2017-09-05. [dostęp 2020-12-183]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-21)]. (ang.).
  5. George Lazenby Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2019-12-18]. (ang.).
  6. George Lazenby Trivia. FamousFix. [dostęp 2019-12-18]. (ang.).
  7. Luke Buckmaster (2017-05-17): George Lazenby on Bond, sex and the 60s: 'They had the pill … I was a handsome guy'. „The Guardian”. [dostęp 2016-05-01]. (ang.).
  8. Hal Erickson: George Lazenby Biography. AllMovie. [dostęp 2021-05-03]. (ang.).
  9. Richard Barber (2019-11-05): I may be 80, but I have no trouble getting women says 007 star George Lazenby. „Daily Express”. [dostęp 2019-12-18]. (ang.).
  10. Candice Jackson (2019-12-01): Share or comment on this article: Australia's James Bond, George Lazenby, 80, boasts about bedding 1000 women in 007 heyday. „Daily Mail”. [dostęp 2019-12-18]. (ang.).
  11. George Lazenby Awards. AllMovie. [dostęp 2019-12-18]. (ang.).
  12. Nick DeRiso: Why Sean Connery Stumbled in His Final Turn as James Bond. Ultimate Classic Rock, 7 października 2020. [dostęp 2021-07-28]. (ang.).
  13. Mattm: 12 Things You Didn’t Know About Never Say Never Again, Connery’s Final Bond Film. 23 sierpnia 2020. [dostęp 2021-07-18]. (ang.).
  14. George Lazenby Magazines. FamousFix. [dostęp 2020-12-18]. (ang.).
  15. George Lazenby, były Agent 007, ogłasza przejście na aktorską emeryturę [online], Filmweb, 25 marca 2024 [dostęp 2024-10-11] (pol.).
  16. Jak kończy 007.... Interia.pl. [dostęp 2016-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-03)]. (pol.).
  17. Royal wedding falls on the same day as FA Cup Final | Express Digest [online], 2 marca 2019 [dostęp 2022-09-26] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]