Gregg Henry

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gregg Henry
Ilustracja
Imię i nazwisko

Gregg Lee Henry

Data i miejsce urodzenia

6 maja 1952
Lakewood

Zawód

aktor, muzyk, wokalista, autor tekstów

Współmałżonek

Lisa James

Lata aktywności

od 1976

Strona internetowa

Gregg Lee Henry[1] (ur. 6 maja 1952 w Lakewood) – amerykański aktor charakterystyczny[2], wokalista i autor tekstów, muzyk rockowy, bluesowy i country[3].

Odtwórca roli skazanego seryjnego mordercy Dennisa Radera w wyprodukowanym dla telewizji CBS biograficznym dramacie kryminalnym Polowanie na potwora (The Hunt for the BTK Killer, 2005)[4]. Współpracował przez lata z Brianem De Palmą występując w jego sześciu filmach: Człowiek z blizną (Scarface, 1983), Świadek mimo woli (Body Double, 1984), Ofiary wojny (Casualties of War, 1989)[5], Mój brat Kain (Raising Cain, 1992), Femme Fatale (2002) i Czarna Dalia (The Black Dahlia, 2006)[6]. Stworzył czarny charakter w dreszczowcu Briana Helgelanda Godzina zemsty (Payback, 1999) u boku Mela Gibsona.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Lakewood[7] w stanie Kolorado. Studiował aktorstwo na University of Washington w Seattle[8]. Bezpośrednio po ukończeniu studiów przeniósł się do Los Angeles, aby mógł w pełni skoncentrować się na aktorstwie i muzyce popularnej.

Kariera teatralna[edytuj | edytuj kod]

Grał w zespole przez trzy lub cztery miesiące i pracował jako adept w teatrze Old Globe w San Diego[9][10]. Grał Orlanda de Boisa w komedii Williama Szekspira Jak wam się podoba, Kasjusza w Otellu i mniejsze role, zarabiając 65 dolarów tygodniowo[11]. Zdobył trzynaście nagród Drama-Logue Award, w tym w 1983 za wybitne osiągnięcie – Wspomnienie Bożego Narodzenia (A Christmas Memory) w Mark Taper Forum i w produkcji Sundays at the Itchey Foot w Los Angeles, a także otrzymał nagrodę magazynu „LA Weekly” oraz Los Angeles Drama Critics Circle Award za swoją pracę sceniczną[12].

W 1998 na scenie Matrix Theatre w West Hollywood wystąpił w roli Randalla w sztuce The Water Children, a w 2000 na deskach South Coast Repertory Theater w Los Angeles zagrał w spektaklu Edukacja Randy’ego Newmana (The Education of Randy Newman)[13]. W 2006 napisał muzykę i teksty do musicalu Mały Egipt[14].

W 2017 powrócił na scenę w roli Juliusza Cezara w spektaklu Juliusz Cezar[15] w Central Park[16].

Kariera ekranowa[edytuj | edytuj kod]

Jego telewizyjnym debiutem była rola Wesleya Jordache’a, syna Toma (Nick Nolte) w miniserialu ABC Pogoda dla bogaczy (Rich Man, Poor Man - Book II, 1976–1977), za którą otrzymywał 1500 dolarów tygodniowo[11]. Na kinowy ekran trafił po raz pierwszy jako włóczęga śpiewak country Paul Ramsey w dramacie sensacyjnym Mean Dog Blues (1978)[17]. Pojawił się gościnnie w serialach: sitcomie ABC Statek miłości (The Love Boat, 1983), detektywistycznym NBC Remington Steele (1984), lotniczym CBS Airwolf (1984), kryminalnym ABC Na wariackich papierach (Moonlighting, 1985) i operze mydlanej CBS Falcon Crest (1988). W serialu kryminalnym CBS Napisała: Morderstwo (1985–1996) z Angelą Lansbury zagrał sześć różnych postaci w siedmiu gościnnych występach.

W telewizyjnej komedii biograficznej HBO Prawdziwe przygody mamy morderczyni (The Positively True Adventures of the Alleged Texas Cheerleader-Murdering Mom, 1993) w reż. Michaela Ritchie wystąpił jako Tony Harper, brat Terry’ego (Beau Bridges) i były mąż tytułowej morderczyni (Holly Hunter). Można go było zobaczyć w serialach: NBC JAG – Wojskowe Biuro Śledcze (JAG, 1995), CBS Kryminalne zagadki Las Vegas (CSI: Crime Scene Investigation, 2001) i CBS Kryminalne zagadki Miami (CSI: Miami, 2006)[18]. W drugim sezonie serialu sensacyjnego stacji Fox 24 godziny (24, 2003) jako Jonathan Wallace został uśmiercony, zmuszając protagonistę Jacka Bauera (Kiefer Sutherland) do wcięcia się w klatkę piersiową w celu odzyskania chirurgicznie wszczepionego chipa informacyjnego. W serialu Warner Bros. Kochane kłopoty (Gilmore Girls, 2005–2007) zagrał magnata prasowego Mitchuma Huntzbergera, ojca chłopaka Rory (Alexis Bledel), Logana (Matt Czuchry).

W serialu stacji FX zatytułowanym The Ri¢hes (Bogactwa, 2007–2008) wcielił się w postać chciwego biznesmena Hugh Panettę, który uzyskał większą część swojego majątku przez swoje przebiegłe plany i schematy; w serii śpiewa i gra na pianinie jedną z piosenek, którą skomponował. Od 28 czerwca 2009 do 4 grudnia 2011 występował w roli Mike’a Hunta w serialu komediowym HBO Wyposażony (Hung) z Thomasem Jane[19]. W serialu kryminalnym AMC Dochodzenie (2013–2014) grał rolę weterana policyjnego detektywa Carla Reddicka. W serialu ABC Skandal (Scandal, 2012–2017) wystąpił jako Hollis Doyle, lobbysta firmy energetycznej z siedzibą w Teksasie i kandydat na prezydenta Stanów Zjednoczonych w wyborach prezydenckich w 2016.

Kariera muzyczna[edytuj | edytuj kod]

W 2003 napisał tekst do przeboju country Dwighta Yoakama „The Back Of Your Hand”[20]. Nagrał trzy albumy: Gregg Lee Henry (2004)[21], Gregg Lee Henry II i You the One.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Ożenił się z reżyserką teatralną Lisą James[22]. Zamieszkali w Los Angeles.

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy[edytuj | edytuj kod]

Seriale TV[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Gregg Henry. Listal. [dostęp 2015-12-19]. (ang.).
  2. ↑ Gregg Henry. Apple TV. [dostęp 2022-06-02]. (ang.).
  3. ↑ Gregg Henry. AlloCiné. [dostęp 2015-12-19]. (fr.).
  4. ↑ Gregg Henry Biography. TV.com. [dostęp 2015-12-19]. (ang.).
  5. ↑ Gregg Henry. Rotten Tomatoes. [dostęp 2022-06-02]. (ang.).
  6. ↑ Cammila Collar: Gregg Henry Biography. AllMovie. [dostęp 2022-06-02]. (ang.).
  7. ↑ Gregg Henry. MYmovies. [dostęp 2015-12-19]. (wł.).
  8. ↑ Gregg Henry. TIME.mk. [dostęp 2015-12-19]. (ang.).
  9. ↑ Gregg Henry. ČSFD.cz. [dostęp 2015-12-19]. (cz.).
  10. ↑ Gregg Henry Facts. Famous Birthdays. [dostęp 2022-06-02]. (ang.).
  11. ↑ a b Kimberly Potts: Role Recall: Gregg Henry Talks 'The Killing,' 'Scandal,' 'Gilmore Girls,' and Getting Tickled by Kiefer Sutherland. Yahoo!, 2014-08-01. [dostęp 2022-06-01]. (ang.).
  12. ↑ Robert Koehler: ‘Better Days’ May Mean Gregg Henry’s Tough Times Are Over. „Los Angeles Times”, 1991-03-17. [dostęp 2022-06-02]. (ang.).
  13. ↑ Gregg Henry Biography (1952-). Film Reference. [dostęp 2022-06-02]. (ang.).
  14. ↑ Ernio Hernandez: TV Stars Light Up World Premiere Musical „Little Egypt” in Los Angeles. Playbill, 2006-05-02. [dostęp 2022-06-02]. (ang.).
  15. ↑ Gregg Henry. Internet Off-Broadway Database. [dostęp 2022-06-02]. (ang.).
  16. ↑ Allie White: Shakespeare in the Park’s Gregg Henry on Playing a Very Trumpian Julius Caesar. Backstage.com, 2017-05-30. [dostęp 2022-06-01]. (ang.).
  17. ↑ Mean Dog Blues (1978). Rotten Tomatoes. [dostęp 2022-06-02]. (ang.).
  18. ↑ Gregg Henry. ZSC Entertainment. [dostęp 2022-06-02]. (ang.).
  19. ↑ Gregg Henry Biography. BuddyTV. [dostęp 2015-12-19]. (ang.).
  20. ↑ Gregg Henry Biography. Hollywood.com. [dostęp 2022-06-02]. (ang.).
  21. ↑ Gregg Lee Henry w bazie Discogs.com (ang.)
  22. ↑ Gregg Henry Actor, Musician. „TV Guide”. [dostęp 2015-12-19]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gregg_Henry&oldid=73137505”