Henryk Niemiec

Henryk Marian Niemiec
	major piechoty
Data i miejsce urodzenia	23 czerwca 1898 ; Sucha Góra
Data i miejsce śmierci	między 9 a 11 kwietnia 1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	–1940
Siły zbrojne	Błękitna Armia; Wojsko Polskie
Jednostki	44 Pułk Strzelców Legii Amerykańskiej; 45 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Henryk Marian Niemiec (ur. 23 czerwca 1898 w Suchej Górze na Śląsku Cieszyńskim, zm. między 9 a 11 kwietnia^[1] 1940 w Katyniu) – major piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej^[2].

Życiorys

Był synem Antoniego i Genowefy z Fajów^[3]. Absolwent Akademii Handlowej w Krakowie (1919). Uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej. 21 grudnia 1920 został zatwierdzony w stopniu porucznika z dniem 1 kwietnia 1920 z „grupy byłej Armii gen. Hallera”^[4]. W 1923 w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1384 lokatą służył w 44 pułku piechoty^[5]. Był dowódcą kompanii w 14 baonie Korpusu Ochrony Pogranicza^[3]. W 1928 był oficerem 45 pułku piechoty^[6]. W 1929 został zakwalifikowany jako kandydat na Kurs Normalny 1930/1932 do Wyższej Szkoły Wojennej^[7]. 1 stycznia 1930 został awansowany do stopnia kapitana (starszeństwo z dniem awansu i 12 lokata)^[8]. 20 lutego 1931 jako oficer 45 pp został przeniesiony służbowo z Kostopola do Równego^[9]. Awansował do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937. W marcu 1939 był kierownikiem referatu Wydziału Wyszkolenia Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych^[10].

Podczas kampanii wrześniowej wzięty do niewoli przez Sowietów. 19 września 1939 był przetrzymywany w więzieniu w Kamieńcu Podolskim. Między 25 a 30 września 1939 został przeniesiony do obozu w Putywlu. W listopadzie 1939 został wysłany do Kozielska. Między 7 a 9 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD^[1] – lista wywózkowa 017/2 poz 13, nr akt 2036^[11] z 05.04.1940^[1]. Został zamordowany między 9 a 11 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim^[1]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, brakuje raportu z czynności z tego dnia. W związku z brakiem raportu nie figuruje liście AM a Komisja Techniczna PCK nadała numer 67. Przy szczątkach Niemca w mundurze znaleziono: książeczkę PKO, oraz na liście PCK dodano dwa adresy z nazwiskiem Irena Niemcowa 6 Sierpnia 58 i Aleja Szucha 16^[12]^[13]. Znajduje się na liście ofiar opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 89 z 1943. Jego nazwisko zostało podane jako jedno z pierwszych przez prasę okupacyjną obok gen. Bronisława Bohatyrowicza i Mieczysława Smorawińskiego. W Archiwum Robla znajduje: się spis przedmiotów znalezionych przy zwłokach Niemca (pakiet 62); dziennik znaleziony przy szczątkach majora Stanisława Kukli, w którym pod datami 13, 19 oraz 25–30 września 1939 jest wymieniony mjr Niemiec z Departamentu Piechoty (bez podania imienia) (pakiet 27-03, 04, 05); zdjęcie chłopca z podpisem „Bronek Niemiec, Warszawa, czerwiec 1939" które znaleziono podczas ekshumacji w kopercie z pocztą adresowaną do Stanisława Rutkowskiego (pakiet 63-01); karty wizytowe Niemca i jego małżonki wraz z warszawskimi adresami znaleziono przy poruczniku Eugeniuszu Niemunisie (pakiet 75-01, 02).

Był żonaty, miał syna.

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika^[14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Walecznych^[5]
Medal Niepodległości (16 marca 1933)^[15]
Srebrny Krzyż Zasługi (18 marca 1932)^[16]
Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertnie 1 stycznia 1986^[17]
Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)^[18]

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 537.
↑ JędrzejJ. Tucholski JędrzejJ., Mord w Katyniu, 1991, s. 176 .
↑ ^a ^b Kiński i inni, Katyń, Księga Cmentarna, 2000, s. 426 .
↑ „Dziennik Personalny” (R.1, nr 50), Warszawa, 29 grudnia 1920, s. 1434 .
↑ ^a ^b Rocznik Oficerski, Warszawa 1923, s. 254, 435 .
↑ Rocznik Oficerski, Warszawa 1928, s. 61 .
↑ „Dziennik Personalny” (R.11, nr 5), Warszawa, 20 lutego 1930, s. 75 .
↑ „Dziennik Personalny” (R.11, nr 2), Warszawa, 28 stycznia 1930, s. 25 .
↑ „Dziennik Personalny” (R.12, nr 5), Warszawa, 3 sierpnia 1931, s. 250 .
↑ RybkaR. R. RybkaR., StepanS. K. StepanS., Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006, s. 30, 434 .
↑ J.J. Tucholski J.J., op cit, s. 631 .
↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 265.
↑ Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online] [dostęp 2019-03-22] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ M.P. z 1933 r. nr 63, poz. 81 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1932 r. nr 65, poz. 87 „za zasługi na polu wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego”.
↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86 w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. „Dziennik Ustaw RP”. 2, s. 30, 1986-04-10. Londyn: Minister Sprawiedliwości. .
↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 243.

Bibliografia

Dzienniki Personalne, Warszawa, Ministerstwo Spraw Wojskowych.
Rocznik Oficerski 1923, Warszawa, Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924, Warszawa, Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928, Warszawa, Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932, Warszawa, Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.

[:1-1] УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 537.

[:0-2] JędrzejJ. Tucholski JędrzejJ., Mord w Katyniu, 1991, s. 176 .

[:02232-3] Kiński i inni, Katyń, Księga Cmentarna, 2000, s. 426 .

[4] „Dziennik Personalny” (R.1, nr 50), Warszawa, 29 grudnia 1920, s. 1434 .

[:2-5] Rocznik Oficerski, Warszawa 1923, s. 254, 435 .

[6] Rocznik Oficerski, Warszawa 1928, s. 61 .

[7] „Dziennik Personalny” (R.11, nr 5), Warszawa, 20 lutego 1930, s. 75 .

[8] „Dziennik Personalny” (R.11, nr 2), Warszawa, 28 stycznia 1930, s. 25 .

[9] „Dziennik Personalny” (R.12, nr 5), Warszawa, 3 sierpnia 1931, s. 250 .

[10] RybkaR. R. RybkaR., StepanS. K. StepanS., Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006, s. 30, 434 .

[11] J.J. Tucholski J.J., op cit, s. 631 .

[:032-12] Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 265.

[13] Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online] [dostęp 2019-03-22] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).

[14] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[15] M.P. z 1933 r. nr 63, poz. 81 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[16] M.P. z 1932 r. nr 65, poz. 87 „za zasługi na polu wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego”.

[17] Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86 w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. „Dziennik Ustaw RP”. 2, s. 30, 1986-04-10. Londyn: Minister Sprawiedliwości. .

[18] Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 243.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]