Zofia Romaszewska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Irena Zofia Romaszewska)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Irena Zofia Romaszewska
Ilustracja
Zofia Romaszewska podczas uroczystości nadania sali nr 176 w budynku Senatu imienia Zbigniewa Romaszewskiego (2014)
Data i miejsce urodzenia 17 sierpnia 1940
Warszawa
Zawód fizyk
Alma Mater Uniwersytet Warszawski
Odznaczenia
Order Orła Białego Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Zofia Romaszewska podczas uroczystości przekazania orderów i archiwum Zbigniewa Romaszewskiego Archiwum Senatu i Archiwum Akt Nowych (2014)

Irena Zofia Romaszewska[1] z domu Płoska[2] (ur. 17 sierpnia 1940 w Warszawie) – polska działaczka społeczna, uczestniczka opozycji demokratycznej w PRL. Razem z mężem Zbigniewem Romaszewskim współtwórczyni Biura Interwencyjnego KSS „KOR” i Radia „Solidarność”, od 2015 doradca społeczny prezydenta RP Andrzeja Dudy. Dama Orderu Orła Białego.

Życiorys[edytuj]

Działalność do 1989[edytuj]

W latach 1959–1963 studiowała fizykę na Uniwersytecie Warszawskim.

Od 1976 uczestniczyła w akcji pomocy robotnikom represjonowanym po protestach w czerwcu 1976 w Ursusie i Radomiu, od października 1976 kierowała razem z mężem grupą pomagającą w Radomiu. Była współpracownikiem Komitetu Obrony Robotników, w maju 1977 razem z mężem stanęła na czele Biura Interwencyjnego KOR, które koordynowało pomoc osobom represjonowanym przez władze PRL. We wrześniu 1977 podpisała Deklarację Ruchu Demokratycznego – dokument programowy opozycji „korowskiej”. Po powstaniu we wrześniu Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR” w dalszym ciągu kierowała razem z mężem Biurem Interwencyjnym KSS „KOR”. W Biuletynie Informacyjnym KSS „KOR” redagowała dział „Praworządność”. W latach 1980–1981 kierowała ze Zbigniewem Romaszewskim powstałą w oparciu o doświadczenie Biura Interwencyjnego Komisją Interwencji i Praworządności Regionu Mazowsze NSZZ „Solidarność” (do związku dołączyła we wrześniu 1980).

Uniknęła internowania po ogłoszeniu stanu wojennego, działała w ukryciu, razem z mężem organizowała konspiracyjne warszawskie Radio „Solidarność”. Wystąpiła jako spikerka w pierwszej audycji radia w dniu 12 kwietnia 1982. Została aresztowana 5 lipca 1982. 17 lutego 1983 za działalność opozycyjną skazana na karę 3 lat pozbawienia wolności, zwolniona na mocy amnestii w lipcu 1983. Od 1986 do 1989 działała w Komisji Interwencji i Praworządności NSZZ „Solidarność”, którą kierował Zbigniew Romaszewski.

Działalność od 1989[edytuj]

W latach 1989–1995 była dyrektorem Biura Interwencji Kancelarii Senatu, a w 1991–1993 – sędzią Trybunału Stanu[3]. W latach 1996–2001 należała do Ruchu Odbudowy Polski. W 2003 była wśród założycieli powołanej z inicjatywy jej męża partii Suwerenność-Praca-Sprawiedliwość[4].

W 2010 i 2015[5] klub parlamentarny PiS przedstawiał ją jako kandydatkę na stanowisko rzecznika praw obywatelskich – nie uzyskiwała wyboru na tę funkcję. W 2011 weszła w skład rady stowarzyszenia Solidarni 2010[6].

24 września 2015 została doradcą społecznym prezydenta RP Andrzeja Dudy[7]. W lipcu 2017 miała, w opinii prezydenta, decydujący wpływ na jego decyzję o zawetowaniu ustaw o Sądzie Najwyższym i Krajowej Radzie Sądownictwa, wzmacniających pozycję ministra sprawiedliwości[8][9].

Życie prywatne[edytuj]

Jest córką Stanisława Płoskiego i Ewy Prauss-Płoskiej, wnuczką Ksawerego Praussa i Zofii Praussowej. Była żoną polityka Zbigniewa Romaszewskiego (1940–2014), z którym ma córkę Agnieszkę Romaszewską-Guzy.

Odznaczenia[edytuj]

Postanowieniem prezydenta Lecha Kaczyńskiego z 21 września 2006, za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność na rzecz przemian demokratycznych w kraju, została odznaczona Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski[1]. W czerwcu 2007 została powołana na kanclerza Kapituły tego orderu – z członkostwa w Kapitule zrezygnowała we wrześniu 2010[10].

28 kwietnia 2016, w uznaniu znamienitych zasług dla Rzeczypospolitej Polskiej, za wybitne osiągnięcia w pracy publicznej i państwowej, prezydent Andrzej Duda nadał jej Order Orła Białego[11][12]. 29 lipca otrzymała Krzyż Wolności i Solidarności[13], a 4 sierpnia powołana została w skład Kapituły Orderu Orła Białego[14].

Przypisy

  1. ↑ a b Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 września 2006 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2006 r. Nr 84, poz. 848).
  2. ↑ Dane osoby z katalogu osób rozpracowywanych. ipn.gov.pl. [dostęp 2016-02-06].
  3. ↑ Poprzednie kadencje Trybunału Stanu. trybunalstanu.pl. [dostęp 2015-07-24].
  4. ↑ Grupa Działania – Przedstawiciel Tymczasowy – Tymczasowy Zarząd Stronnictwa. Projekt koncepcji działania w okresie tworzenia Stronnictwa październik 2003 roku. romaszewski.pl, październik 2003. [dostęp 2015-07-24].
  5. ↑ Rzecznik Praw Obywatelskich. „Związany z ludźmi niezależnie od tego, kto rządzi w danym momencie w kraju”. rdc.pl, 15 lipca 2015. [dostęp 2015-07-15].
  6. ↑ Do Solidarnych po Walnym Zgromadzeniu. solidarni2010.pl, 12 września 2011. [dostęp 2015-07-24].
  7. ↑ Prezydent powołał Doradców i Doradców Społecznych. prezydent.pl, 24 września 2015. [dostęp 2015-09-24].
  8. ↑ Tomek Orszulak: Weta prezydenta Andrzeja Dudy ws. ustaw o SN i KRS. „Mam nadzieję, że uda się je przygotować w ciągu dwóch miesięcy”. wp.pl, 24 lipca 2017. [dostęp 2017-07-24].
  9. ↑ Zaskakująca decyzja prezydenta. Weto Andrzeja Dudy do ustaw o Sądzie Najwyższym i KRS. gazeta.pl, 24 lipca 2017. [dostęp 2017-07-24].
  10. ↑ Krytyka prezydenta za wzorce i poglądy. polskieradio.pl, 28 września 2010. [dostęp 2015-07-24].
  11. ↑ M.P. z 2016 r. poz. 576
  12. ↑ Sześcioro zasłużonych w służbie państwu i społeczeństwu. prezydent.pl, 3 maja 2016. [dostęp 2016-05-03].
  13. ↑ M.P. z 2016 r. poz. 883
  14. ↑ Prezydent powołał członków Kapituły Orderu Orła Białego oraz Kapituły Orderu Odrodzenia Polski. prezydent.pl, 12 sierpnia 2016. [dostęp 2016-08-12].

Bibliografia[edytuj]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zofia_Romaszewska&oldid=50452943”