Grand Prix Monako 1956

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grand Prix Monako 1956
Grand Prix Automobile de Monaco
2. wyścig z 8 w sezonie
50. Grand Prix Formuły 1
Tor Circuit de Monaco
Monako Circuit de Monaco
Data

13 maja 1956

Trasa
Liczba okrążeń

100

Długość okrążenia

3,145 km

Dystans

314,500 km

Uczestnicy
Zgłoszenia

18 kierowców

Zakwalifikowało się

17 kierowców

Ukończyło wyścig

8 kierowców

Wyniki
Pole position

Juan Manuel Fangio
(1:44,0, Ferrari)

Zwycięzca

Stirling Moss
(3:00:32,9, Maserati)

Najszybsze
okrążenie

Juan Manuel Fangio
(1:44,4, Ferrari)

2. Grand Prix w sezonie 1956
Poprzednie

Grand Prix Argentyny

Następne

Indianapolis 500

Grand Prix Monako
1955 1956 1957

Grand Prix Monako 1956 (oryg. Grand Prix Automobile de Monaco) – 2. runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1956, która odbyła się 13 maja 1956 po raz 3. na torze Circuit de Monaco.

14. Grand Prix Monako, 3. zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1.

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

Źródło: statsf1.com[1]

P Nr Kierowca Konstruktor(-silnik) Opony Czas Odstęp Strata
1 20 Argentyna Juan Manuel Fangio Ferrari E 1:44,0 - -
2 28 Wielka Brytania Stirling Moss Maserati P 1:44,6 +0,6 +0,6
3 22 Włochy Eugenio Castellotti Ferrari E 1:44,9 +0,3 +0,9
4 30 Francja Jean Behra Maserati P 1:45,3 +0,4 +1,3
5 16 Stany Zjednoczone Harry Schell Vanwall P 1:45,6 +0,3 +1,6
6 14 Francja Maurice Trintignant Vanwall P 1:45,6 +0,0 +1,6
7 32 Włochy Cesare Perdisa Maserati P 1:46,0 +0,4 +2,0
8 24 Włochy Luigi Musso Ferrari E 1:46,8 +0,8 +2,8
9 26 Wielka Brytania Peter Collins Ferrari E 1:47,0 +0,2 +3,0
10 10 Wielka Brytania Mike Hawthorn BRM D 1:49,3 +2,3 +5,3
11 4 Francja Élie Bayol Gordini E 1:50,0 +0,7 +6,0
12 2 Francja Robert Manzon Gordini E 1:50,3 +0,3 +6,3
13 12 Wielka Brytania Tony Brooks BRM D 1:50,4 +0,1 +6,4
14 6 Brazylia Hernando da Silva Ramos Gordini E 1:50,6 +0,2 +6,6
15 8 Francja Louis Rosier Maserati P 1:51,6 +1,0 +7,6
16 18 Wielka Brytania Horace Gould Maserati D 1:51,7 +0,1 +7,7
Nie zakwalifikowali się
36 Włochy Giorgio Scarlatti Ferrari P 2:09,1 +17,4 +25,1
P Nr Kierowca Konstruktor(-silnik) Opony Czas Odstęp Strata

Wyścig[edytuj | edytuj kod]

Źródła: statsf1.com[2]

P  + / –  Nr Kierowca Konstruktor Opony Okr. Czas / Strata Komentarz
1 Awans 1 28 Wielka Brytania Stirling Moss Maserati P 100 3:00:32,9
2 Awans 7 26 Wielka Brytania Peter Collins
Argentyna Juan Manuel Fangio
Ferrari E 54
46
+6,1
3 Awans 1 30 Francja Jean Behra Maserati P 99 +1 okr.
4 Spadek 3 20 Argentyna Juan Manuel Fangio
Włochy Eugenio Castellotti
Ferrari E 40
54
+1 okr.
5 Awans 9 6 Brazylia Hernando da Silva Ramos Gordini E 93 +7 okr.
6 Awans 5 4 Francja Élie Bayol
Belgia André Pilette
Gordini E 44
44
+12 okr.
7 Bez zmian 32 Włochy Cesare Perdisa Maserati P 86 +14 okr.
8 Awans 8 18 Wielka Brytania Horace Gould Maserati D 85 +15 okr.
Niesklasyfikowani
  2 Francja Robert Manzon Gordini E 90 +10 okr. hamulce
  8 Francja Louis Rosier Maserati P 72 +28 okr. silnik
  22 Włochy Eugenio Castellotti Ferrari E 14 +86 okr. sprzęgło
  14 Francja Maurice Trintignant Vanwall P 13 +87 okr. przegrzanie
  16 Stany Zjednoczone Harry Schell Vanwall P 2 +98 okr. wypadek
  24 Włochy Luigi Musso Ferrari E 2 +98 okr. wypadek
Niezakwalifikowani
  36 Włochy Giorgio Scarlatti Ferrari P 0 nie zakwalifikował się
Nie wystartowali / niedopuszczeni do ponownego startu
  10 Wielka Brytania Mike Hawthorn BRM D 0 silnik
  12 Wielka Brytania Tony Brooks BRM D 0 silnik
  34 Monako Louis Chiron Maserati P 0 silnik
P  + / –  Nr Kierowca Konstruktor Opony Okr. Czas / Strata Komentarz

Najszybsze okrążenie[edytuj | edytuj kod]

Źródło: statsf1.com[3]

Nr Kierowca Konstruktor Czas Okr.
26 Argentyna Juan Manuel Fangio Ferrari 1:44,4 100

Prowadzenie w wyścigu[edytuj | edytuj kod]

Źródło: statsf1.com[4]

Nr Kierowca Konstruktor Okrążenia Suma
28 Wielka Brytania Stirling Moss Maserati 1-100 100

Klasyfikacja po wyścigu[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza piątka otrzymywała punkty według klucza 8-6-4-3-2, 1 punkt przyznawany był dla kierowcy, który wykonał najszybsze okrążenie w wyścigu. Klasyfikacja konstruktorów została wprowadzona w 1958 roku. Liczone było tylko 5 najlepszych wyścigów danego kierowcy. W nawiasach podano wszystkie zebrane punkty, nie uwzględniając zasady najlepszych wyścigów.

Uwzględniono tylko kierowców, którzy zdobyli jakiekolwiek punkty

P +/- Kierowca Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS
1 0 Francja Jean Behra 2 10 - 1 1 - - -
2 0 Argentyna Juan Manuel Fangio 2 9 1 1 - 2 2 -
3 N Wielka Brytania Stirling Moss 2 8 1 - - - - 1
4 -1 Włochy Luigi Musso 2 4 1 - - - - 1
5 -1 Wielka Brytania Mike Hawthorn 1 4 - - 1 - - -
6 N Wielka Brytania Peter Collins 2 3 - 1 - - - 1
7 -2 Belgia Olivier Gendebien 1 2 - - - - - -
7 N Brazylia Hernando da Silva Ramos 1 2 - - - - - -
9 N Włochy Eugenio Castellotti 2 1,5 - - - - - 1
10 -4 Włochy Gerino Gerini 1 1,5 - - - - - -
10 -4 Brazylia Chico Landi 1 1,5 - - - - - -
P +/- Kierowca Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. MONACO 1956 Qualifications. statsf1.com. [dostęp 2021-03-22]. (ang.).
  2. MONACO 1956 Result. statsf1.com. [dostęp 2021-03-22]. (ang.).
  3. MONACO 1956 Best Laps. statsf1.com. [dostęp 2021-03-22]. (ang.).
  4. MONACO 1956 Laps led. statsf1.com. [dostęp 2021-03-22]. (ang.).