Grand Prix Holandii 1976

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grand Prix Holandii 1976
Grote Prijs van Nederland
Grand Prix d'Europe
12. wyścig z 16 w sezonie
276. Grand Prix Formuły 1
Tor Circuit Park Zandvoort
Holandia Circuit Park Zandvoort
Data

29 sierpnia 1976

Trasa
Liczba okrążeń

75

Długość okrążenia

4,226 km

Dystans

316,950 km

Uczestnicy
Zgłoszenia

27 kierowców

Zakwalifikowało się

26 kierowców

Ukończyło wyścig

12 kierowców

Wyniki
Pole position

Ronnie Peterson
(1:21,31, March)

Zwycięzca

James Hunt
(1:44:52,09, McLaren)

Najszybsze
okrążenie

Clay Regazzoni
(1:22,59, Ferrari)

12. Grand Prix w sezonie 1976
Poprzednie

Grand Prix Austrii

Następne

Grand Prix Włoch

Grand Prix Holandii
1975 1976 1977
Boy Hayje podczas Grand Prix Holandii 1976

Grand Prix Holandii 1976 (oryg. Grote Prijs van Nederland), Grand Prix Europy 1976[a] – 12. runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1976, która odbyła się 29 sierpnia 1976, po raz 21. na torze Zandvoort.

23. Grand Prix Holandii, 21. zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1.

Wyścig[edytuj | edytuj kod]

Poz Nr Kierowca konstruktor Okrążenie Czas/Powód n.u Poz. start. Punkty
1 11 Wielka Brytania James Hunt McLaren-Ford 75 1:44:52.09 2 9
2 2 Szwajcaria Clay Regazzoni Ferrari 75 + 0.92 5 6
3 5 Stany Zjednoczone Mario Andretti Lotus-Ford 75 + 2.09 6 4
4 16 Wielka Brytania Tom Pryce Shadow-Ford 75 + 6.94 3 3
5 3 Jody Scheckter Tyrrell-Ford 75 + 22.46 8 2
6 9 Włochy Vittorio Brambilla March-Ford 75 + 45.03 7 1
7 4 Francja Patrick Depailler Tyrrell-Ford 75 + 56.28 14  
8 19 Australia Alan Jones Surtees-Ford 74 + 1 okr. 16  
9 12 Niemcy Jochen Mass McLaren-Ford 74 + 1 okr. 15  
10 17 Francja Jean-Pierre Jarier Shadow-Ford 74 + 1 okr. 20  
11 38 Francja Henri Pescarolo Surtees-Ford 74 + 1 okr. 22  
12 25 Niemcy Rolf Stommelen Hesketh-Ford 72 + 3 okr. 25  
Niesklasyfikowani
NU 22 Belgia Jacky Ickx Ensign-Ford 66 elektryka 11  
NU 39 Holandia Boy Hayje Penske-Ford 63 półoś napędowa 21  
NU 8 Brazylia Carlos Pace Brabham-Alfa Romeo 53 wyciek oleju 9  
NU 26 Francja Jacques Laffite Ligier-Matra 53 ciśnienie oleju 10  
NU 10 Szwecja Ronnie Peterson March-Ford 52 ciśnienie oleju 1  
NU 24 Austria Harald Ertl Hesketh-Ford 49 poślizg 24  
NU 28 Wielka Brytania John Watson Penske-Ford 47 skrzynia biegów 4  
NU 27 Australia Larry Perkins Boro-Ford 44 wypadek 19  
NU 30 Brazylia Emerson Fittipaldi Fittipaldi-Ford 40 elektryka 17  
NU 7 Argentyna Carlos Reutemann Brabham-Alfa Romeo 11 sprzęgło 12  
NU 6 Szwecja Gunnar Nilsson Lotus-Ford 10 wypadek 13  
NU 34 Niemcy Hans Joachim Stuck March-Ford 9 silnik 26  
NU 18 Szwecja Conny Andersson Surtees-Ford 9 silnik 18  
NU 20 Włochy Arturo Merzario Wolf-Williams-Ford 5 wypadek 23  
Nie zakwalifikowali się
NZ 40 Włochy Alessandro Pesenti-Rossi Tyrrell-Ford        

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Do roku 1977 Grand Prix Europy było honorowym tytułem przyznawanym eliminacjom rozgrywanym w Europie.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]