Historia Słowenii
Pierwsze odkryte ślady ludzkiej obecności na terenach obecnej Słowenii powstały w okresie paleolitu[1].
Spis treści
Starożytność[edytuj]
W czasach starożytnych tereny dzisiejszej Słowenii były zamieszkane przez plemiona celtycko-iliryjskie[1]. Ilirowie znajdowali się pod wpływami kultury północno-zachodniej Grecji oraz Macedonii, a także sami wpływali na losy tych krain.
W I w. p.n.e. ziemie dzisiejszej Słowenii zostały opanowane przez Rzym.
Średniowiecze[edytuj]
W VI w., po upadku cesarstwa zachodniorzymskiego, na ziemiach obecnej Słowenii pojawili się pierwsi Słowianie[2]. Jego rychły upadek spowodował przejęcie terytorium Słowenii przez Bawarów[2].
Słowenia została zgermanizowana. W 1278 roku na terenach Słowenii rządy objęła dynastia Habsburgów[2].
Nowożytność[edytuj]
W XVIII w. w Słowenii pojawiły się pierwsze manufaktury[2]. W XVIII w. doszło do ożywienia gospodarczego[2]. Duża część Słowenii stała się prowincją iliryjską podczas zajęcia ziem przez Napoleona Bonaparte[2]. Po objęciu rządów przez Marię Teresę rozpoczął się okres absolutyzmu kontynuowany potem przez jej syna Józefa II. Wprowadzone zostały reformy, które spowodowały ożywienie gospodarki kraju[2]. Władcy zapoczątkowali także proces uwłaszczenia chłopów[2].
W latach 1808–1815 na skutek wojen napoleońskich wykształciła się świadomość narodowa, a także idea zjednoczenia południowych Słowian[2].
XX wiek[edytuj]
Po I wojnie światowej Słowenia wystąpiła przeciw Austro-Węgrom i stała się częścią Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców, które w 1929 zostało przekształcone w Jugosławię[2].
W 1941 Słowenia została zajęta przez III Rzeszę i Włochy, a na jej terenie powstał ruch oporu[2].
Po zakończeniu II wojny światowej Słowenia pozostała w składzie Jugosławii jako republika związkowa[2]. W 1990 odbyły się wybory parlamentarne, które wygrała koalicja sześciu partii centrowych i centroprawicowych DEMOS[2]. W grudniu 1990 roku w referendum Słoweńcy opowiedzieli się za niepodległością[3].
Niepodległość Słowenii[edytuj]
25 czerwca 1991 Słowenia oraz Chorwacja ogłosiły opuszczenie Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii i proklamowały niepodległość[2]. 27 czerwca Jugosłowiańska Armia Federalna zaatakowała Słowenię, co zapoczątkowało wojnę dziesięciodniową[3]. Walki zakończyły się po 10 dniach rozejmem i opuszczeniem Słowenii przez wojska jugosłowiańskie.
7 października 1991 oficjalnie ogłoszono powstanie państwa[2]. 23 grudnia została uchwalona konstytucja. W wyborach w 1992, 1996 i 2000 wygrała Liberalna Demokracja Słowenii[2].
XXI wiek[edytuj]
29 marca 2004 roku Słowenia została członkiem NATO, a 1 maja Unia Europejskiej[2]. Obecnie prezydentem Słowenii jest Borut Pahor a premierem Miro Cerar.
Zobacz też[edytuj]
Przypisy
Bibliografia[edytuj]
- W. Felczk, T. Wasilewski: Historia Jugosławii, Wrocław 1985
|
|||||
